Manaslu
Manaslu (Nepalés: मनास्लु), tamién conocíu como Kutang) ye l'octavu monte más altu del mundu y ta asitiáu nel macizu Mansiri Himal, parte del Himalaya na zona centroccidental de Nepal. El so nome, que significa “Monte de los Espíritus”, provién de l'acepción del sánscritu Manasa, que'l so significáu ye “intelectu” o “alma”. El Manaslu foi xubíu per primer vegada'l 9 de mayu de 1956 por Toshio Imanishi y Gyalzen Norbu, miembros d'una espedición xaponesa. Coméntase que “lo mesmo que los ingleses consideren el Everest el so monte particular, el Manaslu foi siempres consideráu'l monte xaponés”.[1][2][3][4]
| Manaslu | |
|---|---|
| monte | |
 | |
| Situación | |
| Estáu ensin costa |  Nepal |
Provincias (es)  | Provincia de Gandaki (es) |
| Distritu | Gorkha (es) |
| Cordal | Himalaya |
| Coordenaes | 28°33′00″N 84°33′35″E / 28.55°N 84.5597°E |
  Manaslu Manaslu (Nepal) | |
| Datos | |
| Altitú | 8163 m |
| Prominencia | 3092 m |
| Materiales | granitu |
| Fechos importantes | |
| Primer ascensu | 9 mayu 1956 - Toshio Imanishi, Gyalzen Norbu |
 | |
El Manaslu, con 8.156 m. sobre'l nivel del mar, ye'l monte más altu del Distritu Lamjung y ta asitiáu a unos 70 quilómetros al este del Annapurna. Les sos llargues arestes y valles glaciares ufierten aproximamientos accesibles dende toles direiciones y remata nun picu que corona abruptamente el paisaxe circundante, creando una figura bien prominente vista dende l'alloñanza.[3][4][5]
La rexón del Manaslu ufierta una gran variedá d'opciones de trekking. La ruta más popular d'acercamientu, de 177 quilómetros de llargor, arrodia'l macizu del Manaslu nel camín escontra'l Annapurna. El gobiernu nepalés namái dexó circular per esta ruta de senderismo dende 1991. La ruta sigue un antiguu camín de comerciu de sal qu'escurre a lo llargo del ríu Budhi Gandaki. A lo llargo de la ruta, 10 picos de más de 6.500 m. d'altitú coronen el paisaxe, incluyendo dalgún otru percima de los 7.000. El puntu más altu d'esti camín algamar na collada Larkya La con una elevación de 5.106 metros. En mayu de 2008, el monte fuera xubida en 297 ocasiones, con un total de 53 accidentes mortales.[1][3][6][7]
El Parque Nacional del Manaslu foi fundáu col oxetivu primordial de caltener y llograr un desenvolvimientu sostenible nel área que lo delimita, qu'inclúi'l macizu y el picu que lleva'l so nome.[8]
Xeneral
editarEl Manaslu ta asitiáu nel Distritu Gorkha de Nepal, dientro del sector norte del cordal del Himalaya. Los trés aguaes del monte baxen en terraces escontra los valles, que tán dispersamente habitaes por nativos dedicaos a les sos xeres agrícoles. Al marxe de la esguilada, el trekking ye bien popular nesta zona concreta de la ruta del Manaslu”, unu de los caminos más populares usaos polos senderistas en Nepal.[3]
El Área de Caltenimientu del Manaslu, declaráu como tal n'avientu de 1998 en virtú de la Llei de Parques Nacionales y Caltenimientu de la Vida Selvaxe, inclúi dientro d'ella al Manaslu como monte. L'área cubierta pela zona protexida ye de 1.663 quilómetros cuadraos y ta alministrada pol Fondu Nacional pal Caltenimientu de la Naturaleza (NTNC) de Nepal. L'estatus de "zona de caltenimientu" aplicáu a la rexón del Manaslu tien como oxetivu básicu "Caltener y faer una xestión sostenible de los recursos naturales y de un ricu patrimoniu cultural, promover el ecoturismo y ameyorar los medios de subsistencia de la población llocal na rexón del ACM."[8]
