James Rhodes
James Rhodes (6 de marzu de 1975) ye un pianista británicu, conocíu tamién pol so activismu na denuncia sobre los abusos sexuales na infancia.
James Rhodes | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | 6 de marzu de 1975 (49 años) |
| Residencia | Madrid |
| Estudios | |
| Estudios |
University College London Harrow School (es)  Arnold House School (en) |
| Llingües falaes |
castellanu inglés gallegu |
| Oficiu | autobiógrafu, pianista |
| Xéneru artísticu | música clásica |
| Instrumentu musical | pianu |
| jamesrhodes.tv | |
 | |
Biografía
editarJames Edward Rhodes nació nuna familia xudía de clase alta en St. John's Wood, nel norte de Londres. Estudió nel Arnold House School, un colexu priváu pa mozos onde sufrió abusos sexuales per parte del so profesor d'educación física, que finó antes del xuiciu. Nesta situación Rhodes sufrió tanto mental como físicamente, lo cual produciría-y un desorde alimenticiu, daños na so columna vertebral y trestornu por estrés postraumático (TEPT).[1]
Darréu tomaría clases de pianu, pero nun progresó más allá del tercer grau y aprendió principalmente d'una forma autodidacta. Ingresó nun internáu local y más tarde entraría nel Harrow School, onde estudiaría col profesor de pianu Colin Stone dende los 13 años d'equí p'arriba. Mientres esta dómina participó nel programa televisivu BBC Young Musician of the Year de la cadena nacional, pero nun pasaría de la segunda ronda.
En 1993, llogra una beca pal Guildhall School of Music and Drama.
Carrera musical
editarSiendo fan del pianista rusu Grigori Sokolov, Rhodes escribió al so representante Franco Panozzo n'Italia, buscando la posibilidá de que se convirtiera nel so axente musical. Panozzo respondió-y y Rhodes unvió-y una botella de xampán Krug. Dambos alcordaron un alcuentru y conociéronse n'Italia. N'escuchando a Rhodes interpretar al pianu, Panozzo iguó una curtia tutoría col renombráu profesor Edoardo Strabbioli en Verona, Italia.[3]
En febreru de 2009 editó'l so primer discu, Razor Blades, Little Pills and Big Pianos, al traviés de Signum Records.[4]
En marzu de 2010 editó'l so segundu discu, Now Would All Freudians Please Stand Aside, con Signum Records.
Coles mesmes, en marzu de 2010, Rhodes convertir nel primer pianista clásicu que robló con Warner Bros Records, editando'l so tercer discu en mayu, James Rhodes: how Beethoven became my drug.[5]
En 2011, Rhodes escribe regularmente un blogue pa The Telegraph, y en 2013 publica dellos artículos en The Guardian.
En mayu de 2012 edita'l so cuartu discu, Jimmy: James Rhodes recorded live at The Old Market Brighton.[6]
En 2016, publicó Toca'l pianu: interpreta a Bach en seis selmanes, cola editorial Blackie Books, nel que plantega que cualesquier puede aprender a interpretar a Bach en seis selmanes, dedicándo-y 45 minutos diarios.[7]
En 2017, Rhodes publicó Fugues, que fala sobre los sentimientos del autor mientres la so xira musical.[8]
Conciertos
editarRhodes da'l so primer recital públicu'l 7 de payares de 2008 nel Steinway Hall en Londres. El segundu dar nel Fiendi Street Methodist Centre'l 4 d'avientu del mesmu añu en Londres. Rhodes tamién tocó nel Proud Galleries en Camden; 100 Club en Soho; Tabernacle, Notting Hill y nes nominaciones del Classical BRIT Awards de 2009.
En marzu de 2010, Rhodes tocó nel Holders Season 2010 en Barbados. Pel branu de 2010 foi l'únicu pianista clásicu que tocó nel Latitude Festival compartiendo escenariu con estrelles internacionales como Florence + the Machine and The National.
En setiembre de 2011 tocó xunto a Stephen Fry en A Classical Affair nel Barbican Centre. N'ochobre de 2011 realiza una xira de 11 feches alredor d'Australia, incluyendo tres presentaciones nel Festival de Melbourne.
En setiembre de 2012 Rhodes debuta n'Estaos Xuníos nel International Beethoven Festival Archiváu 2016-12-06 en Wayback Machine en Chicago.
En 2013, toca en Hong Kong, en Viena, nel Barber Institute de Birmingham, el Royal Albert Hall, nel Cheltenham Music Festival, el Waterfront stage nel Latitude Festival y dellos conciertos nel Soho Theatre en Londres.
En 2014 editó'l DVD en direutu Love in London, que la so grabación foi realizada nel Teatru de les Artes nel West End de Londres. Esi mesmu añu toca nel Hai Festival, Harrogate Festival, Canterbury Festival, London Ambassadors Theatre, St. George's Hall en Bristol, Watford Colosseum, Leeds Town Hall, Manchester RNCM y dos recitales nel Soho Theatre.
Televisión
editar
N'avientu de 2009 Rhodes terminó de rodar un documental musical pa la BBC Four celebrando'l 200º aniversariu de Frederic Chopin, sobre la so vida y la rellación cola cantante d'opera Jenny Lind. El documental foi emitíu n'ochobre de 2010. Nesta mesma dómina va grabar una serie de 7 episodios llamada James Rhodes: Pianu Man.
