Provincia de Foggia
La Provincia de Foggia (italianu: Provincia di Foggia ) ye una provincia de la rexón de Puglia, n'Italia de 638.041 habitantes. Ye la segunda provincia más grande d'Italia, tien una superficie de 6.965 km² y entiende 61 conceyos. Foggia la so capital, que la so población ye d'aproximao un cuartu de tola provincia. Con vistes a tol norte y l'este del mar Adriáticu, llinda al oeste col Molise (provincia de Campobasso) y Campania (provincia de Benevento), al sur con Campania (provincia d'Avellino) y Basilicata (provincia de Potenza) al sureste de la provincia de Barletta-Andria-Trani. Ye parte de la provincia tamién l'archipiélagu de les Islles Tremiti.
.JPG)
.svg)
En 2004 creóse la provincia de Barletta-Andria-Trani, que los sos miembros taben incluyíos 3 conceyos na provincia de Foggia: estos son los comunes de Margherita di Savoia, Trinitapoli y San Ferdinando di Puglia.
Xeografía
editarCon una superficie de 6.965 km², por estensión, ye la segunda provincia n'Italia, dempués de Bolzano. Los conceyos de Margherita di Savoia, San Ferdinando di Puglia y Trinitapoli (daqué más de 40.000 habitantes) estremárase de la provincia de Foggia pa dir formar, xunto con otros siete conceyos de la provincia de Bari, la nueva Provincia de Barletta-Andria-Trani.
El so territoriu ta estremáu en tres rexones naturales bien estremaes:
- el puexu del Gargano, que s'estiende d'oeste a este y 65 km de norte a sur por 40 km ocupa aproximao un cuartu del tamañu de la provincia, ta asitiáu nel Mar Adriáticu col perfil de la so columna vertebral impresionante monte que toca los 1.065 metros hasta'l visu del Monte Calvo integrada polos conceyos d'Ischitella y la so fracción de Foce Varano, Carpino, Cagnano Varano, Vico del Gargano, Rodi Garganico y Peschici;
- el Tavoliere delle Puglie, carauterizáu por una morfoloxía plana grande y uniformidá;
- el subapenino Dauno, que se caracteriza por un paisaxe montascosu, con llombes arrondaes y valles fondos.
Ye parte de la provincia, amás, el archipiélagu de les islles Tremiti.
Clima
editarEn tola provincia, el clima ye típicamente mediterraneu zones costeres y tierres baxes tienen branos calientes, iviernos secos y airosos y templáu y lluviosu. Les precipitaciones concentrar mientres la seronda y l'iviernu, son escasos y na so mayoría lluvia carácter. Sicasí, nel Subappennino Dauno y nel Gargano los branos son frescos y pel hibiernu nun son pocu frecuentes les nevaes y la borrina na nueche, tamién persistente. Valorar permediu de les precipitaciones bazcuyen ente 450 y 650 mm per añu, pero nel Gargano y Dauno Subappennino llocalmente cayen más de 1.000 mm al añu.
Ríos y llagos
editarLos principales cursos d'agua que crucien (en parte) de la provincia de capitanes son Ofanto y Fortore, el Ofanto tamién marca la frontera natural al sur (cola provincia de Barletta-Andria-Trani), ente que'l ríu Saccione a noroeste (con Molise). Ente estos dos ríos tán tolos ríos de la provincia de Foggia, anque de calter enchente, que surde de los afayos Dauni destinaes a la desaguada del norte-esti. Ente ellos Triolo, la Salsola y Celone converxer a los pies de la Gargano en Candelaro, dando vida a la parte d'inflúi más amplia de Puglia (2.000 km ²) y desagua nel Golfu de Manfredonia. Hai de solliñar tamién la Carapelle y Cervaro.
De la provincia, tamién son parte integrante'l llagu de Lesina y el llagu de Varano, amás de la parte oriental del llagu de Occhito. Nel pasáu, primero que los cambeos introducíos pola intervención humana, na llanura del Tavoliere había dos banzaos insalubres y el llagu Salso.
Encuestes
editarNa provincia de Foggia son los principales visos de Puglia. Lo más importantes y altos son los montes Cornacchia (1.152 m), Saraceno (1.145 m) y Crispignano (1.105 m), esti últimu sito nel subapenino Dauno. El picu más altu del Gargano, sicasí, ye'l monte Calvo (1.056 m).
Historia
editarEn 1927 quedó so la xurisdicción de la provincia de Foggia Accadia y Orsara di Puglia (antes d'esta fecha Orsara Dauna-Irpina) en 1929 Monteleone di Puglia, en 1931 Anzano di Puglia (antes d'esta fecha Anzano de Irpini) y en 1940 Rocchetta Sant' Antonio.
En 1975, una parte del conceyu de Manfredonia independizóse, constituyendo'l conceyu de Zapponeta.
