Monarquía constitucional
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Sistemes de gobiernu |
---|
Presidencialismu plenu Presidencialismu con gobiernu venceyáu al Parllamentu Semipresidencialismu Parllamentarismu Unipartidismu Monarquíes constitucionales o parllamentaries nes cualos el rei nun tener nengún poder efectivo Monarquíes constitucionales o parllamentaries nes cualos el rei exerz personalmente'l poder executivo en xunto con un Parllamentu débil. Monarquíes absolutes
Suspensión de les garantíes constitucionales (exemplu Dictadures militares). Países que nun s'afaen a nengún de los sistemes anteriores. Dellos Estaos declárense constitucionalmente asina mesmos como repúbliques multipartidistas, ente qu'exteriormente considérase-yos Estaos autoritarios. Esti mapa representa'l sistema políticu de iure y non el so grau de maduror democráticu de facto. |
Monarquía Constitucional ye una forma de gobiernu onde'l monarca ostenta'l Poder Executivu, ente que el Poder Llexislativu, exercer una asamblea o parllamentu, davezu, escoyíu democráticamente.
Por oposición a la monarquía absoluta, la ciencia política estrema ente monarquía constitucional y monarquía parllamentaria. Nes monarquíes constitucionales, el rei caltién el Poder Executivu. Sicasí, nes monarquíes parllamentaries, tanto'l Poder Executivo como'l Llexislativu, son escoyíos siguiendo sistemes eleutorales, siendo'l monarca una figura esencialmente simbólica. Anque les actuales monarquíes son na so mayoría Parllamentaries, históricamente non siempres foi asina. Munches de les monarquíes coesistieron con constituciones fascistes (o na práutica fascistes) como n'Italia (dende 1861, una monarquía constitucional rexida pol Estatutu albertino de 1848, pero qu'a partir de 1922 convivió col réxime dictatorial de Benito Mussolini) o Xapón (la Constitución xaponesa de 1889 atribuyía amplios poderes militares y políticos al emperador), o con dictadures de Gobiernu militar como en Tailandia, en 2007.
La monarquía constitucional foi un pasu entemediu o evolucionáu ante l'apaición de les primeres repúbliques modernes como Estaos Xuníos y Francia especialmente nel sieglu XIX. Pretendía pasase de monarquíes absolutes, máximes representantes del Antiguu Réxime, a monarquíes parllamentaries con un poder llindáu.