Julián Volio Llorente
.
Julián Volio Llorente | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Cartago, 17 de febreru de 1827 |
| Nacionalidá |
 Costa Rica |
| Muerte | San Ramón, 26 de payares de 1889 (62 años) |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá de San Carlos de Guatemala |
| Oficiu | políticu, abogáu |
 | |
Julián Volio Llorente, abogáu y políticu costarricanu, Secretariu de Rellaciones Esteriores de Costa Rica de 1863 a 1868.
Nació en Cartago, Costa Rica, el 17 de febreru de 1827. Foi fíu de José María Volio y Zamora y Juana Llorente y Lafuente, hermana del Obispu Anselmo Llorente y Lafuente. Contraxo nucpias con María Cristina Tinoco Iglesias.
Graduar d'abogáu na Universidá de San Carlos de Guatemala.
Cargos públicos
editarNa dómina del presidente Juan Rafael Mora Porras foi miembru del Conseyu d'Instrucción Pública (1852), Comandante d'Armes de Moravia (1856) y Maxistráu de la Corte Suprema de Xusticia de Costa Rica (1858-1859). Tuvo una participación importante na combalechadura que derrocó a Mora y llevó a la presidencia a José María Montealegre Fernández, en que la so alministración provisional foi Ministru de Gobernación, Xusticia y Negocios Eclesiásticos (1859-1860).
Mientres l'alministración constitucional de Montealegre foi Presidente de la Cámara de Representantes (1860-1863) y Primer Designáu a la Presidencia (1862-1863 y 1866-1867). En 1863 el presidente Jesús Jiménez Zamora nomar Secretariu de Rellaciones Esteriores ya Instrucción Pública, cargu nel cual foi confirmáu en 1866 pol Presidente (1863-1868). El so desempeñu nesti últimu cargu foi especialmente brillosu, y estremóse pol so defensa de la institución del asilu políticu y pola ellaboración d'un novedosu plan d'instrucción pública, que nun llegó a ponese n'execución.
Candidatura presidencial
editarEn 1868 llanzóse la so candidatura a la Presidencia de Costa Rica; pero'l sofitu espreso que-y dio'l presidente José María Castro Madriz espertó muncha oposición. P'apangar los ánimos, mientres la campaña unvióse-y en misión oficial a Europa; pero'l 1 de payares de 1868 un golpe militar depunxo al presidente Castro y atayó definitivamente la postulación de Volio.
Cargos posteriores
editarFoi miembru de l'Asamblea Constituyente de 1870, que foi eslleida pol presidente Tomás Guardia Gutiérrez. Enemistado con ésti, hubo d'abandonar Costa Rica y establecióse n'en Guatemala, onde foi Ministru de Facienda y Creitu Públicu y diputáu por Chiquimula a l'Asamblea Constituyente de 1872.
En 1873 foi espulsáu de Guatemala pol gobiernu de Rufino Barrios y Auyón, y anicióse en San Francisco de California, onde s'establecieren otros distinguíos costarricenses, ente ellos el ex-presidente José María Montealegre Fernández.
En 1874 pudo volver a Costa Rica y establecióse na población de San Ramón, onde se dedicó a impartir lleiciones de Derechu.
Foi escoyíu para presidió l'Asamblea Constituyente de 1880, que les sos sesiones fueron suspendíes por decisión del presidente Tomás Guardia Gutiérrez. Julián Volio Llorente foi confináu en San Ramón.
Mientres el gobiernu de Próspero Fernández Oreamuno foi abogáu consultor del gobiernu, abogáu y alministrador del Bancu Nacional, Diputáu por Alajuela (1884-1885) y Presidente del Colexu d'Abogaos.
Morrió en San Ramón, Costa Rica, el 26 de payares de 1889. En 1961 foi declaráu Beneméritu de la Patria.
Ver tamién
editarReferencies
editarEnllaces esternos
editar- Rodovid.org. «Genealogía de Julián Volio Llorente».
Datos: Q6310327
Multimedia: Julián Volio Llorente