En xunetu de 2013 presentó Notes from the Inside, with James Rhodes en Channel 4 como parte de la so temporada Mad4Music onde en cada episodiu apaecen músicos de tol espectru musical dando una perspeutiva alternativa de la música, tantu pa ellos como pa la so redolada.
Rhodes tien filmao en dos partes una serie llamada Don't Stop the Music (working title The Great Instrument Amnesty) emitida en setiembre de 2014 por Channel 4, col enfotu de ameyorar la educación musical n'UK, incluyendo una gueta de 7000 preseos pa redistribuir en 150 escueles de primaria en UK, llegando a 10 000 estudiantes.
Abusos sexuales
editarSometíu a partir de los 5 años a abusos sexuales per parte del so profesor d'educación física de forma repitida, abasna remortines físiques y psíquiques que-y llevaron delles vegaes a intentar suicidase.[9] Decidió cuntalo nel so llibru autobiográficu Instrumental: Memories de Música, Medicina y Llocura,[10] publicáu en 2015 con notable ésitu de crítica y tres una dura batalla nos tribunales col so exesposa por que-y dexaren publicar lo, una y bones ella consideraba que'l llibru podría estropiar la sensibilidá del fíu de dambos.[9] "Namái'l soníu del pianu consiguió, y entá güei facer, acallantar el mio ruiu interior" esplica.[9] La publicación ayudó a avivar l'alderique social sobre la tema.[11] En 2016 participó nel programa de televisión "Salvados" sobre l'abusu sexual na infancia.[12]
Discografía
editar- Razor Blades, Little Pills and Big Pianos (febreru de 2009), Signum Records
- Now Would All Freudians Please Stand Aside (marzu de 2010), Signum Records
- Bullets and Lullabies (avientu de 2010), Warner Music Cover art by Dave Brown, Bollu from The Mighty Boosh
- JIMMY: James Rhodes Live in Brighton (mayu de 2012), Signum Records
- 5 (xunu de 2014), Presea Records
- Inside Tracks - the mix tape (ochobre de 2015), Instrumental Records
Publicaciones
editar- Instrumental: Memories de Música, Medicina y Llocura (2015)
- Toca'l pianu: interpreta a Bach en seis selmanes, (2016) Blackie Books
- Fugues o l'ansiedá de sentise vivu (2017) Blackie Books
Referencies
editar- ↑ Rhodes, James (2016). Instrumental (en Castellanu). Barcelona: BlackieBooks, páx. 31. ISBN 978-84-16290-43-7.
- ↑ Mantilla, Jesús Ruiz (28 de xunetu de 2017) (en castellanu). Cinco razones que llevaron a James Rhodes a camudase a vivir en Madrid. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/cultura/2017/07/28/actualidad/1501223215_931465.html. Consultáu'l 18 de mayu de 2018.
- ↑ «The accidental pianist | The Spectator» (9 d'avientu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 9 d'avientu de 2010. Consultáu'l 1 de xineru de 2018.
- ↑ Jed Distler. «RAZOR BLADES, LITTLE PILLS, BIG PIANOS». Consultáu'l Feb 2009.
- ↑ «James Rhodes: How Beethoven became my drug». The Times.
- ↑ Reinhart, Brian (Ochobre de 2012). «James Rhodes, Jimmy: Live in Brighton». Musicweb International. http://www.musicweb-international.com/classRev/2012/Oct12/James_Rhodes_live_SIGCD308.htm. Consultáu'l 1 d'ochobre de 2012.
- ↑ «pianu castellanu/163 Catálogu Blackie Books - Toca'l pianu». Consultáu'l 7 de febreru de 2017.
- ↑ «“Fugues”, el nuevu llibru de James Rhodes». Consultáu'l 31 d'ochobre de 2017.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Juan Luis Álvarez (31 d'avientu de 2017). «sabemos-como-vivir "Somos munchos los que nun sabemos cómo vivir” | Entrevistes | MG Magacín» (castellanu). Consultáu'l 1 de xineru de 2018.
- ↑ Rhodes, James (2016). Instrumental. Memories de música, medicina y llocura (en Castellanu). Barcelona: BlackieBooks. ISBN 978-84-16290-43-7.
- ↑ Tapounet, Rafael (13 de payares de 2015). James Rhodes: sexu, cuchielles y Johann Sebastian Bach. El Periódico. http://www.elperiodico.com/es/noticias/ocio-y-cultura/james-rhodes-instrumental-abusos-sexuales-bach-4669106. Consultáu'l 30 de payares de 2016.
- ↑ (en castellanu) Rhodes: "Cuando un adultu emburria contra'l suelu a un neñu y lo folla hasta rompe-y el llombu como me pasó a mi, la pallabra 'abusu' quédase curtia". laSexta.com. http://www.lasexta.com/programas/salvados/mejores-momentos/james-rhodes-cuando-un-adultu-emburria-contra-el-suelu-a-un-nino-y-lo-folla-hasta-rompe-y-el-llombu-como-paso-a-mi-la-pallabra-abuso-quédase-curtia_2016120458447cc80cf245500ad385a2.html. Consultáu'l 1 de xineru de 2018.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre James Rhodes.- James Rhodes en Facebook
- James Rhodes en Twitter (cuenta verificada)
Datos: Q6142033- Multimedia: James Rhodes
