José Pedro Montero

José Pedro Montero de Candia (1 d'agostu de 1878, Asunción – 7 de xunu de 1927, Asunción) foi un médicu y políticu paraguayu. Foi presidente de Paraguái ente los años 1919 y 1920.

José Pedro Montero
Presidente de Paraguái
Vida
Nacimientu	Asunción, 1 d'agostu de 1878
Nacionalidá	Paraguái
Muerte	Asunción, 7 de xunu de 1927 (48 años)
Oficiu	políticu
Creencies
Partíu políticu	Partido Liberal Radical Auténtico (es)

Vida personal

Nació na ciudá d'Asunción nun barriu llamáu Villa Aurelia, al sureste de la Recoleta, el 1 d'agostu de 1878. Realizó los sos estudios primarios nel Colexu Nacional de la Capital, en compañía del so gran amigu Pastor Ibáñez.

Graduar de bachiller en 1896 na capital y treslladóse a Buenos Aires, onde se tituló de médicu pediatra na Facultá de Ciencies Médiques de la UBA Universidá de Buenos Aires. Graduóse en 1904 y esi mesmu añu presentó la so tesis sobre “La prueba de los cloruros” y asina dio empiezu al so llabor profesional. Foi un orador elocuente y un talentosu escritor. Tuvo casáu con Andrea Campos Cervera.

Nel so país, foi direutor d'hospitales y tamién foi profesor suplente del área de pediatría. En 1901 foi nomáu delegáu de Paraguái nel Congresu Panamericanu que foi celebráu en Buenos Aires. En 1906 foi delegáu oficial de Paraguái al 4º Congresu Médicu de Montevideo. De 1905 a 1908 foi becáu de la Facultá de Medicina y profesor de dicha institución y volvió a la política activa, depués de los sucesos políticu del 2 de xunu d'aquel añu. Foi amás miembru del Conseyu Cimeru d'Educación y direutor del asistente públicu, y fundó los servicios de maternidá, farmacia, llaboratorios químicos bacteriolóxicos y los servicios d'urxencia. En 1910 empecipiar na política per mediu d'una banca de diputáu, pero la cayida de Manuel Gondra alloñar del país.

En 1911, depués de producise l'arrenunciu del Presidente Gondra, emigró a l'Arxentina y foi miembru activu del movimientu que tuvo entamáu pol Partíu Lliberal Radical Auténticu en 1912. Más tarde, nesi añu, formó parte del Comité Revolucionariu de Pilar. Finó'l 7 de xunu de 1927 y, por disposición municipal Nᵘ1766, del 23 de xunu d'aquel añu, l'antigua Avenida del Hospital ostenta'l so nome.

Gobiernu

Asumió la primer maxistratura, nel so calter de vicepresidente, tres la muerte del presidente Manuel Franco, dende'l 6 de xunu de 1919 hasta'l 15 d'agostu de 1920. Al rematar la Primer Guerra Mundial, el gobiernu de Montero foi afeutáu pola crisis económica espandida por tola rexón. Esta crisis, afectó principalmente a la clase media y a los probes. Llegar a tal puntu en que l'ausencia del pagu de los sueldos estatales enllargar por tres meses.

El so gabinete tuvo formáu de la siguiente manera: en Rellaciones Esteriores, el doctor Eusebio Ayala; n'Interior, el doctor Luis Alberto Riart; en Facienda, Manuel Peña; en Xusticia, Cultu ya Instrucción Pública, Félix Paiva; en Guerra y Marina, el comandante Adolfo Chirife.

Ente dalgunos del so gobiernu numbérense: fundación de dellos fortines nel Chaco, adquisición la Quinta Caballero, cambéu la llei orgánica municipal, fundación de la colonia Nueva Colombia, aprobación del proyeutu de convención sobre encomiendes postales colos Estaos Xuníos d'América, y l'invitación a participar del Congresu Rural Internacional de Peoria , Illinois, que foi auspiciado pol gobiernu estauxunidense. Coles mesmes, el Departamentu de Fomentu empecipió l'estímulu de la pequeña propiedá en tol territoriu de la república.

Otros llogros fueron la subdivisión de llotes y la colonización de les tierres fiscales que taben destinaes a esi fin, tramitación más de cinco mil expedientes relativos a compres de llotes agrícoles y expedióse 154 títulos definitivos de propiedá, ente otres disposiciones. En 1919 fueron destináu 100.000 pesos pa la construcción d'escueles nel interior del país, tamién l'axuste del conveniu sobre arbitraxe col Uruguái y la designación del doctor Eladio Velázquez como miembru del Cimeru Tribunal de Xusticia, aprobación del tratáu comercial col Xapón, promulgación de la llei d'enxuiciamientu y remoción de maxistraos, formación de zones sanitaries n'Asunción, Villa Rica y Caacupé y realizóse el reglamentu orgánicu del Exércitu. Per otru llau, n'abril de 1920 foi fundáu'l Centru Feminista de Paraguái. El 15 d'agostu d'esi añu, Montero apurrió'l mandu presidencial a Manuel Gondra.

Nel ámbitu intelectual y artístico, fueron nomaos personalidaes pa cargos públicos, ente ellos: Narciso R. Colmán, Juan F. Bazán, Arturo Alsina, Juan Sorazábal, Ablondu Galeano, José Concepción Ortiz y Eudoro Acosta Flores. A esto sumóse la contratación del sabiu brasilanu doctor Edgar Roquette Pinto y la xubilación de don Juan Y. O`Leary nel Colexu Nacional y la Escuela Normal.

Una de les mayores esmoliciones del doctor Montero foi la de la tierra. En 1919 fueron fundaes Nueva Colombia, n'Altos, con 6.122 hectárees y la de Santiago, polo xeneral Delgado, con 1.909. En 1920, fundóse Curupaity, en Barrero Grande, con un total de 1.111 hectárees.

Nel campu de la educación, el 25 de xunetu de 1919 realizar a la reforma del plan d'estudios de les Escueles Normales de la Capital y Villa Rica que duró cuatro años. El 22 de setiembre del mesmu añu, adoptóse'l procedimientu pa la enseñanza secundaria, que estremóse en dos ciclos: unu elemental de cuatro curso y otru xeneral de dos. En 1920, el doctor Cecilio Báez foi designáu como profesor interín de Socioloxía na Facultá de Derechu de la Universidá Nacional, según el decretu del 17 d'abril d'aquel añu.

Trayeutoria política

Foi diputáu de la capital y exerció esi mandatu hasta l'añu 1901. El 7 d'agostu de 1908 robló'l manifiestu-invitación a l'asamblea del día 15, onde los llamaos radicales” taríen definiendo la so situación partidaria. Foi ministru del Interior mientres el gobiernu d'Eduardo Schaerer. Esta función desempeñar hasta'l día en que foi proclamada la nueva fórmula pal periodu 1916 a 1920, que la so llista tuvo encabezada por Manuel Franco y el mesmu José P. Montero.

Enllaces esternos

• Datos: Q860997
• Multimedia: José Pedro Montero