La ruta Manaslu Himal, como se-y conoz popularmente ente los escursionistes, ufierta vistes de los montes nevaos del cordal del Himalaya y dexa una estrecha interaición colos distintos grupos étnicos que viven n'aldegues de les llombes esvalixaes a lo llargo de la ruta del trekking.[9]
La ruta de senderismo escurre al traviés de terrenes montascosos propensos a les consecuencies de les agües del monzón, con deslizamientos de tierra y desprendimientos. Los alcuentros colos yaks qu'escurren pelos caminos, los efeutos de la hipotermia y del mal d'altor, son comunes. Faer trekking na zona del Manaslu ye, pos, una trabayosa prueba de resistencia.[10]
Xeografía
editar.jpg)
La rexón denomada Área de Caltenimientu del Manaslu entiende dende llombes subtropicales grebes del Himalaya a camperes ártiques d'altor, fundamentalmente nel área norte colindante col Tibet. A partir de Arughat, y escurriendo escontra la collada Larkhe La, la zona toma seis zones climátiques: la zona tropical y subtropical, onde l'altitú varia ente 600-2.000 metros; la zona templada (dientro del rangu d'elevación de 2.000-3.000 metros); la zona subalpina de 3.000 a 4.000 metros; los praos de la zona alpina, a una altitú de 4.000-5.000 metros y la zona ártica (asitiada percima de 4.500 metros). Les zones climátiques varien cola altitú dende unos 600 metros na zona tropical hasta los 8.156 metros del clima árticu nel cume del Manaslu.[4][7][11][12]
El Manaslu ye conocíu en tibetanu como "Kutan l", siendo "tang" el términu tibetanu que designa una pandu elevada o altiplanu. Trátase d'un picu bien grande con una elevación de 8.156 metros, (l'octavu monte más altu del mundu). En vista de la so topografía favorable de crestes llargues y valles glaciares, el Manaslu ufierta delles rutes d'interés pa los montañeros. Dellos picos importantes qu'arrodien al Manaslu inclúin el Ngadi Chuli, Himalchuli y Baudha. Una collada conocida como Larkya La, al norte, con una elevación de 5.106 metros. El visu ta llindada al este pol Ganesh Himal y l'escobiu del ríu Buri Gandaki, al oeste polos resquiebros fondes de Marysyangdi Khola, cola so serie de llombes en direición al Annapurna y al sur, a una distancia aérea de 48 quilómetros hasta'l cume, atópase la ciudá de Gorkha (dende onde operen los senderistas mientres la temporada d'esguilada). Hai establecíes seis rutes d'ascensión hasta'l visu, siendo la más complicada pa la esguilada la del accesu pela cara sur.[4][7][11]
- Clima La llende de nieves
perpetues asítiase percima de 5.000 metros d'altitú sobre'l nivel del mar. Les precipitaciones na zona ye al empar de nevaes y d'agües, siendo la media añal d'unos 1.900 milímetros, sobremanera atropada mientres el periodu de los monzones, que s'estiende dende xunu a setiembre. Les temperatures na zona tamién varien llargamente a lo llargo de toa les zones climátiques: nel área subtropical, les temperatures medies de branu ya iviernu varien nel rangu de 31-34 °C y 13.8 °C, respeutivamente; na zona climática templada, les temperatures de branu son 22-25 °C y les ivernices bazcuyen de -2 -6 °C cuando la nieve y les xelaes son tamién frecuentes; na zona subalpina, asocédense frecuentemente les nevaes dende avientu a mayu y la temperatura medio añal ye de 6-10 °C. La zona ártica ye distinta ya inscríbese na llinia de nieves perpetues; ellí, les temperatures atópense constantemente bien per debaxo 0 °C graos.[12]
