Kurt Vonnegut
Kurt Vonnegut Jr. (11 de payares de 1922, Indianapolis – 11 d'abril de 2007, Nueva York) foi un escritor d'Estaos Xuníos, que les sos obres, xeneralmente adscrites al xéneru de la ciencia ficción, participen tamién de la sátira y la comedia negra. Ye autor de catorce noveles, ente les que destaquen Les serenes de Titán (1959), Mataderu cinco (1969) y L'almuerzu de los campeones (1973). Como ciudadanu, tola so vida foi siguidor de la Unión poles Llibertaes Civiles d'Estaos Xuníos.[13] Yera conocíu poles sos idees humanistes y foi presidente honorariu de l'Asociación Humanista d'Estaos Xuníos.[14]
.jpg)
Biografía
editarComienzos
editarKurt Vonnegut pertenecía a la cuarta xeneración d'una familia d'inmigrantes alemanes n'Indianapolis. Mientres la so dómina d'estudiante na Shortridge High School de la so llocalidá natal,[15] trabayó nel primer diariu publicáu por una escuela secundaria, The Daily Echo. Mientres un tiempu estudió na Universidá Butler d'Indianapolis, pero abandonó los estudios cuando unu de los sos profesores díxo-y que los sos rellatos nun yeren lo bastante bonos. Ente 1941 y 1942 asistió a clases na Universidá de Cornell, onde trabayó como ayudante de direutor editorial y editor acomuñáu pal periódicu de los estudiantes, el Cornell Daily Sun. Ellí estudió bioquímica. Mientres la so estancia en Cornell foi miembru de la hermandá Delta Upsilon, tal como lo fuera'l so padre. Sicasí, de cutiu faló del so trabayu en The Sun como lo único verdaderamente prestosu de la so estancia en Cornell.[16] Ingresó nel Institutu de Teunoloxía Carnegie (güei Universidá Carnegie Mellon) en 1943. Namái permaneció ellí un curtiu periodu, yá que pocu dempués apuntóse nel exércitu, pa tomar parte na Segunda Guerra Mundial. El 14 de mayu de 1944, Día de la Madre, suicidóse la so madre, Edith Lieber Vonnegut.[17]
La Segunda Guerra Mundial y el bombardéu de Dresde
editarLa esperiencia de Vonnegut como soldáu, y depués como prisioneru de guerra, mientres la Segunda Guerra Mundial, tuvo una gran influencia na so obra posterior. Formando parte d'una avanzadura de la 106 División d'Infantería de los Estaos Xuníos, mientres la batalla de les Ardenas, quedó aislláu del so batallón y analayó solitariu tres les llinies enemigues mientres dellos díes hasta que foi prindáu por tropes alemanes el 14 d'avientu de 1944.[18] Como prisioneru de guerra, vivió en primer persona les consecuencies del bombardéu de Dresde, que tuvo llugar ente'l 13 y el 15 de febreru de 1945 y que destruyó la mayor parte de la ciudá alemana. Vonnegut foi unu de los siete prisioneros de guerra d'Estaos Xuníos que llograron sobrevivir en Dresde, nun suétanu destináu a empaquetar carne, llamáu Mataderu Cinco. "Una destrucción completa," recordaría más tarde. "Una matanza inconcebible." Los nazis poner a trabayar apilando cuerpos pa soterralos en fueses comunes pero, según esplica Vonnegut, "había demasiaos cuerpos que soterrar, asina que los nazis prefirieron unviar a unos tipos con lanzallamas. Toos esos restos de víctimes civiles fueron amenorgaos a cenices."[19]
Esta tarrecible esperiencia constitúi la base de la so obra más conocida, Mataderu Cinco, y apaez como tema recurrente en siquier otros seis llibros sos.[19]
Foi lliberáu por tropes soviétiques en mayu de 1945. Tres el so regresu a los Estaos Xuníos, foi compensáu con un "Corazón Púrpura" polo qu'él denominó "una firida absurda ya insignificante".[20]
Carrera lliteraria
editarAl términu del conflictu, Vonnegut estudió Antropoloxía na Universidá de Chicago, y trabayó tamién como reporteru policial nel City News Bureau of Chicago. En 1946, la Facultá d'Antropoloxía refiertó la so tesis, titulada On the Fluctuations between Good and Evil in Simple Tales.[21] Más palantre aceptaron la so novela, Trubiecu de gatu, y concediéron-y el títulu. Abandonó Chicago pa trabayar en Schenectady, nel estáu de Nueva York, nel departamentu de rellaciones públiques de la empresa General Electric. L'autor atribuyó'l so estilu, llibre d'adornos, a esti trabayu.
