Munia d'Álava

Munia d'Álava
reina consorte d'Asturies	; 757 - 768 ; ← Ermesinda - Adosinda →
reina consorte d'Asturies
Vida
Nacimientu	Álava, circa década de de 740
Muerte	780 (30/40 años)
Sepultura	panteón de reis de la Catedral d'Uviéu
Familia
Casada con	Fruela I
Fíos/es	Alfonsu II d'Asturies
Hermanos/es	Sancho I de Vasconia (es) ; García Lope (es) ; Jimeno I de Vasconia (es) ; Adalrico de Vasconia (es) ; Centulo Lope (es) ; Onneca de Pamplona (es)

Munia d'Álava (circa década de de 740, Álava – 780) foi reina consorte d'Asturies pol so matrimoniu con Fruela I d'Asturies y madre de Alfonso II d'Asturies.

Ascendencia

L'ascendencia de la reina Munia ye mentada nuna de les cróniques árabes de la dómina. L'historiador Gonzalo Martínez Diez cita un testu na primer parte de al-Muqtabis d'Ibn Hayyan, publicáu por Évariste Lévi-Provençal, que narra una aceifa y méntense les baxes cristianes. Según felicidá crónica árabe, nel añu 816:^[1]

...foi la campaña de hayib Abd al-Karim ibn Abd al Wahid ibn Mugut cola aceifa contra l'enemigu de Dios Balask al Yalasqi (el vascón Velasco), señor de Pamplona (…) Morrieron munchos, ente ellos Garsiya Ibn Lubb (García López), fíu de la hermana de Barmud (Bermudo I), el tíu maternu de Idfuns (Alfonso II)...

D'ello deduzse que la reina Munia yera fía d'un individuu llamáu Lope, que, poro, tendría de llevar l'apellíu patronímicu López, y de una fía de Fruela de Cantabria. La madre de la reina Munia yera hermana del rei Bermudo I d'Asturies y prima carnal del rei Fruela I y, por ello, la reina Munia sería prima en segundu grau del so maríu, el rei Fruela.^[2]

Biografía

Anque se desconoz la so fecha de nacencia, debió d'asoceder alredor del añu 740. El rei Fruela I traer a Munia, entós una adolescente,^[3] d'una espedición per tierres alaveses y de La Bureba (759) pa faela la so esposa y reina, coles mesmes qu'estrechaba les rellaciones con Álava.^[4] Una vegada fináu Fruela nel añu 768, Munia, tarreciendo poles vides de los sos fíos, abellugar con ellos nel monesteriu de Samos. Nun se conoz la fecha del so fallecimientu, anque debió de ser hacia l'añu 780, una y bones Alfonso II visitó darréu la tumba con apenes venti años d'edá.^{[ensin referencies]}

Sepultura

Dempués del so fallecimientu, el cadabre de la reina Munia recibió sepultura na ilesia de San Salvador d'Uviéu, que'l so maríu, el rei Fruela I d'Asturies, ordenara edificar, y na que tamién él foi soterráu. Darréu, nel añu 794, la ilesia foi escalada y esfarrapada poles tropes musulmanes y, de siguío, Alfonso II el Castu ordenó la reedificación del templu.^[5]

A principios del sieglu IX el rei Alfonso II ordenó la construcción de la ilesia de La nuesa Señora del Rei Castu, na ciudá d'Uviéu, con cuenta de destinala a panteón real. Diversos autores señalen que treslladó a ella los restos de los sos padres, que s'atopaben nel campusantu de la ilesia de San Salvador. Sicasí, por cuenta de la reconstrucción del panteón de reis de la Catedral d'Uviéu, llevada a cabu a empiezos del sieglu XVIII, resultaría imposible na actualidá la identificación y individualización de los restos mortales de la reina Munia, que se cunten ente los ellí soterraos.^[5]

Descendencia

Fruto del so matrimoniu col rei Fruela I d'Asturies nació:^{[lower-alpha 1]}

Alfonso II d'Asturies (c. 760-842).^[6]

Predecesora:
Ermesinda

Reina consorte d'Asturies
760-768

Socesora:
Adosinda

Ver tamién

Notes

↑ Tamién fueron padres, según la tradición, anque nun esiste documentu dalgunu que lo confirme, de Jimena, madre del llexendariu Bernardo del Carpio.

Referencies

↑ Martínez Díez, 2005, páxs. 102-103 y 215–216.
↑ Martínez Díez, 2005, p. 103.
↑ Martínez Díez, 2005, p. 102.
↑ Martínez Díez, 2005, páxs. 103 y 216.
↑ ^5,0 ^5,1 Arco y Garay, 1954, p. 132.
↑ Martínez Díez, 2005, p. 216.

Bibliografía

Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcro de la Casa Real de Castiella. Madrid: Institutu Jerónimo Zurita. Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques.
Flórez, Enrique (1770). Antoniu Marín: Memories de les Reines Católiques. Hestoria xenealóxica de la Casa real de Castiella y de Llión. Tomu I, 2ª.
Martínez Diez, Gonzalo (2005). El Condáu de Castiella (711-1038). La historia frente a la leyenda (Tomu I). Valladolid: Xunta de Castiella y Lleón. ISBN 84-9718-275-8.
Solé, Xosé María (2007). Apodo de los reis d'España, 1ª, La Esfera de los Llibros. ISBN 84-9734-593-2.

[6] Tamién fueron padres, según la tradición, anque nun esiste documentu dalgunu que lo confirme, de Jimena, madre del llexendariu Bernardo del Carpio.

[FOOTNOTEMartínez_Díez2005{{{c}}}102-103_y_215–216-1] Martínez Díez, 2005, páxs. 102-103 y 215–216.

[FOOTNOTEMartínez_Díez2005{{{c}}}103-2] Martínez Díez, 2005, p. 103.

[FOOTNOTEMartínez_Díez2005{{{c}}}102-3] Martínez Díez, 2005, p. 102.

[FOOTNOTEMartínez_Díez2005{{{c}}}103_y_216-4] Martínez Díez, 2005, páxs. 103 y 216.

[FOOTNOTEArco_y_Garay1954{{{c}}}132-5] 5,0 ^5,1 Arco y Garay, 1954, p. 132.

[FOOTNOTEMartínez_Díez2005{{{c}}}216-7] Martínez Díez, 2005, p. 216.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[lower-alpha 1]

[6]