Lucera

Lucera
Alministración
País	Italia
Rexón	Apulia
Provincia	Provincia de Foggia
Tipu d'entidá	comuña d'Italia
Códigu postal	71036
Xeografía
Coordenaes	41°30′N 15°20′E / 41.5°N 15.33°E
	Lucera Lucera (Italia)
Superficie	339.79 km²
Altitú	219 m
Llenda con	Alberona (es) , Castelnuovo della Daunia (es) , Torremaggiore (es) , Troia (es) , Volturino (es) , Biccari (es) , Foggia, San Severo (es) y Pietramontecorvino (es)
Demografía
Población	30 975 hab. (1r xineru 2023)
Porcentaxe	? % de Provincia de Foggia
Densidá	91,16 hab/km²
Más información
Prefixu telefónicu	0881
Estaya horaria	UTC+01:00 (horariu estándar); UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes	Jesi (es) , Altamura (es) , San Cipirello (es) y Trogir (es)
	comune.lucera.fg.it

Lucera ye una ciudá y conceyu de la provincia de Foggia, asitiada na rexón italiana de Puglia.

Historia antigua

Lucera ye una ciudá antigua, alzada sobre l'anterior ciudá de Daunia, la capital del territoriu de los Dauni, una tribu de los yapigios apulos. Les excavación arqueolóxiques demostraron la esistencia d'un pobláu de la Edá del Bronce dientro de les llendes de la ciudá. Lucera tomó'l so nome probablemente n'honor a Lucio, un míticu rei dauno, o bien por cuenta de un templu consagráu a la diosa Lux Cereris. Una tercer posibilidá sería la so fundación polos etruscos, y nesi casu el so nome podría significar "monte sagráu" (luc = madera, eri = sagráu).

Na Segunda Guerra Samnita, l'exércitu romanu topábase acampáu cerca de Calacia cuando los samnitas fixéron-y creer l'engañu de que taben asediando Lucera, aliada de los romanos. El ejércio romanu partió rápido a socorrer la ciudá, pero foi emboscado nes Forques Caudinas y obligáu a capitular. Lucera foi ocupada polos samnitas, que depués la perdieron tres una revuelta y tres la rotura de la tregua colos romanos, nel añu 315 e.C. La ciudá solicitó la proteición de Roma, siendo entós declarada como Colonia Togata y gobernada direutamente pol Senáu romanu, quien unvió a 2.500 colonos pa reforzar los llazos d'unión ente les dos ciudaes. De magar, la ciudá foi una lleal aliada de Roma.

A la fin de la República, demientres la Segunda Guerra Civil, Pompeyo estableció los sos cuarteles en Lucera, anque abandonó la ciudá al averase Xuliu César. La ciudá rápido camudó de bandu, y asina la clemencia de César llibrar de daños. Sicasí, durante la Tercer Guerra Civil qu'enfrentó a Marcu Antoniu y Octaviano la ciudá nun se llibró de la destrucción tan fácilmente. Tres la guerra, Octaviano estableció nes tierres de l'afarada ciudá un gran númberu de los sos soldaos veteranos, lo qu'ayudó a Lucera a recuperase rápido y empecipiar una nueva etapa de prosperidá, como atestigüen munchos restos qu'han pervivido d'esti periodu, ente ellos el anfiteatru.

Cola cayida del Imperiu Romanu d'Occidente la ciudá empecipió una etapa de cayente. Nel añu 663 foi conquistada polos lombardos, y depués afarada pol emperador bizantín Constante II.

Periodu islámicu

En 1224, l'emperador Federico II, respondiendo a delles sulevaciones relixoses en Sicilia, espulsó a tolos musulmanes de la isla, confinándolos en Lucera a lo llargo de los dos décades siguientes. En ta controlada situación nun pudieron sustraese a l'autoridá real, beneficiando asina a la Corona al traviés de los impuestos y de diversos servicios militares. El so númberu final bazcuyó ente 15.000 y 20.000 persones, motivando qu'a la población llamar Lucena Saracenorum (Lucera de los sarracenos), por cuenta de que representaba l'últimu baluarte de la presencia islámica n'Italia.

La colonia musulmana pervivió per 75 años, hasta que foi escalada nel añu 1300 poles fuercies cristianes empobinaes por Carlos II. Los musulmantes de la ciudá fueron obligaos a la conversión, espulsaos o vendíos como esclavos,^[2] y munchos d'ellos atoparon asilu n'Albania, al otru llau del mar Adriáticu.^[3] Les abandonaes mezquites de la ciudá fueron destruyíes o reformaes, y alzáronse nueves ilesies sobre les ruines, incluyida la catedral Santa Maria della Vittoria.

El castiellu de los Hohenstaufen.

Evolución demográfica

Gráfica d'evolución demográfica de Lucera ente 1861 y 2001

Fonte ISTAT - ellaboración gráfica de Wikipedia

Edificios singulares

Esisten en Lucera dellos edificios singulares que daten de distintes etapes:

El anfiteatru romanu
El castiellu medieval
La ilesia de San Francisco
La catedral, construyida en 1300 sobre les ruines de la última mezquita esistente n'Italia, destruyida nel mesmu añu.