En 1950 publicó'l so primer rellatu, tituláu «Report on the Barnhouse Effect» na revista Collier's Weekly. A puntu d'abandonar la escritura, recibió la ufierta d'un emplegu nel taller d'escritores de la Universidá d'Iowa. La so primer novela, La pianola, de 1952, ye una distopía que describe un mundu nel que los humanos fueron sustituyíos por máquines. Más palantre publicó Les serenes de Titán (1959) y Trubiecu de gatu (1963), que se convirtió nun best-seller.
Mientres la década de los 60 publicó cuatro noveles, nes cualos rexístrase un fuerte cambéu formal y conceptual de la so obra, hasta publicar Mataderu cinco o La cruzada de los inocentes en 1969, una novela semi-autobiográfica que rellata les sos esperiencies como soldáu nel bombardéu de Dresde, esperimentalmente estructurada alredor de viaxes nel tiempu. Asina se constituyó n'unu de los críticos más feroces de la sociedá contemporánea, aludiendo a la guerra, la destrucción del mediu ambiente y la deshumanización. Espresó estes temes al traviés de la ciencia ficción, entemeciéndola con un humor acedo y hilarante. Los sos personaxes, parte importante del universu narrativu de Vonnegut, salen en distintes noveles.
Mataderu cinco ye güei considerada una de les obres más importantes de la lliteratura d'Estaos Xuníos del sieglu XX, qu'apaez nes llistes de la revista Time[22] y de la Modern Library.[23]
Siguió esperimentando en L'almuerzu de los campeones (1973), unu de los sos mayores best-seller, una novela que contién munches ilustraciones esbozaes, y na qu'apaez l'autor como deus ex machina. En clave d'estilu, L'almuerzu de campeones ye quiciabes la so obra maestra, simplayu pero fondu y, al traviés d'altos niveles de humor, cinismu y ironía, particularmente críticu y agudu na so visión del mundu y la cultura norteamericana.
Col llanzamientu de Timequake en 1997, Vonnegut anunció la so retirada del campu de la ficción. Siguió escribiendo pa la revista In These Times (Nestos tiempos), na que yera editor. Contribuyía con ensayos de política d'Estaos Xuníos o con notes de simple observación. Nel 2005 axuntáronse munchos de los sos ensayos nel so últimu llibru, tamién un best-seller, Un home ensin patria.
Ente los sos referentes lliterarios ta en concencia la ciencia-ficción d'Estaos Xuníos. De fechu unu de los sos personaxes recurrentes, Kilgore Trout, escritor aficionáu de ciencia-ficción, ye un trasunto de too un clásicu del xéneru, Theodore Sturgeon. Otres influencies vienen de H.L. Mencken, Hunter S. Thompson, Louis-Ferdinand Céline y un amigu de Vonnegut, Joseph Heller.
Vida privada y fallecimientu
editarCasóse con Jane Marie Cox, cola que coincidiera nel parvulario, pocu dempués del so regresu a Estaos Xuníos tres la Segunda Guerra Mundial. El matrimoniu dixebrar en 1970. Anque nun se divorciaron hasta 1979, dende 1970 Vonnegut vivió cola muyer que más tarde se convertiría na so segunda esposa, Jill Krementz.
Vonnegut tuvo tres fíos biolóxicos cola so primer esposa. Amás, adoptó a los trés fíos de la so hermana Alice cuando ésta morrió de cáncer, y a otra neña, Lily. Dos de los sos fíos, Mark y Edith Vonnegut, algamaron celebridá.
Finó en 2007, a la edá de 84 años, en sufriendo una cayida na so casa de Manhattan, Nueva York, que-y causó una mancadura cerebral irreversible.[24]
Obra
editarNoveles
editar- La pianola (Player Pianu, 1952).
