Manuel Franco

Manuel Franco (9 de xunetu de 1871, Concepción – 5 de xunu de 1919, Asunción) foi un abogáu y políticu paraguayu, presidente del so país ente 1916 y 1919.

Manuel Franco
Presidente de Paraguái
Vida
Nacimientu	Concepción, 9 de xunetu de 1871
Nacionalidá	Paraguái
Muerte	Asunción, 5 de xunu de 1919 (47 años)
Causa de la muerte	infartu de miocardiu
Estudios
Estudios	Universidá Nacional d'Asunción
Oficiu	políticu, abogáu
Creencies
Partíu políticu	Partido Liberal (es)

Infancia y Mocedá

El doctor Manuel Franco nació en Concepción el 9 de xunu de 1871 siendo presidente de la República don Cirilo Antonio Rivarola. Foi fíu de Josefa Antonia Franco y bautizáu na Ilesia de Concepción pol padre Evaristo Serrano.

Morrió célibe pero con cuatro fíos: Evaristo, Fernando, María Ana y Manuel Franco h.

Depués de concluyir los sos estudios primarios el mozu Manuel, acompañáu de la so tida doña Trifona Franco de Isnardi, viaxó a Asunción pa prosiguir la so preparación. Ingresó nel Colexu Nacional de la Capital en calter d'internáu.

Treslladar a la Capital, como pensionado pol so valle natal, pa siguir nel Colexu Nacional de la Capital, en 1891 el cuartu cursu de bachilleratu. Foi condiscípulo d'Adolfo Riquelme y Eugenio A. Garay. Ingresó darréu a la Facultá de Derechu onde llogró'l doctoráu.

Trayeutoria

Los sos escasos recursos obligar, mientres la so vida universitaria, a aceptar cargos burocráticos.

En 1893 foi designáu oficial 1º de la Contadoría Xeneral de la Nación y el 1894, tenedor de llibros de la mesma institución.

D'equí p'arriba, a pesar de la so condición lliberal prosiguió la so carrera ascendente na alministración pública.

N'agostu de 1899, pasó a integrar el Conseyu Nacional d'Educación conxuntamente col doctor Manuel Domínguez. El presidente Escurra designar en xunu de 1903, direutor del Colexu Nacional de la Capital, cargu qu'ocuparía hasta'l so reemplazu en 1907 por don Cleto Romero.

En mayu de 1905, formó parte con Gerónimo Zubizarreta y Francisco Rolón, de la comisión investigadora de los actos del réxime coloriáu apocayá derrocáu.

Mientres la presidencia d'Emiliano González Navero foi nomáu ministru de Xusticia, Cultu ya Instrucción Pública y en 1908, ministru del Interior.

En 1912 yera senador nacional. En 1913, Fiscal Xeneral del Estáu Ad hoc y nuevamente en 1916 retomó la so banca nel senáu.

Meses más tarde ocupó la direición del Bancu Agrícola y en 1910 la titularidá del Cimeru Tribunal de Xusticia xunto al doctores Francisco C. Cháves y Manuel Burgos.

La so actividá política aportó de resultes de la so relacionamiento colos más renombraos esponentes del mundu intelectual. Pertenecía al grupu radical del lliberalismu y tuvo como mentor doctrinariu al doctor Manuel Gondra.

En 1911, formó parte con Gondra, Schaerer, Montero y Emiliano González Navero, de la xunta revolucionaria instalada en Pilar del Ñeembucú.

Docencia

Esmolecíu coles faltes educatives, Franco nun pudo dexar de llau la so condición de maestru, dedicándose de momentu a espublizar les sos conocencies y aplicalos a la docencia.

Foi profesor de Derechu Avezáu y Moral Cívica nel Colexu Nacional de la Capital y na Facultá de Derechu foi docente de cátedra de Derechu Civil. Exerció'l Rectoráu de la Universidá en 1912.

Presidencia

El 15 d'agostu de 1916 - 5 de xunu de 1919 foi unxíu pola convención lliberal como candidatu pa la presidencia de la República. Designáu presidente, recibió la banda presidencial de manes de don Eduardo Schaerer. Tuvo como vicepresidente al doctor José P. Montero.

El Paraguái adquirió prestíu diplomáticu por cuenta de la designación de personaxes de relieve en diverses representaciones: Manuel Gondra nos Estaos Xuníos y Méxicu, Fulgencio R. Moreno en Bolivia y Cecilio Báez para Europa.

Impúnxose metes nes que priorizaba la enseñanza profesional, la reforma agraria, la implantación del votu secretu y la fixación del valor de la moneda.

Nun desdexó la tema educativa para lo cual favoreció'l plan de 1904 y años dempués l'estatutu del maxisteriu que reglaba les remuneraciones de los docentes.

Punxo atención al aspeutu edilicio d'Asunción al camudar el mercáu guasú en plaza pública.

Formó un gabinete ministerial de luxu, escoyendo lo más granáu de la intelixencia política paraguaya, tales como Luis A. Riart, Manuel Gondra, Félix Paiva, Eligio Ayala y Ernesto Velázquez. Actuó con ecuanimidad y xusticia designando tamién a republicanos de valía pa la función pública.

El so gobiernu destacar poles condiciones de capacidá y honradez

Muerte

Finó nel despachu'l 5 de xunu de 1919, d'un paru cardiaco, y asocedió-y constitucionalmente el vicepresidente Dr. José P. Montero.

L'antigua cai Del Sol (más tarde Espinoza y depués Villarrica) d'Asunción, recibió'l nome de Presidente Franco. Igualmente asina se denomina la principal arteria de Concepción que parte del puertu hasta l'avenida Pinedo.

Referencies

• Datos: Q860987
• Multimedia: Manuel Franco