Picos principales
editar
Ente les más importantes cumes sobresalen, el Himalchuli (7893 msnm), Ngadi Chuli (7.871 msnm), Shringi (7187 msnm), Langpo (6668 msnm) y Saula (6.235 msnm).[13]
- Fauna A diferencia de munches
otres rexones, esti valle ye un santuariu pa munchos animales en peligru d'estinción, incluyendo lleopardos de les nieves y pandes. Otros mamíferos son el llobu cerval, el osu negru del Himalaya, el llobu gris, el dhole o perru selvaxe de la India, el monu d'Assam, el venáu almizcleru del Himalaya, la oveya azul...[13] Rexistráronse más de 110 especies d'aves, 33 mamíferos, 11 caparines y 3 reptiles.[7][12][14] El caltenimientu de la vida selvaxe nesta área llogróse porque los monxos de los monesterios vienen imponiendo una prohibición de caza nel llugar dende hai abondo tiempu. Esta aición ayudó a qu'espollete la vida selvaxe. L'área ye agora un hábitat importante d'abellugu pal lleopardu de les nieves, el llobu gris o'l venáu almizcleru, ente otres munches especies.[8]
- Vegetación
Tres tipos principales de vexetación pueden identificase nesta zona. Estes clasifíquense, en función de la elevación, como de baxa altitú, de monte mediu y d'altu monte, con tipos esclusivos de montes dominantes y otres especies acomuñaes. Los tipos de vexetación, sicasí, tienden a superponerse en dellos llugares. Dependiendo del microclima, nes zones axacentes esisten árees concretes onde se superponen distintes pisos climáticos na vexetación. Sicasí, los distintos tipos de montes tán abondo bien definíos. La flora, estremada en pisos, tampoco amuesa muncha variación. La cuenca del valle tien una rica diversidá ya inclúi diecinueve tipos distintes de montes con árboles concretos, siendo los más estendíos los de rododendru, el pinu azul del Himalaya, flanqueado por Ganesh Himal y los macizos Sringi. Distintos floritos y plantes arumoses pueden atopase nos distintos tipos de montes y xunto a la vexetación colindante. Polo xeneral, rexistráronse con cierta claridá en tola zona la presencia de 19 tipos de montes y otres formes de vexetación dominante.[7][12][14] Envalórase qu'en xunto unes 1.500-2.000 especies de plantes crecen equí.[13]
Aves
editarUn total de 110 especies d'aves fueron identificaes na zona del Manaslu, ente elles el águila real, el utre leonado, el utre leonado del Himalaya, distintos tipos de faisanes, destacando'l faisán de cuernos carmesí del Himalaya.[13]
Grupos étnicos
editarHai dos etnies qu'habiten principalmente la rexón: Nubri y Tsum. La cuenca del ríu en Chhikur estrema estos dos dominios étnicos. Mientres los Nubri fueron visitaos con frecuencia dempués de que Nepal abrir al turismu en 1950, los Tsum inda caltienen enforma de la so cultura, arte y costumes tradicionales. Nes llombes centrales de la rexón, los Gurung ye'l principal grupu étnicu que se xunió en gran midida al exércitu Gurkha. Más cerca del Tíbet, los Bhutia (tamién escritu Bhotias), similar a los Sherpa, de la etnia tibetana, apoderen la zona como puede discernise de les sos cases de techos planos, profesando na so mayoría la relixón budista. La rexón ta chiscada de monumentos relixosos tradicionales. La fe basada nel principiu de la non violencia y la compasión escontra tolos seres vivos dexó'l caltenimientu de la riqueza y diversidá de la fauna na rexón.[15]
Historia
editar
