La Superba
La Superba (Y Canum Venaticorum / Y CVn) ye una estrella de la constelación de Canes Venatici, notable pol so fondu color coloráu. El so nome deber al astrónomu italianu del sieglu XIX Angelo Secchi quien, impresionáu pola so guapura, llamar asina («La Soberbia»).
Carauterístiques físiques
editarAsitiada a aproximao 711 años lluz del Sistema Solar, La Superba ye una de les estrelles más coloraes del cielu y una de les estrelles de carbonu más brillosos. La so temperatura superficial ta en redol a los 2800 K, lo que la convierte nuna de les estrelles más fríes que se conocen. Ye una variable semirregular, que la so magnitú aparente bazcuya ente +4,8 y +6,3 nun ciclu de 160 díes.
Apenes ye visible a simple vista, pos la mayor parte de la radiación qu'emite ta fora del espectru visible. Si consideramos la radiación infrarroxo, ye 4400 vegaes más lluminosa que'l Sol, con un radiu de 215 radios solares. Si tuviera asitiada nel centru del Sistema Solar, la so superficie algamaría la órbita de la Tierra.
Aspeutu
editarPa esplicar el so estraordinariu color hai que señalar que les estrelles de la secuencia principal, una vegada qu'acabaron la fusión del hidróxenu nel so nucleu, empiecen a tresformar l'heliu en carbonu. Nesta fase, llamada de xigante colorada, les capes esternes espándense y esfrecen, faciendo que la radiación emitida pola estrella mover escontra l'estremu colloráu del espectru electromagnéticu.
Al averase a la fin d'esti ciclu estelar, los productos de fusión xuben a la superficie por conveición, aumentando la bayura de carbonu na atmósfera, onde se formen compuestos como monóxidu de carbonu y cianóxenu. Estes molécules tienden a absorber la radiación de llonxitúes d'onda curties, resultando un espectro con menos azul y violeta que nuna xigante colorada clásica, lo que produz el color coloráu tan notable.
Evolución
editarLa Superba paez tar del cantu p'allá fases de la fusión del heliu en carbonu y pierde masa per mediu d'un vientu estelar a un ritmu un millón de vegaes mayor que'l Sol. Ta arrodiada d'una nube de material espulsáu primeramente d'unos 2,5 años lluz de tamañu, lo qu'indica que con anterioridá perdió masa a un ritmu 50 vegaes superior al actual. Paez llista pa espulsar les sos capes esteriores y formar una nebulosa planetaria, con una nana blanca nel so centru como remanente.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: SIMBAD.
- ↑ Afirmao en: General Catalogue of Variable Stars.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Afirmao en: Gaia EDR3. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 3 avientu 2020.
- ↑ Afirmao en: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2002.
- ↑ «Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system» (n'inglés). Astronomy Letters (11): páxs. 759–771. payares 2006. doi: .
- ↑ «A Moderate-Resolution Spectral Atlas of Carbon Stars: R, J, N, CH, and Barium Stars». The Astrophysical Journal Supplement Series: páxs. 419–473. agostu 1996. doi: .