Hachemí
Hachemí, hashimí o hachemita (árabe: هاشمي) ye'l nome que se da a un llinaxe árabe, na actualidá reinante en Xordania y presente en Marruecos, que vien de los Banu Háshim o fíos de Háshim, unu de los clanes más importantes de l'antigua tribu de Quraish, aniciada en La Meca, y a la que pertenecía Mahoma (nome que suel trescribise del árabe como Muhámmad).
| Hachemí | |
|---|---|
| dinastía | |
 | |
| Parte de |
Banu Háshim (es)  |
| Estáu | Reinu del Hiyaz |
| Fundador/a |
Husayn ibn Ali (es) |
| Disolución | 1962 |
 | |
Hachemíes del Hiyaz
editarEl nome de hachemíes deber a Háshim ibn Abd al-Manaf (muertu c. 510), bisagüelu de Mahoma. El clan de los Banu Háshim o hachemíes antiguos carauterizar pola so llucha nos primeros tiempos del Islam contra los Omeyes, cla rival de la mesma tribu de Quraish, pol control del nuevu Estáu islámicu. Tres la sustitución de los omeyes polos abbasíes, éstos intentaron presentase como representantes de los hachemíes, pos faíen remontar el so llinaxe a un hachemí, Abbás ibn Abd al-Muttálib, tíu de Mahoma.
Dende'l sieglu X los hachemíes ostenten el cargu de Jerifes de La Meca, encargaos de la proteición de les ciudaes santes de La Meca y Medina, nel Hiyaz (rexón d'Arabia na mariña del mar Roxu). Nel sieglu XVI acataron l'autoridá del Imperiu otomanu, anque siguieron teniendo una amplia autonomía d'aición nos sos dominios. Mientres un tiempu yeren los otomanos quien designaben al jerife de La Meca dientro d'una serie de candidatos, recayendo siempres la eleición sobre un hachemí.
En 1908 foi escoyíu Husáin ibn Alí, quien intentó llograr de la Sublime Puerta la reconocencia del calter hereditariu del títulu nos sos descendientes. Sicasí, l'españíu de la Primer Guerra Mundial y el colapsu del Imperiu otomanu llevaron a que Husáin proclamárase rei del Hiyaz en 1916, tres el llevantamientu conocíu como Rebelión árabe y col sofitu del Foreign Office británicu.
Husáin reina sobre un Hiyaz independiente hasta 1924, añu en que ye conquistáu polos saudines.
Hachemíes d'Iraq y Siria
editarEl Reinu Xuníu partió parte de los antiguos dominios otomanos n'Oriente Mediu ente los fíos de Husayn: el fíu mayor, Feisal, foi proclamáu rei de Siria en 1920; el so segundu fíu, Abd Allah foi proclamáu rei d'Iraq ente que'l menor de los sos trés fíos, Ali quedar nel Hiyaz pa heredar el reinu del so padre.
El reináu de Feisal en Siria foi efímeru, pos esa zona taba baxu control de Francia, que nun taba dispuesta a almitir el reináu de daquién asitiáu polos británicos na so zona. De resultes los hachemíes y los sos partidarios fueron espulsaos de Siria.
En compensación, los británicos ufiertaron el tronu d'Iraq a Feisal (conocíu como Feisal I), pero agora, teníen d'asitiar a Abd Allah en dalgún llugar, polo que terminaron creando'l Reinu Hachemí de Xordania, un país surdíu lliteralmente de la nada, con recursos hídricos bastante escasos, y nel que la gran mayoría del territoriu ye un grebu desiertu.
Meyor suerte nun cuerre'l rei Feisal II, nietu del anterior Feisal y fíu de Ghazi I, d'Iraq, pos a pesar de consiguir encalorar la revuelta nacionalista que tuvo llugar mientres la Segunda Guerra Mundial, en 1958 foi destronáu pol coronel Qásim, un nacionalista revolucionariu que fusiló a los miembros de la familia real.
Sicasí, el rei Abd-Allah de Xordania, consigue a la fin la independencia del so país en 1949 xuniendo l'antigua provincia de Transjordania colos territorios que la ONX dexó fora del estáu d'Israel.
Hachemíes de Xordania
editarL'últimu fíu del xeque Hussein muerre a manes d'un radical palestín cuando se disponía a orar nuna mezquita de Xerusalén, pero'l so Estáu sobrevive, siendo interesáu qu'esta monarquía creada de la nada, nun territoriu desértico, ensin nengún recursu petrolíferu, que tres la guerra de los Seis Díes perdió práuticamente la totalidá de los sos recursos hidrolóxicos, según la so principal fonte d'ingresos (los pelegrinos cristianos a ciudaes como Belén y Nazareth), y que tuvo l'enorme problema de los refuxaos palestinos, seya l'últimu Reinu Hachemí que queda de pies, llegando hasta los nuesos díes, y siendo un exemplu d'estabilidá pa tola zona d'Oriente Mediu.
Referencies
editarEnllaces esternos
editarArchivo audio
editar- Estaos Xuníos apauta alianza col reinu qu'espulsó a los hachemitas de les tierres del Profeta (min. 12:00) Archiváu 2011-06-05 en Wayback Machine
Datos: Q1774915
Multimedia: Hashemites
