Karamánidas

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Karaman ; Konya
Forma de gobiernu	monarquía
Llingües oficiales	Idioma turco preotomano (es)
Xeografía
Coordenaes	36°38′N 32°53′E / 36.63°N 32.88°E

Los karamánidas o Karamanoğlu (turcu: Karamanoğulları, Karamanoğulları Beyliği), que'l so Estáu conocer como Principáu de Karaman y Beylicato de Karaman (Karaman Beyliği), fueron los soberanos d'unu de los beylicatos del centro-sur d'Anatolia, que s'estendía alredor de l'actual provincia de Karaman. Dende'l sieglu xiii hasta la so cayida en 1487, los karamánidas rixeron unu de los más poderosos beylicatos turcos d'Anatolia.^[1]

Historia

Los karamánidas formaben parte de los turcos oghuz qu'emigraron d'Azerbaixán a Sivas por causa de la invasión mongola en 1230 y estableciéronse cerca de Laranda, al serviciu de los selyúcides.

Kerîmeddin Karaman Bey, consiguió un ciertu control sobre los montes Tauro al norte de Cilicia a mediaos del sieglu xiii. Karaman Bey espandió'l so territoriu prindando castiellos en Mut, Ereğli, Gülnar, Mer, y Silifke, principalmente por cuenta del reinu de la Pequeña Armenia. Kilij Arslan IV apurrió a Karaman Bey la ciudá de Laranda (güei Karaman n'honor de la dinastía) y Ermenek (c. 1260) p'aliase con él, mientres Bunsuz, hermanu de Karaman Bey, pasó a la guardia personal de Kilij Arslan IV.

Les bones rellaciones ente los selyúcides y los karamánidas duró hasta 1261, en que, cola sida de sofitar a Kaykaus II, que fuxera a Constantinopla por causa d'una intriga, Karaman Bey y los sos dos hermanos, Zeynül-Hac y Bunsuz, colaron escontra Konya, la capital selyúcida, con venti mil homes. Un exércitu combináu selyúcida y mongol ganó a los karamánidas y prindó a los dos hermanos de Karaman Bey.

Tres la muerte de Karaman Bey en 1262, el so fíu mayor, Mehmet I de Karaman, axustó aliances con otres cles turcomanes contra los selyúcides y los iljanes. Mientres la revuelta de Hatıroğlu Şemseddin Bey contra la dominación mongola que tuvo llugar n'Anatolia en 1276, los karamánidas ganaron a dellos exércitos selyuco-mongoles. Na batalla de Göksu en 1277, el poder central selyúcida sufrió un duru golpe. Aprovechando'l tracamundiu xeneral, Mehmed Bey prindó Konya el 12 de mayu y asitió nel tronu a un pretendiente llamáu Jimri que se proclamaba fíu de Kaykaus. A la fin, sicasí, Mehmed foi ganáu poles fuercies selyúcido-mongoles el mesmu añu y executáu con dalgunos de los sos hermanos (1278).

A pesar d'estos fracasos, los karamánidas siguieron aumentando'l so poder cola ayuda de los mamelucos d'Exiptu, especialmente mientres el reináu de Baybars. Los karamánidas prindaron Konya en dos causes más a empiezos del sieglu xiv, pero fueron espulsaos pol gobernador Iljánida d'Anatolia. La espansión de los karamánidas producir tres la cayida de los Iljánidas. Una segunda espansión coincidió col matrimoniu del karamanoğlu Alâeddin Ali Bey con Nefise Sultan, la fía del sultán otomanu Murat I, el primer contautu importante ente los dos dinastíes.

El beylicato de Karaman (en verde) en 1300.

Ficheru:Beylicats d'Anatolie vers 1330-es.svg

El beylicato de Karaman (en verde) hacia 1330.

Mientres el poder otomano estender nos Balcanes, Alâeddin Ali Bey prindó la ciudá de Beyşehir, que fuera otomana. Nun tardaron enforma en reaccionar los otomanos, que colaron sobre Konya, la capital Karamanoğlu. Dambos reinos roblaron un tratáu y la paz duró hasta'l reináu de Bayezid I.

