Menhir
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Un menhir ye la forma más senciella de monumentu megalíticu. Consiste nuna piedra polo xeneral allargada, en bruto o mínimamente tallada, dispuesta de manera vertical y cola so parte inferior soterrada nel suelu pa evitar que caya.
| Menhir | |
|---|---|
monolito (es)  , megalitismu, standing stone (en) y monumentu | |
.jpg) | |
 |
Etimoloxía
editarEl términu ye orixinariu de Francia y resulta de la unión de dos pallabres del idioma bretón: men («piedra») y hir («llarga»). Foi adoptáu polos arqueólogos nel sieglu XIX.
- )
Descripción y finalidá
editarDenomínase menhir a un únicu megalitu prehistóricu nada o apenes trabayáu. Dalgunos presenten grabaos. Otros tán esculpíos, de cutiu antropomórficamente, anque nesti casu cabo fálase de cercos o ídolos y non de menhires en sentíu estrictu. El so tamañu varia, dende pequeñes roques que namái s'estremen d'otres piedres por formar parte d'alliniadures o crómlecs, hasta dellos monolitos bretones (Kerloas, Champ-Dolent, Grand Menhir Brisé) con un altor de más de 10 metros.
Desconócense los significaos rituales concretos qu'inspiraron l'alzamientu y acolliñu de los menhires neolíticos, formulándose en redol a ello conxetures más o menos ellaboraes y con mayor o menor rigor científicu. Namái sabemos con seguridá que yeren, como otros monumentos asemeyaos de la dómina, construcciones funeraries. A los sos pies suelen topase tumbes con restos o cenices de difuntos, cerámiques, etc. Los grandes conxuntos megalíticos seríen necrópolis y los menhires desempeñaríen el papel de llábanes venceyaes a la conmemoración y el cultu de los antepasaos. Ciertos menhires podríen ser tributos a les divinidaes o, nel casu de los menhires esculpíos, representaciones de les mesmes.
Casu aparte son ciertos menhires europeos cristianizaos que les sos cruces y/o escenes bíbliques tallaes amuesen cómo esta relixón asimiló o reutilizó monumentos asociaos a dómines y creencies anteriores.
Distribución
editarAbonden n'Europa de resultes del fenómenu históricu del megalitismu, pero la so estensión xeográfica ye práuticamente universal: India, Siria, el Cáucasu, Crimea, mariña septentrional del mar Negru, Bulgaria, China, Xapón, Mongolia, Rusia, Polinesia, norte d'África, España, Portugal, Francia, Gran Bretaña, suroeste de Suecia, Dinamarca, Holanda, Bélxica, norte d'Alemaña, Australia (megalitos aboríxenes), Colombia, Arxentina,Venezuela etc. N'Italia namái s'atopen na provincia de Otranto y nun esisten en Grecia.
