Max Steiner
Maximilian Raoul Walter Steiner, conocíu como Max Steiner (10 de mayu de 1888, Viena – 28 d'avientu de 1971, Beverly Hills) foi un compositor austriacu de música de cine, consideráu xunto con Victor Young y Alfred Newman, como'l padre del sinfonismu clásicu d'Estaos Xuníos. Ye interesáu reparar como de los diez compositores más destacaos de dicha dómina, solu dos son d'Estaos Xuníos; esto va repercutir nos motivos musicales de les composiciones, siendo claramente música tardorromántica y basada nos cánones establecíos polos compositores europeos.
Biografía
editarMaximilian Steiner naz en Viena en 1888, onde se va formar musicalmente, estudiando na academia musical vienesa con personaxes como Gustav Mahler. Llueu s'amestó a la opereta vienesa, creando grandes composiciones y siendo reconocíu públicamente de manera calquier. Pero los avatares de la Primer Guerra Mundial fadrán-y treslladase a EE.XX., onde se va poner a trabayar en Broadway, siendo igual de rápido'l so ésitu.
El so trabayu na orquestación de Rio Rita va ser el motivu por que seya llamáu por Hollywood, col fin d'afaer felicidá obra, del cual yá non dixebrar hasta la so muerte. Empieza en RKO, y el so ésitu cola partitura de King-Kong (M. C. Cooper y Y. Schoedsack ,1933) xunto cola so amistá con O´Selznick fadrá-y abandonar dicha productora; pero él precisaba trabayar con una empresa más potente que pudiera soportar el volume y nivel de trabayu que yera capaz de desenvolver. Llegó a Warner onde se va convertir en directivu y voz cantante del departamentu musical hasta la so retirada y la so posterior muerte en 1971 na tierra que-y consagró, Hollywood.
Yera un maestru y un precursor de la marca d'agua del cine norteamericanu, la música enmarcadora, la música invisible pero capaz de potenciar de manera significativa'l sentíu de les imáxenes. Por tou ello merez un llugar privilexáu ente los compositores musicales de cine. Escribió composiciones pa más de trescientes películes, de les cualos una de les más representatives ye Gone with the Wind (V. Fleming, 1939). Amás ye'l filme preconizador del fin del sinfonismo clásicu siendo de la mesma la so máxima espresión.
Nél, llegar a crear hasta dieciséis leitmotiv que sonaren cada vegada qu'apaezan los personaxes ya inclusive cuando se fala d'ellos (como asocede na secuencia del diálogu de la ventana, que s'asocede nel baille, onde al falar de la guerra, introduzse la so leitmotiv). Ye destacable como esti fechu d'atribuyir un leitmotiv a oxetos inanimaos, ye pioneru y de gran importancia yá que Tara y la Guerra son d'enorme valor pal desenvolvimientu de la historia, convirtiéndose Tara nel elementu sobre'l que xira tola historia (esto pondráse de relieve na escena tan famosa de «A Dios pongo por testigu...» onde surde de manera rescamplante la so leitmotiv). Tamién fai usu de los soníos onomatopéyicos, como ye'l casu de la secuencia del bombardéu d'Atlanta onde se da una amplificación de los soníos con sentíu dramáticu.
Hai que destacar la composición realizada pa The Searchers (The Searchers o The Searchers) (J. Ford, 1956), una de los diez meyores obres cinematográfiques de tolos tiempos, onde la música convertir nel aparatu que pon de relieve les imáxenes,esto ye, afayar ensin crear significaos nuevos. Esta presencia musical nun sería del presto de John Ford, yá que l'aboga por una tresparencia total na que lo visual convertir nel únicu conductor de la historia. Ford prefería trabayar con Alfred Newman, pero nun puede negase la gran composición musical realizada por Max Steiner.
A última hora, Steiner ye la máxima representación del sinfonismo clásicu y fonte d'inspiración de los grandes compositores de güei día pertenecientes al sinfonismo autorreferencial, como pueden ser: John Williams (Tiburón, Star Wars, ET,...), James Horner (Titanic, Lleendes de Pasión,...), Basil Poledouris (Conan the Barbarian, The Hunt for Red October,...), etc.
Establecer en Hollywood escontra 1929, cuando empezó'l cine sonoru y, consigo, la música nes películes. Ye unu de los grandes compositores de bandes sonores, con obres maestres de la talla de 'Gone with the Wind, precursora de la inclusión del leitmotiv o tema musical dedicáu a un personaxe o situación concretos, King Kong, o la música adicional pa Casablanca, ente otros. Tuvo nomáu al Óscar en 20 ocasiones, llográndolo en 3 ocasiones por El delator (1935), Now, Voyager (1942) y Since You Went Away (1944).
