Macrobianos
En mitoloxía, los macrobianos (griegu μακροβίοι: «los de llarga vida») yeren un pueblu llexendariu carauterizáu por gran llonxevidá, remembráu por autores griegos y romanos. Según los distintos autores, esti pueblu tuvo asitiáu en dellos llugares del mundu: Etiopía, India, mariña occidental d'África..., pero siempres nes llendes del mundu conocíu.
| Macrobianos | ||
|---|---|---|
| Información | ||
| [editar datos en Wikidata] |
Según la fábula, los macrobianos vivíen mil años en perenne mocedá.
Macrobianos d'Etiopía editar
Dellos autores elucubraron que los macrobianos aniciaben n'África. Heródoto, nel llibru III del so Hestoria, narra alrodiu de un pueblu d'etíopes llonxevos qu'habitaben na mariña del sur de Libia, na estremidá meridional de la ecúmene (el mundu conocíu).[1] La so llonxevidá deber a una fonte que la so agua tenía una densidá tan baxa que nada podía llexar nella, y exhalaba golor a violetes: apurría a la piel un tactu untuoso como'l d'una unción con aceite.[2] Per otra parte, nel país de los macrobianos etíopes, el cobre yera un metal bien raru, más preciáu que l'oru, polo cual les cadenas de los prisionerus taben feches d'esti metal precioso.
Nesta rexón atopaba'l llugar denomináu Mesa del Sol, un santuariu onde diariamente los servidores depositaben comida pa tou aquel que precisara alimentase.[3] Los etíopes disponíen d'una téunica d'embalsamamientu que consistía en momificar el cuerpu dempués d'aplica-y una capa de yelsu, que se pintaba dafechu cola imaxe del difuntu, antes d'asitialo en posición vertical nun ataúd d'una piedra tresparente local fácilmente modelable. Los sarcófagos tresparentes asina llograos, que tienen les propiedáes de caltener los cuerpos y de torgar la emisión de malos golores, caltiénense un añu en casa, onde-yos ufierten sacrificius. Depués los sarcófagos refugar na redoma de la población.
Pomponio Mela [4] y Pliniu'l Vieyu, nel so Naturalis Historia,[5] consideren etíopes a los macrobianos.
Ver tamién editar
Referencies editar
- ↑ Heródoto, Hestoria III.17-25
- ↑ Heródoto, op. cit. III.23.
- ↑ Les precisiones alrodiu de la Mesa del Sol topar en Heródoto III.18.
- ↑ Pomponio Mela, 3, 85
- ↑ Pliniu'l Vieyu, Historia Natural VI.190 y VII.27
- El conteníu d'esti artículu incorpora material de la Enciclopedia Universal Ilustrada Europeo-Americana (Espasa), que la so publicación foi anterior a 1944, polo que s'alcuentra nel dominiu públicu.
Datos: Q2947942