- Les serenes de Titán[25] (The Sirens of Titan, 1959).
- Madre Nueche (Mother Night, 1961)
- Trubiecu de gatu (Cat's Cradle, 1963).
- Dios bendígalu, Mr. Rosewater (God Bless You, Mr. Rosewater, o Pearls Before Swine, 1965)
- Mataderu cinco o La cruzada de los inocentes (Slaughterhouse-Five, o The Children's Crusade, 1969).
- L'almuerzu de los campeones (Breakfast of Champions, o Goodbye, Blue Monday, 1973)
- Payasaes o ¡Nunca más solu! (Slapstick or Lonesome No More) (1976)
- Páxaru de celda (Jailbird, 1979)
- Bona puntería / El francotirador (Deadeye Dick) (1982)
- Galápagos[26] (1985)
- Barbazul (Bluebeard, 1987).
- Birlibirloque (Hocus Pocus, 1990)
- Timequake (1997)
- Un home ensin patria (2005)
Rellatos
editar- Mira al paxarín (Look at the Birdie, 2009)
- La cartera del pabardu (Sucker's Portfolio, 2012).
- Que llevante la mio mano quien crea na telequinesis (Malpaso Ediciones, 2014, ISBN 978-84-15996-55-2).
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ URL de la referencia: http://www.nytimes.com/2007/04/11/books/11cnd-vonnegut.html?_r=2&hp&oref=slogin&oref=slogin.
- ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 11928678s. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Afirmao en: Guggenheim Fellows database. Identificador Beca Guggenheim: kurt-vonnegut. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ URL de la referencia: https://www.nationalbook.org/books/slaughterhouse-five-or-the-childrens-crusade/.
- ↑ URL de la referencia: https://debsfoundation.org/index.php/landing/eugene-v-debs-award/.
- ↑ URL de la referencia: https://www.chipublib.org/chicago-public-library-foundation-awards/.
- ↑ URL de la referencia: https://www.thehugoawards.org/hugo-history/1960-hugo-awards/.
- ↑ URL de la referencia: https://www.thehugoawards.org/hugo-history/1964-hugo-awards/.
- ↑ URL de la referencia: https://www.thehugoawards.org/hugo-history/1970-hugo-awards/.
- ↑ «Kurt Vonnegut, MA» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-09-30. Consultáu'l 18 de payares de 2013.
- ↑ Friedman, Elaine (18 d'abril de 2007). «Kurt Vonnegut, Humanist, 1922-2007» (inglés). American Humanist Association. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-07-17. Consultáu'l 18 de payares de 2013.
- ↑ SHORTRIDGE HIGH SCHOOL COLLECTION, 1870-1981, 1995
- ↑ «Novelist Kurt Vonnegut '44 Dies». Cornell Sun (April 12, 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 2007-04-29. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ Reed, Peter (1999). Volume 10, Issue Non. 1 of the Journal of the Fantastic in the Arts. Florida Atlantic University, Boca Raton, Florida. ISBN 1-85723-124-4.
- ↑ Kurt Vonnegut
- ↑ 19,0 19,1 Brinkley, Douglas. «Vonnegut's Apocalypse». Rolling Stone. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-04-16. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ chapters.indigo.ca: A Man Without A Country: Kurt Vonnegut: Books
- ↑ Chronology, en The Vonnegut Web.
- ↑ «100 Best Novels: Slaughterhouse-Five (1969)». Time Magazine. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-05-01. Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ «100 Best Novels». Modern Library (20 de xunetu de 1998). Consultáu'l 12 d'abril de 2007.
- ↑ [1]
- ↑ «Fragmentu de [[Les serenes de Titán]]». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-12-09.
- ↑ «Fragmentu de Galápagos». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-12-09.
Enllaces esternos
editar- Sitiu oficial; n'inglés.
- VONNEGUT Jr., Kurt: Happy Birthday, Wanda June, guión cinematográficu de 1971 escritu a partir d'una obra de teatru homónima, tamién de la so autoría.
Datos: Q49074
Multimedia: Kurt Vonnegut
