GJ 3685A (LP 613-49 / G 10-49) ye una estrella que s'atopa a 45 años lluz del sistema solar en direición a la constelación de Lleo.[9] Ye una estrella tenue de magnitú aparente +13,40, non visible a simple vista.[10]

Ficha d'oxetu celesteGJ 3685A
estrella[1]
Parte de ** LDS 5207 (en) Traducir[2]
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 176,91977974875 °[3] y 176,92375 °[4]
Declinación (δ) 0,2555844806711 °[3] y 0,25667 °[4]
Distancia a la Tierra 18,7988 pc
Magnitú aparente (V) 13,34 (banda V)
14,23 (banda V)
Constelación Virgu
Velocidá de rotación 2,4 km/s[7]
Velocidá radial 17,486 km/s[7]
Parallax 53,1949 mas[3]
Tipu espectral M4V[8]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 11h 47m 40.747s, 0° 15 20.104

GJ 3685A ye una nana colorada de tipu espectral M4 con magnitú absoluta +12,28. Al igual que munches otres estrelles asemeyaes, como Proxima Centauri o Wolf 359 (CN Leonis), ye una estrella acandilante,[10] ye dicir despide fogarales qu'aumenten drásticamente el so rellumu; la medría tien llugar en tol espectru electromagnéticu, dende rayos X a ondes de radio.

El 20 d'abril de 2004 el satélite ultravioleta GALEX reparó un enorme fogaral en GJ 3685A, que de casualidá taba nel so campu de visión. La erupción foi la mayor enxamás rexistrada en lluz ultravioleta,[11] aumentando'l rellumu de la estrella nun factor de 1000 en 200 segundos.[12] El fogaral foi un millón de vegaes más enerxética que les erupciones solares.[11] Asumiendo que la emisión nel ultraviola cercanu (1750–2800 Å) ye sobremanera debida al continuu estelar, y que'l fluxu nel ultraviola llonxanu (1350–1750 Å) débese a partes iguales a les llinies d'emisión y al continuu, paez qu'hai dos componentes distintos de fogaral en dichu acontecimientu. El primer tipu de fogaral carauterizar por un aumentu esponencial en fluxu con un aumentu mínimu o nulu de temperatura. L'otru tipu implica aumentos rápidos tantu en temperatura como en fluxu. Ente que el tiempu d'escayencia pal primera componente del fogaral puede ser de delles hores, el segundu tipu de fogaral decayó en menos de 1 minutu, suxiriendo que'l plasma calecíu tuvo bien pocu o nada confináu.[12]

Referencies

editar
  1. Afirmao en: SIMBAD. Data de consulta: 21 marzu 2014.
  2. Afirmao en: Catálogo de Estrellas Dobles Washington.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Afirmao en: Gaia DR2. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 25 abril 2018.
  4. 4,0 4,1 Stefano Cristiani (2000). «The Asiago-ESO/RASS QSO survey. I. The catalog and the local QSO luminosity function» (n'inglés). The Astronomical Journal:  páxs. 2540–2555. doi:10.1086/301398. 
  5. Afirmao en: VizieR Online Data Catalog: UCAC4 Catalogue (Zacharias+, 2012). Autor: Arne Henden. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: xunetu 2012.
  6. Afirmao en: SIMBAD.
  7. 7,0 7,1 M. Lampón (abril 2018). «The CARMENES search for exoplanets around M dwarfs. High-resolution optical and near-infrared spectroscopy of 324 survey stars» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics:  páxs. 49–49. doi:10.1051/0004-6361/201732054. 
  8. J. Dittmann (2 ochobre 2015). «An activity-rotation relationship and kinematic analysis of nearby mid-to-late-type M dwarfs» (n'inglés). The Astrophysical Journal (1):  páxs. 3. doi:10.1088/0004-637X/812/1/3. 
  9. GJ 3685A (Jumk.de/astronomie)
  10. 10,0 10,1 GJ 3685 A (SIMBAD)
  11. 11,0 11,1 NASA Telescope Catches Surprise Ultraviolet Light Show. GALEX Archiváu 2016-03-08 en Wayback Machine (NASA)
  12. 12,0 12,1 * Robinson, R.D. et al. (2005). «GALEX Observations of an Energetic Ultraviolet Flare on the dM4y Star GJ 3685A». The Astrophysical Journal 633 (1). pp. 447-451. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2005ApJ...633..447R&db_key=AST&nosetcookie=1. 

Coordenaes:   11h 47m 40.747s, 0° 15 20.104