El 11 y 12 de xunu de 2006, los habitantes de Savignano Irpino fueron llamaos a les urnes pa llamar a un referendu pal pasu de la ciudá de la provincia d'Avellino a la provincia de Foggia (y por tanto'l de Campania a Puglia). La falta de quórum, anque un altu porcentaxe de votos a favor de pasar, significó que la propuesta foi refugada, y como resultancia, el pueblu permanecía na provincia d'Avellino.
Turismu
editarLos conceyos de la provincia reconocíos oficialmente como ciudá d'arte son dos: Lucera y San Severo. Amás, na provincia destaquen delles ciudaes riques n'espresiones artístiques notables, incluyíes la capital, Foggia, Troia, Monte Sant'Angelo y Manfredonia.
En cuanto al complexu turísticu, esto afecta a tola mariña de la provincia, la rexón de los llagos costeros de Lesina y Varano a les formoses ciudaes de Gargano incluyendo Rodi Garganico, Peschici, Vieste, Mattinata, Manfredonia y les precioses islles Tremiti. Hai dellos tipos de sableres: puede vese que, amás de la variación clásica de la cortina de sable mariellu y dellos tipos de piedres, tamién puede atopase el sable negru na zona de Margherita di Savoia detrás de les roques de sal y otres árees convenientes pa tomar el sol o buciar.
El turismu relixosu ye bien importantesobremanera'l santuariu de San Pío de Pietrelcina en San Giovanni Rotondo y el Sacru Speco de San Miguel Arcánxel de Monte Sant'Angelo, el santuariu en Foggia, el de San Francesco Antonio Fasani en Lucera y los conventos de San Mateo y Stignano, nel conceyu de San Marco in Lamis. A estos sitios hai qu'añader munchos otros llugares d'interés relixosu que s'estendió por tola provincia.
Tamién atrai en Capitanata tradiciones populares distintes, incluyendo'l Festival de Socorru en plena puxanza de San Severo, la procesión de Fracchie en San Marco in Lamis, hermanada dende 2008 coles tradicionales fogueres de San Sebastián en Accadia, y el Dauno Antroxu de Manfredonia, la corrida de toros de Chieuti. Mientres el branu celebrar en Poggio Imperiale, el Paliu di Dama, que tien llugar na damiera fixu más grande n'Europa. En Lucera, n'agostu, celébrase'l Desfile Históricu y Fiesta de La nuesa Patrona Virxe. En Orsara di Puglia, tamién, «FuOC ACOST y priatorj COCC». Según la tradición, la nueche de Tolos Santos, les almes del purgatoriu vuelven a la tierra, polo que los orsaresis afaten les cais de la ciudá con calabaces, que simbolicen les almes (cocce priatorje), y fogueres encendíes con cañes seques d'escoba («FuOC ACOST», del griegu akostòi, 'esvalixaos'), pa consolales. Mmás alantre, nos meses de branu de xunetu y agostu, tien llugar un importante eventu cultural, el Festival Jazz Orsara, una serie d'eventos musicales con grandes esponentes del mundu del jazz que lleven a cabu importantes actuaciones en direutu.
Amás, en Carpino, p'animar a la xente Gargano a recuperar la so identidá y reconocer los sos raigaños nuna cultura casi sumíu, pero verdaderamente dignu de ser re-evaluáu, Rocco Draicchio en 1996 concibió la idea del Festival Folk Carpino, el Festival de música popular y les sos influencies, que dende entós tuvo llugar cada añu a principios d'agostu.
Patrimoniu Mundial
editar«Longobardos n'Italia: llugares de poder», ye'l nome d'un llugar Patrimoniu de la Humanidá italianu inscritu na Llista del Patrimoniu Mundial de la UNESCO 25 de xunu 2011. Ye un sitiu serial integráu por siete llugares llenos d'arquiteutura, arte pictórico y escultórico de los longobardos, que'l so nomamientu foi aceptáu en marzu de 2008 sol nome de «Italia Langobardorum. Centros de poder y de cultu (568-774 d.C.)».
Nel territoriu del ducáu de Benevento atopábase'l santuariu de San Miguel Arcánxel, fundada antes de la llegada de los Longobardos que pero adoptaron como un santuariu nacional tres de la conquista del Gargano (sieglu VII). El complexu, que ta asitiáu en Monte Sant'Angelo y da fe de l'adoración especial a San Miguel de los longobardos. El santuariu foi oxetu del mecenalgu de los Duques de Benevento ye monumental, tantu que'l rei instaláu en Pavía, promovió numberoses reformes pa facilitar l'accesu a la cueva de la primer apaición y pa dar cabida a los pelegrinos. San Miguel Arcánxel convertir nun sitiu de pelegrinación más importantes de la cristianidad, escenariu d'una variante de la Vía Francígena que condució a la Tierra Santa.
El santuariu foi reconstruyíu extensivamente, especialmente na so parte cimera; longobardu de nuevu namái les criptes que conduz a la cueva onde, según la tradición, l'arcánxel Miguel apareciò.
Ver tamién
editarReferencies
editarEnllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Provincia de Foggia.
Datos: Q15129- Multimedia: Province of Foggia
