John B. Watson
John Broadus Watson (9 de xineru de 1878, Greenville (es) 
– 25 de setiembre de 1958, Nueva York) foi un psicólogu estauxunidense fundador del Conductismu.[6]
John B. Watson | |||
|---|---|---|---|
 | |||
1915 - 1915 | |||
| Vida | |||
| Nacimientu |
Greenville (es) [1], 9 de xineru de 1878[2] | ||
| Nacionalidá |
 Estaos Xuníos | ||
| Muerte | Nueva York[3], 25 de setiembre de 1958[2] (80 años) | ||
| Sepultura |
Willowbrook Cemetery (en) [4] | ||
| Familia | |||
| Casáu con |
Rosalie Rayner (1899 – m. 1935) Mary Ickes (en) ( – 1920) | ||
| Fíos/es |
| ||
| Estudios | |||
| Estudios |
Universidad Furman (es) Universidá de Chicago Greenville High School (en) | ||
| Direutor de tesis |
James Rowland Angell (es) | ||
| Llingües falaes | inglés[5] | ||
| Alumnu de | John Dewey | ||
| Oficiu | psicólogu, políticu | ||
| Emplegadores | Universidá Johns Hopkins | ||
| Influyencies | Iván Pávlov | ||
| Miembru de |
Asociación d'Estaos Xuníos de Sicoloxía Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos | ||
| Creencies | |||
| Relixón |
cristiano (es) | ||
 | |||
Foi unu de los psicólogos estauxunidenses más importantes del sieglu XX, conocíu por haber fundáu la Escuela Psicolóxica Conductista , qu'inauguró en 1913 cola publicación del so artículu «La Psicoloxía tal como la ve'l Conductista».
Ye célebre la frase, qu'él mesmu almitió como desaxeración, na que sostién que tomando una docena de neños cualesquier, y aplicando terapia de la conducta téuniques de cambéu de conducta, podría consiguir cualquier tipu de persona que deseyara:
Dame una docena de neños sanos, bien formaos, por que los eduque, y yo comprometo a escoyer unu d'ellos al azar y adomalo por que se convierta nun especialista de cualquier tipu que yo pueda escoyer —médicu, abogáu, artista, home de negocios ya inclusive méndigu o lladrón— prescindiendo del so talentu, enclinos, enclinos, aptitúes, vocaciones y raza de los sos antepasaos.
Ye conocíu tamién pol so revesosu esperimentu col Pequeñu Albert realizáu xunto a Rosalie Rayner el so asistente personal.
Biografía
editarJohn Broadus Watson nació en Greenville (Carolina del Sur) el 9 de xineru de 1878 y morrió en Nueva York el 25 de setiembre de 1958.
Graduóse na Universidá de Chicago en 1903. El so disertación “Animal education: an experimental study on the psychical development of the white rat, correlated with the growth of its nervous system”, ye'l primer documentu modernu científicu avera del comportamientu del aguarón blancu. Nel documentu, Watson describe la rellación ente la mielinización cerebral y la capacidá d'aprendizaxe n'aguarones a lo llargo del so desenvolvimientu biolóxicu.
Watson permaneció na Universidá Johns Hopkins dellos años realizando investigaciones alrodiu de la rellación ente inputs sensoriales y aprendizaxe y comportamientu de les aves.
N'ochobre de 1920 Watson foi convidáu a abandonar la so cátedra na Universidá Johns Hopkins por cuenta de los rumores que corríen alrodiu de la rellación que caltenía col so asistente Rosalie Rayner (la cual sería la so collaboradora nel famosu esperimentu avera del condicionamientu del mieu col pequeñu Albert), pasando a trabayar darréu como psicólogu pa la empresa Thompson (fechu pol cual foi llargamente criticáu polos sos colegues de la dómina).
Conductismu
editarSicasí, Watson desenvolvió'l conductismu, qu'anguaño constitúi una de les principales corrientes psicolóxiques, y que s'emplega en munches terapies con un altu grau d'efectividá.
