Muséu al campu de Nubia y Asuán

Monumentos de Nubia, dende Abu Simbel hasta File
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
	Templo n'Abu-Simbel. Muséu al campu de Nubia y Asuán (Exiptu)
Llugar	Exiptu
Criterios	Cultural: i, iii, vi
Referencia	88
Inscripción	1979 (III Sesión)
Área	Estaos árabes

El Muséu al campu de Nubia y Asuán, n'Exiptu, ye un grupu de monumentos del antiguu Exiptu na rexón de Nubia, a lo llargo del Nilu, partíos dende la ciudá d'Asuán hasta la frontera sudanesa. Munchos d'esos monumentos fueron movíos por cuenta de la construcción de la presa d'Asuán na Campaña Internacional pa Salvar los Monumentos de Nubia auspiciada pola Unesco ente 1960 y 1980. El conxuntu foi declaráu Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco en 1979 col nome de Monumentos de Nubia, dende Abu Simbel hasta File.

Sitios

La Unesco na so III sesión en 1979 nomó Patrimoniu de la Humanidá 374 hectárees protexíes en redol a diez llocalizaciones.

Códigu	Nome	Estensión
88-001	Abu Simbel	41,7 ha.
88-002	Amada	105,96 ha.
88-003	Uadi Sebua	139,3 ha.
88-004	Kalabsha	8,07 ha.
88-005	Filae (islla Agilkia)	3,08 ha.
88-006	Tumbes del Imperiu Antiguo y Medio	32,68 ha.
88-007	Ruines de la ciudá d'Elefantina	8,52 ha.
88-008	Canteres de piedra y obeliscu	4,34 ha.
88-009	Monesteriu de San Simeón	2,78 ha.
88-010	28,05 ha.

Abu Simbel (088-001)

Abu Simbel (árabe: أبو سمبل) ye un sitiu arqueolóxicu allugáu nel corazón de la rexón de Nubia, un par de cientos de quilómetros al sur de la primer tabayón del Nilu, la que marcaba les primitives fronteres del Antiguu Exiptu. Esta rexón foi conquistada polos antiguos exipciu ya integrada al so reinu mientres ciertos periodos de la so historia, especialmente mientres l'Imperiu Nuevu. Nesti allugamientu'l faraón Ramsés II (aprox. 1304-1237 aC) ordenó construyir dos magníficos templos covanosos na roca pa conmemorar la so victoria frente a los hitites na Batalla de Qadesh (1274 aC) ya impresionar a los sos súbditos nubios y vecinos del sur. Mientres el reináu de Ramsés II construyir en Nubia 6 hipogeos covanosos na roca, ente los que s'atopen los 2 allugaos en Abu Simbel.

El mayor de los dos, el Gran Templu o Templu de Ramses II, foi dedicáu a los dioses Amón, Ptah, Ra-Horajti y a un divinizáu Ramsés II, ente que el Pequeñu Templu o Templu de Nefertari foi dedicáu a la diosa Hathor y a la principal esposa de Ramsés II, la reina Nefertari. Dambos templos atopar ente los más formosos y icónicos del Antiguu Exiptu.

A empiezos de la década de 1960, la comunidá mundial cayó na cuenta que la construcción de la Presa d'Asuán y la consecuente creación del Llagu Nasser diben somorguiar munchos de los monumentos de la Baxa Nubia, incluyendo los templos de Abu Simbel. Al traviés d'una campaña internacional dirixida pola UNESCO y financiada a escala global, ente 1964 y 1968 los templos fueron cortaos n'enormes bloques de piedra y reasamblados nun allugamientu cercanu, a 210 m del calce del Nilu y nuna cota 65m más alta, nuna zona que diba quedar a salvo del hinchente. En 1979 incluyir nel Patrimoniu de la Humanidá l'área de 41,7 hectárees (22°30′N 31°37′E / 22.500°N 31.617°E / 22.500; 31.617) nel que fueron reasitiaos los dos templos de Ramsés II. Esti sitiu queda anguaño a veres del Llagu Nasser.