Filmografía:
editar- 1932 - La melodía de la vida
- 1932 - Hollywood al desnudu
- 1932 - Ave del paraísu
- 1933 - King Kong
- 1933 - Escontra los altores
- 1933 - Anna Vickers
- 1933 - Gloria d'un día
- 1934 - Cautivu del deséu
- 1934 - The Gay Divorcee (nomáu al Óscar)
- 1934 - Patrullar perdida (nomáu al Óscar)
- 1935 - El delator (Óscar a la meyor Banda Sonora)
- 1935 - Roberta
- 1935 - Corazones rotos
- 1935 - Sombreru de copa (namái Direutor musical)
- 1936 - Sigamos la flota (namái Direutor musical)
- 1936 - The Garden of Allah (nomáu al Óscar)
- 1936 - María Estuardo
- 1936 - The Charge of the Light Brigade (nomáu al Óscar)
- 1936 - Little Lord Fauntleroy Fauntleroy
- 1937 - The life of Emile Zola (nomáu al Óscar)
- 1937 - Nació una estrella
- 1937 - Kid Galahad (Con Heinz Roemheld)
- 1938 - Jezabel (nomáu al Óscar)
- 1938 - Escuela de delincuentes
- 1938 - El curiosu Dr. Clitterhouse
- 1938 - Angels With Dirty Faces
- 1939 - Oklahoma Kid
- 1939 - Gone with the Wind (nomáu al Óscar)
- 1939 - Intermezzo
- 1939 - Dark Victory (nomáu al Óscar)
- 1940 - Santa Fe Trail
- 1940 - Oru, amor y sangre
- 1940 - The Letter (nomáu al Óscar)
- 1941 - They Died with Their Boots On
- 1941 - Sergeant York (nomáu al Óscar)
- 1942 - Now, Voyager (Óscar a la meyor Música de filme dramáticu)
- 1943 - Casablanca (nomáu al Óscar)
- 1943 - Vixilancia nel Rin
- 1944 - Pasaxe a Marsella
- 1944 - Arsenic and Old Lace
- 1944 - Since You Went Away (Óscar a la meyor Música de filme dramáticu)
- 1944 - Les aventures de Mark Twain (nomáu al Óscar)
- 1945 - Rhapsody in blue (con Ray Heindorf) (nomáu al Óscar)
- 1946 - Nueche y día (con Ray Heindorf) (nomáu al Óscar)
- 1946 - El suañu eternu
- 1947 - Vivir con pá (nomáu al Óscar)
- 1947 - My wild irish rose (con Ray Heindorf) (nomáu al Óscar)
- 1948 - The Treasure of the Sierra Madre
- 1948 - Key Largo
- 1948 - Belinda (nomáu al Óscar)
- 1949 - El manantial
- 1949 - White Heat
- 1949 - Más allá del monte (nomáu al Óscar)
- 1950 - The Flame and the Arrow (nomáu al Óscar)
- 1951 - La fuercia de les armes
- 1951 - La lluz rellumó dos veces
- 1951 - Cerca del mio corazón
- 1952 - Mara Marú
- 1952 - L'honor del Capitán Lex
- 1952 - El mensaxe de Fátima (nomáu al Óscar)
- 1952 - The Jazz Singer (con Ray Heindorf) (nomáu al Óscar)
- 1953 - Cumes doraos (con Ray Heindorf)
- 1953 - El rapazu d'Oklahoma
- 1954 - El talismán
- 1954 - The Caine Mutiny (nomáu al Óscar)
- 1955 - Más allá de les llárimes (nomáu al Óscar)
- 1956 - The Searchers (The Searchers o The Searchers)
- 1957 - Band of Angels
- 1959 - The Hanging Tree
- 1959 - FBI contra l'imperiu del crime
- 1959 - Nuna isla sele al sur
- 1960 - Misión na xungla
- 1960 - Imperiu de titanes
- 1961 - Susan Slade
- 1961 - Parrish
- 1963 - Fiebre nel sangre
- 1964 - Una trompeta alloñada
- 1964 - Una muyer espera
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 14 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 055738796. Data de consulta: 2 mayu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Identificador CONOR.SI: 22335843. Afirmao en: CONOR.SI.
Enllaces esternos
editar- Max Steiner na Internet Movie Database (n'inglés)
- Sobre Max Steiner Archiváu 2015-09-19 en Wayback Machine, nel sitio Score Magacine; n'español.