Timur dio'l control de les tierres karamánidas a Mehmet Bey, el fíu mayor de Alâeddin Ali Bey. Tres la muerte de Bayezid I en 1403, l'Imperiu otomanu entró en crisis. Foi una oportunidá pa los karamánidas y los demás beylicatos turcos. Mehmet Bey axuntó un exércitu y coló sobre Bursa y prindó y estropió la ciudá. Sicasí, Mehmet Bey foi prindáu por Bayezid Pasha y unviáu a prisión. Solicitó'l perdón, que-y foi concedíu pol gobernante otomanu.

Ramazanoğlu Ali Bey prindó Tarsu mientres Mehmet Bey taba en prisión. Mustafa Bey, fíu de Mehmet Bey, retomó la ciudá mientres un conflictu ente los emires de Damascu y Exiptu. Dempués de lo que, el sultán exipciu Sayf al-Din Inal unvió un exércitu pa recuperar Tarsu de los karamánidas; los mamelucos exipcios estropiaron Konya en ganando a los karamánidas obligando a Mehmet Bey a retirase. Ramazanoğlu Ali Bey escorriólu y prindó exilándolo a Exiptu pal restu de la so vida.

Mientres la Cruzada de Varna contra los otomanos en 1443-4, el karamánida İbrahim Bey coló sobre Ankara y Kütahya, destruyendo dambes ciudaes. Cuando'l sultán otomanu Murad II tornó victoriosu sobre los cruzaos, los karamánidas, como otros emiratos d'Anatolia fueron acusaos de traición, y İbrahim Bey aceptó toles condiciones otomanes.

Los otomanos conquistaron l'Estáu karamánida en 1487, cuando'l poder de los mamelucos tornaba y tresformar nel eyalato de Karamán. Pa evitar futures amenaces al Imperiu otomanu la población foi movida a delles partes d'Anatolia, al actual Azerbaixán, a los territorios conquistaos en Bulgaria (Ludogorie) y Macedonia (Kardzhali).

Economía

La economía dependía principalmente de les estratéxiques árees comerciales como Konya, Karaman y los puertos de Lamos, Silifke, Anamur, y Manavgat.

Llista de gobernantes

Nûre Sûfî Bey (Capital: Ereğli) (1250-1256)
Kerîmeddin Karaman Bey (Capital: Ermenek) (1256?-1261)
Şemseddin I. Mehmed Bey (1261-1277
Güneri Bey (1277-1300)
Bedreddin Mahmut Bey (1300-1308)
Yahşı Han Bey (1308-1312) (Capital: Konya)
Bedreddin I. İbrahim Bey (1312-1333, 1348-1349)
Alâeddin Halil Mirza Bey (1333-1348)
Fahreddin Ahmed Bey (1349-1350)
Şemseddin Bey (1350-1351)
Hacı Sûfi Burhâneddin Musa Bey (Capital: Mut) (1351-1356)
Seyfeddin Süleyman Bey (1356-1357)
Damad I. Alâeddin Ali Bey (1357-1398)
Sultanzâde II. Mehmed Bey (1398-1399, 1402-1420, 1421-1423)
Damad Bengi Ali Bey (1423-1424)
Damad II. İbrahim Bey (1424-1464)
Sultanzâde İshak Bey (1464)
Sultanzâde Pîr Ahmed Bey (1464-1469)
Kesım Bey (1469-1483)
Turgutoğlu Mahmud Bey (1483-1487)

Ver tamién

Notes y referencies

↑ Ágoston, Gábor; Masters, Bruce Alan (1 de xineru de 2009) Encyclopedia of the Ottoman Empire. Infobase Publishing, páx. 40. ISBN 9781438110257. Consultáu'l 28 de xineru de 2014.

Mehmet Fuat Köprülü (1992). The Origins of the Ottoman Empire, Translated by Gary Leiser, State University of New York Press. ISBN 0-7914-0819-1.

[ÁgostonMasters2009-1] Ágoston, Gábor; Masters, Bruce Alan (1 de xineru de 2009) Encyclopedia of the Ottoman Empire. Infobase Publishing, páx. 40. ISBN 9781438110257. Consultáu'l 28 de xineru de 2014.

[1]