En 1950, H.W. Tilman foi'l primer européu en liderar una espedición al cordal del Annapurna con un pequeñu grupu de cinco compatriotes. Caminaron a cuerpu dende'l valle de Katmandú (seis díes de caminada), y usaron Manang como'l so campamentu base de mano a esplorar les sierres, picos y valles del macizu de Annapurna. Mientres esta esploración, mientres faíen una reconocencia de les partes altes de Dudh Khola, vieron claramente'l Manaslu dende Bumtang. Tres meses más tarde, dempués del so ascensu albortáu del Annapurna IV, Tilman, acompañáu pol Mayor J.O.M. Roberts, fixo una caminada a la collada de Larkya La y dende ellí vio'l Manaslu y el so pandu y llegó a la conclusión de que nesa direición había una ruta direuta al cume, anque nun fixeron nengún intentu d'esguilada.[16]
Dempués de la visita de reconocencia de Tilman, hubo cuatro espediciones xaponeses ente 1950 y 1955 qu'esploraron la posibilidá d'esguilar el Manaslu peles cares norte y este.[17]
En 1952, un grupu de reconocencia xaponesa visitó la zona dempués de la temporada del monzón. Al añu siguiente, 1953, un equipu de 15 escaladores lideraos por Y. Mita, dempués d'establecer el campamentu base en Samagaon, intentó esguilar pola aguada esti, pero nun pudo llegar hasta'l cume. Nesti primer intentu per parte d'un equipu xaponés por aportar al cume pola cara nordés, trés escaladores algamaron un altor de 7.750 metros, antes de tornar.[18]
En 1954, un equipu xaponés averar al Manaslu al traviés de la ruta Buri Gandaki, enfrentándose a un grupu contrariu d'aldeanos nel campamentu Samagaon. Los aldeanos pensaron que les espediciones anteriores disgustaren a los dioses, provocando ábanos que destruyeron el monesteriu Pung-Gyen y la muerte de 18 persones. Como resultáu d'esta hostilidá, l'equipu xaponés fixo una rápida retirada hasta Ganesh Himal.[19]
P'apangar la rensía y rensía locales, fíxose una gran donación pa reconstruyir el monesteriu. Sicasí, esti actu filantrópicu nun sollivió l'atmósfera de rocea y hostilidá escontra les espediciones xaponeses. Inclusive la espedición en 1956, que xubió con ésitu'l monte, túvose qu'enfrentar a esta situación d'hostilidá y como resultáu de la mesma, la próxima espedición xaponesa namái se llevó a cabu muncho más tarde, en 1971.[2]
Los escaladores Toshio Imanishi (Xapón) y el sherpa Gyaltsen Norbu fixeron la primer ascensión al Manaslu el 9 de mayu de 1956. L'equipu foi dirixíu por Yuko Maki,[19] tamién conocíu como Aritsune Maki.[20]
En 1956, David Snellgrove, un eruditu de la cultura tibetana y de la so relixón, realizó una estancia de siete meses na zona mediu oeste y central de Nepal. La ruta que siguió, acompañáu de trés nativos de la rexón, foi al traviés de Bumtang y del ríu Buri Gandaki, cruciando la collada de Larkya La.[19]
Década de 1970
editarLa próxima ascensión con ésitu al cume del Manaslu foi en 1971. El 17 de mayu d'esi añu, Kazuharu Kohara y Motoki, parte d'un equipu xaponés de 11 homes, llegaron al visu al traviés del espolón noroeste.[1] Tamién en 1971, Kim Ho-Sup lideró un intentu d'esguilada de coreanos al traviés de la cara nordés. Desgraciadamente, Kim Ki-Sup cayó morriendo'l 4 de mayu.[1] En 1972, la cara suroeste foi esguilada per primer vegada por una espedición austriaca empobinada por Wolfgang Nairz.[1][4] En 1972, solamente un grupu de coreanos intentó la esguilada al traviés de l'aguada nordés. El 10 d'abril, un ádene soterró'l so campamentu a 6.500 metros, matando a 15 escaladores, incluyendo 10 sherpas y al líder de la espedición coreana Kim Ho-Sup,[21] según a Kazunari Yasuhisa de Xapón.