Amada (088-002)

Amada yera una antigua llocalidá asitiada na ribera occidental del ríu Nilu, na Baxa Nubia, que foi anubierta peles agües del Llagu Nasser al construyise la Presa d'Asuán. En dichu llugar atopaba un templu que foi reinstalado unos 2,5 km más al norte, col fin de ser salváu de les agües. Al mesmu allugamientu (22°43′N 32°15′E / 22.717°N 32.250°E / 22.717; 32.250) onde foi treslladáu'l Templu d'Amada, fueron llevaos tamién dende otros allugamientos el Templu de Derr y la tumba de Pen-nut. En 1979 la UNESCO declaró patrimoniu de la Humanidá l'allugamientu de 105,96 hectárees al que fueron movíos estos trés monumentos cerca de l'antigua Amada.

El Templu d'Amada, dedicáu a Amón-Ra y a Ra-Horajti, ta consideráu como'l templu exipciu más antiguu de Nubia, yá que foi construyíu por Tutmosis III y Amenofis II nel sieglu XV aC. Posteriores amiestes fueron realizaes por Tutmosis IV (1400-1390 aC) y restauraciones fueron completaes so los reinaos de Seti I y Ramses II nel sieglu XIII aC. El templu guarda nel so interior dos importantes inscripciones históriques. La primera describe una esitosa campaña militar en Siria realizada por Amenofis II; y la segunda cuenta la derrota d'un intentu d'invasión libia mientres el reináu de Merenptah (1213-1203 aC).

El Templu de Derr foi unu de los 6 templos tallaos na roca qu'ordenó construyir Ramsés II en Nubia. Ye l'únicu d'ellos allugáu na vera derecha del ríu. Esto debe probablemente a que nel tramu del calce onde s'allugaba, na sumida El-Derr, el ríu fluyía en direición sureste. El templu ta dedicáu a Ra-Horajti. Como Abu Simbel, el templu de Derr foi cortáu en bloques y reconstruyíu n'Amada.

La Tumba de Pen-nut, conocida tamién como Tumba de Aniba, foi l'enterramientu de Pen-nut, virréi de la Baxa Nubia (Uauat) en tiempos de Ramsés VI (sieglu XII aC) y atopábase orixinalmente 40km al sur del so presente allugamientu, nes llombes qu'arrodiaben la llocalidá de Aniba, que foi la capital alministrativa de la Baxa Nubia mientres el dominiu exipciu. Trátase d'una tumba orixinalmente escavada na roca, coles parés decoraes.

Uadi Sebua (008-003)

Uadi ye-Sebua (árabe: وادي السبوع, que significa lliteralmente Valle de los lleones) yera una antigua llocalidá nubia asitiada unos 150km al suroeste d'Asuán. Como otres munches llocalidaes de la zona foi anubierta peles agües del Llagu Nasser al construyise la Presa d'Asuán. En dichu llugar atopábase unu de los templos construyíos por Ramsés II en Nubia mientres el so reináu. Esti templu cunta con una avenida d'esfinxes na so entrada, razón pola cual foi conocíu en dómines posteriores como templo de los lleones (ye-sebua n'árabe) dando'l so nome al llugar. El templu foi recolocado 4 km al norte (22°46′N 32°34′E / 22.767°N 32.567°E / 22.767; 32.567) del so allugamientu orixinal col fin de salvalo del hinchente a finales de los años 1960. En redol al so nuevu allugamientu allugar tamién otros dos templos recolocados d'otros llugares, el Templu de Dakka y el Templu de Maharraka creando'l nuevu complexu arqueolóxicu de Uadi Sebua. En 1979 la UNESCO declaró patrimoniu de la Humanidá l'allugamientu de 139,3 hectárees al que fueron movíos estos trés monumentos cerca de l'antigua Uadi ye-Sebua.

Kalabsha

El templu de Kalabsha (23°57′N 32°52′E / 23.950°N 32.867°E / 23.950; 32.867) yera'l templu principal de la ciudá de Talmis, y foi construyíu en tiempos de César Augusto.

File

El conxuntu de templos de la islla de File foi treslladáu a la islla d'Agilkia (24°5′N 32°54′E / 24.083°N 32.900°E / 24.083; 32.900).

Tumbes del Imperiu Antiguo y Medio (008-006)

Fastera de Qubbet el-Hawa onde s'alluguen les tumbes del Antiguu Imperiu

Qubbet el-Hawa ye una llomba predresa asitiada na vera izquierda del Nilu mui cerca de la ciudá d'Asuán. Esta llomba foi utilizada nel Antiguu Exiptu como necrópolis pa los altos funcionarios que moraben na ciudá de Abu (Elefantina), allugada nuna islla del Nilu frente a dicha llomba. Abu yera la sede alministrativa de la rexón conocida como Nomo I del Alto Exiptu y sirvía como base comercial, centru alministrativu y avanzadura exipcia na tierra de Kush (Nubia).