En 1913 Watson publica'l que, de cutiu, foi consideráu'l so trabayu más importante, l'artículu: “La psicoloxía dende'l puntu de vista conductista” y que va dar puntu de partida al conductismu. Nél Watson describe les llinies xenerales de la que va ser la so nueva filosofía.
El conductismu pon la énfasis sobre la conducta observable (tanto humana como animal), que considera qu'hai de ser l'oxetu d'estudiu de la Psicoloxía, y les rellaciones ente estímulu y respuesta, más que nel estáu mental internu de la xente (anque Watson nunca negó la esistencia de cualesquier del mundu priváu o íntimu). Na so opinión, l'analís de la conducta y les rellaciones yera l'únicu métodu oxetivu pa consiguir la penetración nes aiciones humanes y extrapolar el métodu propiu de les Ciencies Naturales (el métodu científicu) a la Psicoloxía.
El pequeñu Albert
editarWatson pasó a la historia de la Psicoloxía polos esperimentos realizaos xunto a Rosalie Rayner pa demostrar les sos teoríes avera del condicionamientu de la reaición de mieu nun neñu d'once meses d'edá y que pasó a la historia cola denominación de Pequeñu Albert.
Nél Watson pretendía demostrar cómo los principios del condicionamientu clásicu, apocayá afayáu por Iván Pávlov, podíen aplicase na reaición de mieu d'un neñu ante un aguarón blancu.
Albert foi escoyíu como suxetu d'esperimentación pol so gran estabilidá emocional. Por aciu l'esperimentu, Watson pretendía demostrar cómo podía condicionar la reaición de mieu d'Albert escontra un aguarón blancu, que primeramente nun provocaba nel neñu nenguna reaición aversiva, cómo podría xeneralizar esta conducta a otros estímulos similares y, a lo último, cómo esaniciar esta conducta.
Según describen Watson y Rayner (1920), los oxetivos qu'escorríen col so esperimentu yeren dar respuesta a les siguientes entrugues:
- ¿Puede condicionase a un neñu por que tema a un animal qu'apaez simultáneamente con un ruiu fuerte?
- ¿va tresferise tal mieu a otros animales o oxetos inanimaos?
- ¿Cuántu va persistir tal mieu?
El procedimientu siguíu foi'l siguiente: Escoyer a un neñu sanu de nueve meses, Albert, pal esperimentu. Esaminóse-y pa determinar si esistía nél un mieu previo a los oxetos que se-y diben presentar (animales con pelo), exame que foi negativu. Sí s'identificó un mieu a los soníos fuertes (como cutir una llámina metálica con un martiellu fuertemente).
L'esperimentu dio empiezu cuando Albert tenía 11 meses y tres díes. Consistía en presentar al neñu un aguarón blancu de la que un ruiu fuerte (que se llograba cutiendo una barra metálica detrás de la cabeza del neñu). Dempués de dellos ensayos, el neñu papuxó ante la presencia del aguarón y darréu xeneralizó la so respuesta a otros estímulos: un perru, llana, un abrigu de piel, etc.
L'esperimentu nun pudo llegar a términu, nun algamar la fase de descondicionamiento, por cuenta de qu'Albert foi sacáu de la unidá hospitalaria en que s'atopaba enantes de la so conclusión.
Implicaciones étiques
editarL'esperimentu col pequeñu Albert abrió l'alderique sobre la ética a la d'esperimentar con seres humanos, contribuyendo al establecimientu de llendes pa esti tipu d'esperimentos.
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Уотсон Джон Бродес. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
- ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Find a Grave. Identificador Find a Grave: 6614541. Data de consulta: 18 abril 2022. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-07-01.
Ver tamién
editar- Psicoloxía conductista
- Analís esperimental del comportamientu
- Interconductismo
- Conductismu psicolóxicu
- Teoría de marcos relacionales
- Inxeniería del comportamientu
- Terapia de la conducta
- Cambéu de conducta
Datos: Q217477
Multimedia: John Broadus Watson