[1] En 1972, una espedición austriaca empobinada por Wolfgang Nairz fixo la primer ascensión pola cara SO. El 22 d'abril de 1973, Gerhard Schmatz, Sigi Hupfauer y un escalador sherpa algamaron el cume pola cara nordés. El mesmu añu, una espedición española empobinada por Jaume García Orts pudo llegar namái a 6.100 metros d'altitú.[1] La primer espedición xaponesa femenina empobinada por Kyoko Sato tuvo ésitu na esguilada, cuando'l 4 de mayu de 1974 tolos miembros llegaron al visu dempués d'un intentu fallíu pela ruta oriental. Esti fechu tuvo una relevancia estraordinaria a nivel mundial, pos foi'l primer equipu de muyeres (Naoko Nakaseko, Masako Uchida, Mieko Mori) xunto col sherpa Jambu que consiguió xubir el primer 8.000 na Hestoria. Sicasí, una escaladora morrió'l 5 de mayu cuando cayó por fuercia dende dalgún puntu asitiáu ente los campos 4 y 5.[1]
Década de 1980
editarNel periodu premonzónico de 1980, un equipu de Corea del Sur lideráu por Li En Jung llegó al cume pela vía normal, siendo la octava ascensión al cume.[17] Mientres 1981 hubo delles espediciones: el mayor contingente de 13 escaladores d'un equipu entamáu pol Sport-Eiselin de Zurich, dirixíu por H.V. Kaenel, llegó al cume pela ruta normal; na seronda, montañeros franceses abrieron una nueva ruta, una variante de la ruta de la cara oeste; y un equipu xaponés, dirixíu por Y. Kato, realizó una ascensión pela ruta normal.[17] En 1983, dos escaladores de Yugoslavia, tratando de xubir al visu pela cara sur, morrieron soterraos so un ábanu. Un equipu de Corea llegó al visu na seronda del mesmu añu. Un equipu alemán empobináu por G. Harter tuvo un estraordinariu ésitu esguilando'l picu pela cara sur, siguiendo a la "ruta tirolesa de 1972".[17]
Mientres l'iviernu de 1983-1984, un equipu polacu empobináu por L. Korniszewski xubió con ésitu pela Ruta del Tirol. Na temporada de la primavera de 1984, un equipu yugoslavu empobináu por A. Kunaver esguiló'l picu pela cara sur. Mientres esi mesmu añu, na seronda, equipos polacos xubieron pola aresta sur y la cara sureste.[17] El 12 de xineru de 1984, Maciej Berbeka y Ryszard Gajewski, d'una espedición polaca, fixeron la primer ascensión iverniza al traviés de la ruta normal.[4] El 10 de payares de 1986, Jerzy Kukuczka y Artur Hajzer llegaron al visu al traviés d'una nueva ruta, n'estilu alpín, ensin osíxenu suplementario. Antes, tanto Kukuczka y Hajzer, y Carlos Carsolio realizaren con ésitu la primer ascensión del cume pola aguada esti del Manaslu.[4]
En 1986, un equipu mistu d'escaladores de Polonia y Méxicu, dirixíu por Kukuczka, abrió una nueva ruta pola aresta esti, baxando al traviés de la cara norteste.[17]
Década de 1990
editarEl 2 de mayu de 1993, los austriacos Sepp Brunner, Gerhard Flossmann, Sepp Hinding y el Dr. Michael Leuprecht algamaron el cume pela vía normal, baxando con esquíes dende los 7.000 metros hasta'l campu base. La espedición austriaca foi dirixíu por Arthur Haid.[22] El 8 d'avientu de 1995, Anatoli Boukreev coronó'l Manaslu cola Segunda Espedición de Kazajstán al Himalaya. El 12 de mayu de 1996, Carlos Carsolio y el so hermanu menor, Alfredo, algamaron el visu del Manaslu. Pa Carsolio foi'l so decimocuartu y últimu ochomil, convirtiéndose na cuarta persona na hestoria en consiguir toes los cumes y el más nuevu en llograr la fazaña.[23] En 1997, Charlie Maze fixo'l primer ascensu d'Estaos Xuníos.