Les tumbes atopar en tres files nes fasteres de la llomba. Hasta'l momentu escaváronse más de 80 tumbes. El sitiu arqueolóxicu ye tamién conocida como Valle de los Príncipes en rellación cola necrópolis del Valle de los Reis asitiada cerca de Luxor. Estes tumbes apurren importantes detalles de la vida de los funcionarios d'altu rangu del Antiguu Exipciu. La mayoría de les tumbes corresponder al periodu ente les dinastíes sesta y docena, tomando un periodu que va del Imperiu Antiguu al Mediu. anque les inhumaciones prosiguieron hasta la dómina grecorromana. En abandonándose l'usu de la necrópolis construyir nel llugar un monesteriu coptu y delles tumbes reutilizáronse como ilesies cristianes. Na actualidá'l visu de la llomba ta ocupada pola tumba d'un xeque musulmán. Les primeres menciones modernes relatives al complexu funerariu daten de 1819, na obra Viaxe a Nubia de Johann Ludwig Burckhardt. Les escavaciones empecipiar en 1885 y prosiguen na actualidá.

Les tumbes d'esti xacimientu son distintos a les que s'atopen n'otres partes d'Exiptu y que daten de dómina posterior, yá que son más anches y menos allargaes. Ente les más famoses atópense les tumbes de Hirjuf, Sabni o Hekaib.

Ruines de la ciudá d'Elefantina (088-007)

esquierda

Elefantina (árabe: : جزيرة الفنتين) ye una islla del ríu Nilu, allegante pel norte al so primer tabayón. Asitiar ente la moderna ciudá d'Asuán, que queda na vera este del ríu y la necrópolis faraónica de Qubbet el-Hawa, asitiada na oriella oeste. Mide 1.360 m de llargor por 780 m d'anchor. L'área considerada Patrimoniu de la Humanidá entiende 8,52 hectárees nel estremu sur de la islla, onde se caltienen ruines de l'antigua ciudá d'Elefantina. Esta área pertenez y ta xestionada pol Conseyu Supremu d'Antigüedaes d'Exiptu y ta abierta al públicu como muséu.

L'antigua ciudá de Abu (Elefantina), asitiada na islla, sirvió como capital del Nomo I del Altu Exiptu. Dende dómines antigües hasta'l periodu helenísticu Abu foi centru alministrativu y comercial d'importancia y sirvió como guarnición fronteriza d'Exiptu na so frontera meridional natural, la que formaben los primeros tabayones del Nilu, Elefantina foi tamién importante a lo llargo de la historia d'Exiptu como un centru relixosu, que s'anició nel periodu predinástico y prosiguió hasta la dómina romana. La mayor parte de los restos calteníos nel estremu sur de la islla rellacionar con templos y campusantos.

El más destacáu ye'l santuariu de la diosa Satet, que personificaba los hinchentes del Nilu y que tamién yera proteutora d'Elefantina. Un santuariu a la diosa foi fundáu na II Dinastía y foi reconstruyíu darréu nel Imperiu Medio y Nuevo, según nel periodu ptolomeico. El Templu de Satet ye'l meyor exemplu de templu que'l so usu dilatar a lo llargo de tol periodu faraónicu y que foi dacuando anováu.

Les ruines del Templu al dios Jnum, el dios carneru asociáu col primer tabayón del Nilu, tamién s'alluguen nesta parte de la islla. La terraza principal d'esti templu, que data del reináu de Nectanebo II (s.IV aC) de la XXX Dinastía caltiénse inda xunto con una puerta monumental. Satet y Jnum, xunto cola diosa Anuket de la Islla de Sehel formaben la triada de deidaes de la rexón d'Elefantina.

Na parte oeste de la islla ta'l Templu de Hekaib, un funcionariu de la VI Dinastía, que foi soterráu nuna de les tumbes de Qubbet el-Hewa. Hekaib foi veneráu mientres el periodu del Imperiu Mediu y el so santuariu ta llenu de cercos y estatues, según tablillas d'ufriendes que-y fueron dedicaos por reis y personaxes notables.

Na parte este de la islla ta'l Nilómetro, una escalera monumental que s'utilizaba pa midir el nivel de les crecíes añales del Nilu. Caltiénense, del periodu romanu les marques indicatives del nivel de la crecida en coldos. Otru elementu arqueolóxicu destacáu que se caltién de l'antigua ciudá ye la pequeña Pirámide d'Elefantina. Nel perímetru d'esti sitiu arqueolóxicu.

