José Eusebio Otálora

José Eusebio Otálora Martínez foi un políticu, militar y abogáu colombianu. Nacíu en Fómeque, Cundinamarca, el 16 d'avientu de 1826, finó en Tocaima, Cundinamarca'l 8 de mayu de 1884. Miembru del Partíu Lliberal, foi presidente de Colombia ente 1882 y 1884.

José Eusebio Otálora
16. Presidente de Colombia 22 avientu 1882 - 1r abril 1884 ← Clímaco Calderón - Ezequiel Hurtado →
Vida
Nacimientu	Fómeque, 16 de setiembre de 1826
Nacionalidá	Colombia
Muerte	Tocaima, 8 de mayu de 1884 (57 años)
Estudios
Estudios	Universidad del Rosario (es)
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	diplomáticu, políticu, abogáu
Serviciu militar
Graduación	xeneral
Lluchó en	guerra civil colombiana de 1860-62 (es)
Creencies
Partíu políticu	Partido Liberal Colombiano (es)

Biografía

Fíu d'un comerciante y llabrador vascu y de la so esposa boyacense, la so familia sufrió'l destierru de les sos posesiones en Miraflores (Boyacá) por cuenta de los enclinos realistes del padre, y por cuenta de esto estableciéronse en Fómeque. Realizó en Bogotá los sos estudios secundarios y universitarios, llogrando'l títulu d'abogáu en 1852, nel Colexu Mayor de La nuesa Señora del Rosario. Por esta dómina empecipió la so actividá política como diputáu provincial de Bogotá, pero ocupó esti cargu por solo unos meses, yá que estableció la so residencia en Guateque al añu siguiente.

Afincáu nesta población, foi diputáu de l'Asamblea de Boyacá dende 1855, añu nel que se casó. En 1863 representó al so estáu na Convención de Rionegro y tomó una posición d'equilibriu y cordialidá ente les facciones radical y moderao del so partíu. Al añu siguiente ingresó a la Cámara de Representantes, onde ocupó un escañu hasta 1868. Ye designáu cónsul n'Italia en 1870 y depués pasa a ocupar esti cargu en Gran Bretaña hasta que torna al país en 1875 y encara del llau lliberal, la guerra civil. La so participación nes guerres civiles dende 1854 dexára-y xubir nel escalafón militar, hasta'l so ascensu a xeneral en 1877, el mesmu añu que resulta escoyíu Presidente del Estáu de Boyacá, cargu dende'l cual llogra reconocencia nacional y pal que ye reelixíu hasta 1882, cuando'l Presidente Rafael Núñez nomar secretariu de Facienda.

Nes eleiciones de 1882, nes que foi escoyíu presidente Francisco Javier Zaldúa, tamién fueron escoyíos como primer y segundu designáu a la presidencia'l saliente presidente Núñez y el secretariu (ministru) Otálora. Tres el fallecimientu del presidente Zaldúa n'avientu d'esi añu, y la declinación de Núñez, José Eusebio Otálora aportó a la presidencia de la república, encabezando un gobiernu progresista y lliberal que remató'l 1 d'abril de 1884. Mientres el so mandatu dio un gran impulsu a la infraestructura vial y de comunicaciones del país al traviés de la terminación de delles redes de ferrocarriles nacionales.

Cuando s'averaba la eleición presidencial de 1884, el sector radical del lliberalismu ufiertó-y a Otálora la candidatura a la reelección, pero'l presidente tornó la ufierta la so anunciando llealtá pal sector independiente o moderáu, que lideraba Núñez, ye según dende entós ganóse la enemistá de los radicales. El sector radical del Congresu denunciar por irregularidaes mientres el so mandatu (que resultaron falses) y cuando se preparar pa escribir el so defensa, morrió d'un derrame cerebral na so finca de Tocaima, al enterase que les acusaciones fueren tomaes como ciertes pola xusticia. Darréu foi absueltu.

Ver tamién

• Gobernantes de Colombia

• Datos: Q2736414
• Multimedia: José Eusebio Otálora