Década de 2000
editarMientres la primavera de 2000, hubo cuatro espediciones al Manaslu. Una de les esguilaes foi al traviés de la cara esti pola Espedición Xapón 2000 dirixida por Yoshio Maruyama. Les otres trés taben na aresta nordés: la ETB 2000, Espedición d'España dirixida por Félix María I. Iriate; la Espedición 2000 de Corea al Manaslu, encabezada por Han Wang Yong; y l'Espedición 2000 al Manaslu d'Italia dirixida por Franco Brunello.[24] El 22 de mayu de 2001, un equipu de tres miembros d'Espedición Himalayista d'Ucraína, compuesta por Serguiy Kovalov, Vadim Leontiev y Vladislav Terzyul fixeron cume con ésitu al Manaslu pola cara sureste; xubiendo toos ensin ayuda d'osíxenu. Mientres la seronda de 2001, concretamente'l 9 d'ochobre, tres miembros y un sherpa de la Federación Alpina de Trabayadores del Xapón esguilaron el picu pola cara nordés.[25]
.jpg)
El 13 de mayu de 2002, cinco americanos, Tom Fitzsimmons, Jerome Delvin, Michael McGuffin, Dan Percival y Brian Sato, acompañaos por dos sherpas llegaron al cume.[4][26]
Piotr Pustelnik y Krzysztof Tarasewicz xubieron al Manaslu el 17 de mayu de 2003. Sicasí, Dariusz Zaluski, Anna Czerwinska y Barbara Drousek, quien empecipiaron l'ascensu dempués de Piotr y Krzysztof, tuvieron que dar marcha tras por cuenta de los fuertes vientos y al mal tiempu. Con esti ascensu'l polacu Pustelnik coronara 12 de los 14 picos más altos del mundu (escluyendo'l Broad Peak y el Annapurna).[27]
El 29 de mayu de 2006, l'alpinista australianu Sue Fear morrió dempués de cayer nun resquiebru mientres el so descensu dempués d'algamar el cume. En 2008, Valerie Parkinson foi la primer muyer británica en xubir el Manaslu.[28]
Década actual
editarEn 2011 Arjun Vajpai, un mozu alpinista indiu coronó'l cume'l 5 d'ochobre de 2011 y convirtióse nel escalador más nuevu del mundu qu'algamó'l visu del Manaslu, a la edá de 18 años.[29]
Once alpinistes morrieron por cuenta de un ábanu'l 23 de setiembre de 2012.
El llexendariu alpinista Mariano Galvan en xunto a Alberto Zerain n'ochobre del 2016 xuben ensin osíxenu suplementario y ensin Sherpas d'altor. [30]
Peligros y accidentes
editarTradicionalmente, la "primavera" o temporada de premonzónica, ye la menos peligrosa pa evitar el mal tiempu, la nieve y los ádenes. El Manaslu ye unu de los ochomiles más ventureros d'esguilar: en mayu de 2008, rexistrárense 297 ascensiones con ésitu al Manaslu y 53 muertes d'alpinistes nel monte,[6] polo que ye'l cuartu picu de más de 8000 m. más peligrosu, detrás del Annapurna, Nanga Parbat y el K2.[4]
Proyeutos de desenvolvimientu de la zona
editarSo fondos de préstamos proporcionaos pol Bancu Asiáticu de Desenvolvimientu, el gobiernu de Nepal tien un plan d'infraestructures, conocíu como "Proyeutu de Desenvolvimientu Ecoturista del Manaslu", en fase d'execución. L'oxetivu ye ameyorar la capacidá del área de Manaslu pa sofitar el turismu d'una manera ambientalmente sostenible.[8]
Ver tamién
editarReferencies
editar- Mayhew, Bradley; Bindloss, Joe (2009) Trekking in the Nepal Himalaya. Lonely Planet. ISBN 1-74104-188-0. Consultáu'l 15 d'abril de 2010.
- Messner, Reinhold (1999). All 14 Eight-Thousanders. The Mountaineers Books. ISBN 0-89886-660-X. Consultáu'l 14 d'abril de 2010.
- Reynolds, Kev (2000). Manaslu: A Trekker's Guide. Milnthorpe: Cicerone Press Limited. ISBN 1 85284 302 0. Consultáu'l 23 de xineru de 2013.
Notes de pies de páxina
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Manaslu Facts and History». Everest News. Consultáu'l 10 d'abril de 2010.