Xunto al Nilómetro allugar nuna antigua casa de recréu'l Muséu d'Asuán, que foi inauguráu en 1912.Esti muséu guarda una coleición que se centra na hestoria d'Asuán y de Nubia, amosando numberosos artefautos rescataos del hinchente de la presa d'Asuán.

Canteres de piedra y obeliscu (088-008)

Obeliscu inacabado d'Asuán

Les canteres de piedra del Antiguu Exiptu utilizar pal llogru de piedra calidable pa la construcción de monumentos decorativos como estatues y obeliscos. Les canteres allugaes na zona d'Asuán utilizar pa la estracción principalmente de granitu de diversos colores (colloráu, gris y negru) y atópense ente les más importantes del país. Ente los monumentos que s'identificaron que se fabricaron con granitu estrayíu en Asuán atópense les Aguyes de Cleopatra, los sarcófagos de los faraones Zoser y Seneferu y munches cámares mortuorias, sarcófagos, columnes y otres estructures nel complexu de les Pirámides de Giza.

Dientro del muncho más estensu conxuntu de les denominaes canteres d'Asuán, asitiaes a lo llargo del ríu Nilu nes cercaníes d'esta ciudá y más concretamente nel sector norte de les de les denominaes Canteres de Shellal (estensión total de 20km²), protexóse como parte del Patrimoniu de la Humanidá una pequeña área de 4,34 hectárees (24°4′N 32°53′E / 24.067°N 32.883°E / 24.067; 32.883) de les canteres habilitada como muséu al campu y onde s'atopa'l famosu Obeliscu inacabado d'Asuán. Trátase d'una cantera de granitu rosa, material bien apreciáu que dientro d'Exiptu solo atopábase nesta zona. L'obeliscu inacabado ye'l mayor obeliscu conocíu de l'antigüedá. Foi encargáu pola reina Hatshepsut (sieglu XV aC), pero sedóse mientres yera llabráu na roca madre y abandonóse a mediu fabricar, quedando como un testimoniu de les téuniques d'estracción exipcies. Esta cantera atopar nos suburbios del sur de la ciudá a apenes 2km del centru de la mesma y ye axacente al Campusantu Islámicu d'Asuán.

Monesteriu de San Simeón (088-009)

El monesteriu cristianu de San Simeón fundar polos coptos nel sieglu VII dC, antes de ser destruyíu por Saladín en 1173. Nos sos tiempos allugaba a 300 monxos y hasta 100 pelegrinos y taba arrodiáu per una muralla doble de 10 metros. Dempués de ser destruyíu, nunca más tuvo usu. Allugar nel puertu d'Asuán.^[1]

Campusantu islámicu (088-010)

Nun allugamientu axacente (24°4′N 32°53′E / 24.067°N 32.883°E / 24.067; 32.883) a la cantera del obeliscu inacabado atópase'l Campusantu islámicu d'Asuán o Campusantu fatimí, qu'ocupa una superficie de 28,05 hectárees. Anguaño encloyáu pela ciudá d'Asuán, atopábase d'antiguo extramuros de la ciudá histórica. Trátase d'una necrópolis islámica que data del periodu del Califatu fatimi chiíta nos sieglos XI y XII dC. Al pie de tumbes más modernes caltener nel campusantu antiguos mausoleos construyíos con lladriyos y revestimiento de estuco, de base cuadrada y con cúpula, que daten de la dómina fatimí. L'interés d'estos monumentos, llamaos qubba, mora na diversidá de les cúpules que, respondiendo a un simbolismu frecuente nel mundu islámicu como representación del cielu, cubren les tumbes. Dalgunes de les qubbas corresponder a santos locales que los asuaníes inda veneren. L'estáu de caltenimientu de les qubbas ye bien variable. El campusantu d'Asuán ye consideráu como'l principal esponente del arte funerario islámicu n'Exiptu.

Referencies

↑ "LookLex" - Monesteriu de San Simeón

Advisory Body Evaluation (1979) (UNESCO) (n'inglés)

Enllaces esternos

Nubian Monuments from Abu Simbel to Philae (UNESCO) (n'inglés)
Visita virtual a los Monumentos nubios de Abu Simbel a File

[lex-1] "LookLex" - Monesteriu de San Simeón

[1]