Icterus icterus

Icterus icterus;
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Icteridae
Xéneru:	Icterus
Especie:	I. icterus; (Linnaeus, 1766)
Distribución
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Icterus icterus ye una ave perteneciente a la familia de los ictéridos, orixinaria del continente americanu. D'aspeutu pequeñu, midiendo ente 15 y 22 cm, tien la cabeza y les ales de color negru y el restu del cuerpu mariellu. Pueden vivir solos o en pareya y el so cantar (?·i) melodioso ye bien peculiar.

Ye'l ave nacional de Venezuela, resultando asina escoyida nun concursu auspiciado pola Sociedá Venezolana de Ciencies Naturales y oficialmente declarada'l 23 de mayu de 1958.

Descripción

Esta formosa ave tien un plumaxe de color negru na cabeza y la parte cimera del pechu, ente que'l restu del cuerpu ye d'un color mariellu escuru virando escontra'l naranxa. Les ales son dafechu de color negru con esceición d'una franxa blanca que s'estiende a lo llargo de cada ala cuando estes tópense zarraes. Los güeyos son de color mariellu con una contorna de piel color azul claru. El so picu ye de forma cónica, apináu y estruyíu, siendo unu de los páxaros cantores más bellos de Venezuela.

Subespecies

Conócense dos subespecies d'esta ave (I. i. metae y I. i. ridgwayi) ente qu'inda esiste discutiniu científicu alrodiu d'otres dos posibles subespecies (I. i. croconotus y I. i. jamacaii). Los exemplares de I. i. metae tienen una mayor proporción de plumaxe mariellu na parte posterior y la franxa blanca nes ales tópase estremada en dos seiciones. Los exemplares de I. i. ridgwayi son polo xeneral más fuertes y por ello, constitúin la mayoría de la población d'esta ave en proporción a les otres subespecies.

Hábitat

El turpial tópase distribuyíu por Panamá y tola zona norte y central de Suramérica y ye particularmente común nos llanos orientales colombianos, según en práuticamente la totalidá del territoriu de Venezuela. El turpial venezolanu frecuenta les árees templáu y poco lluvioses como la sabana y la selva de galería, onde atopen abondosu alimentu indispensable pa la so dieta, carauterizada por inseutos, fruta, güevos d'otres aves y eventualmente otres aves más pequeñes. El so cantar variao y melodioso escúchase a l'amanecida y ye bien apreciáu nos llares. Puede vivir solu o en pareya.

Cría

El periodu d'apareyamientu tien llugar ente los meses de marzu y setiembre. El turpial venezolanu nun constrúi niales pa guarar los sos güevos. Sicasí, invade niales que fueren abandonaos, anque tamién ye común que tome posesión del nial a encomalo, espulsando agresivamente a los sos ocupantes. Una vegada que topa un sitiu pa vivir y alimentar a les sos críes, el turpial defende fieramente el so territoriu, de manera que puede llegar a taramiar los güevos o inclusive les críes d'otres aves qu'osen tratar d'ocupar la so vivienda. En cada puesta, el turpial deposita de 3 a 4 güevos, que eclosionen al cabu de dos selmanes d'incubación.

Ver tamién

Venezuela

Referencies

Bibliografía

Jaramillo, Alvaro and Burke, Peter, New World Blackbirds: The Icterids (1999), ISBN 0-691-00680-6.
Ridgely, Robert S., and Tudor, Guy, The Birds of South America: Volume 1- The Oscine Passerines (1989), ISBN 0-292-70756-8