- ↑ 2,0 2,1 Mayhew, p. 326
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Reynolds, páxs. 11–15 Error de cita: La etiqueta
<ref>ye inválida; el nome «Reynolds» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 «Manaslu». Summitpost. Consultáu'l 10 d'abril de 2010.
- ↑ «Circuit». Mountain Club. Consultáu'l 14 d'abril de 2010.
- ↑ 6,0 6,1 «Statistics for Manaslu». 8000ers.com. Consultáu'l 17 d'abril de 2010. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'[http://www.8000ers.com/cms/download.html?func=startdown&id=190 Statistics for Manaslu». 8000ers.com. Consultáu'l 17 d'abril de 2010. historial] y la [http://www.8000ers.com/cms/download.html?func=startdown&id=190 Statistics for Manaslu». 8000ers.com. Consultáu'l 17 d'abril de 2010. última versión]).
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «Introducing Gorkha». Blue Sheep Nepal. Consultáu'l 14 d'abril de 2010.|http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:4cgCyMraR_sJ:www.bluesheepnepal.org/gorkha_detail.php+the+Manaslu+region,+10+peaks+over+6500+m.+are+visible&cd=12&hl=en&ct=clnk&gl=us}}
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 «Manaslu Conservation Area Project (MCAP)». National Trust for Nature Conservation. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-04-28. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ Reynolds, p. 9
- ↑ Reynolds, p. 8
- ↑ 11,0 11,1 Reynolds, p. 11
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 «Manaslu Conservation area». Department of National parks and Wild Life Conservation. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de payares de 2015. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 Shah, etal., Karan Bahadur. Project Proposal for Manaslu Conservation Area.
- ↑ 14,0 14,1 «Biodiversity of Nepal». Biodiverstiy of Nepal. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-01-20. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ «Manaslu Circuit Trek». FootPrint Adventures. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-04-03. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ Reynolds, páxs. 13–14
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 Messner, p. 32
- ↑ Reynolds, páxs. 11–12
- ↑ 19,0 19,1 19,2 Reynolds, p. 14
- ↑ National Diet Library. Retrieved 2011-12-28.
- ↑ «American Alpine Journal». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-27.
- ↑ «1993 Tyrolean Ski Expedition».
- ↑ «Estadishcas». Climb Alpín Mexicanu. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-04-16. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ «Manaslu 2000». Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ «Manaslu 2001 News and Expeditions». k2news.com. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ «2002 American Manaslu Expedition». EverestNews.com. Consultáu'l 14 de xineru de 2014.
- ↑ «Manaslu 2003 featuring Piotr Pustelnik». Everest News.com. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ «Manaslu Expedition 8163m». Project Himalaya. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de payares de 2015. Consultáu'l 13 d'abril de 2010.
- ↑ «Arjun becomes youngest to scale 8,156-m-high Mt Manaslu». rediff.com (5 d'ochobre de 2011). Consultáu'l 14 de xineru de 2014.
- ↑ Avalanche kills climbers at one of world's highest peaks. CNN. 23 de setiembre de 2012. https://www.cnn.com/2012/09/23/world/asia/nepal-avalanche/index.html. Consultáu'l 3 de xineru de 2014.
Otres llectures alternatives
editar- The ascent of Manaslu Archiváu 2014-10-31 en Wayback Machine. Maki, Yuko and Imanishi, T. (1957). Himalayan Journal (20). Accessed 2011-12-28.
- Maki, Aritsune (1956). The ascent of Manaslu. Mainichi, Tokyo.
- Maki, Aritsune, ed. (1957). Manaslu: For Boys and Girls. Mainichi, Tokyo.
- Yoda, Takayoshi (1956). The Ascent of Manaslu in Photographs. Mainichi-Newspapers, Tokyo.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Manaslu.- Manaslu on Himalaya-Info.org (German)
- Manaslu on Summitpost
- Manaslu on Peakware
- Accommodation on the Manaslu Circuit Trek (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- ViewFinderPanoramas.org (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). (panorama norte del cume, xeneráu por ordenador).
- ViewFinderPanoramas.org (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). (panorama sur del cume, xeneráu por ordenador).
