Museos de Mequinenza

Museos de Mequinenza son trés espacios museísticos que s'atopen en Mequinenza (Zaragoza). Tán conformaos pol Muséu de la Mina, el Muséu de la Historia de Mequinenza y el Muséu del Pasáu Prehistóricu coles mires d'espublizar el patrimoniu mineru y históricu de la llocalidá, y n'especial del Pueblu Viejo de Mequinenza, desapaecíu y baltáu sol ríu Ebro tres la construcción del banzáu de Ribarroja. El so allugamientu #atopar nel Grupu Escolar María Quintana construyíu en 1927, qu'enantes allugara les escueles de l'antigua población.

Museos de Mequinenza
muséu
Llocalización
País	España
Autonomía	Aragón
Provincia	provincia de Zaragoza
Conceyu	Mequinenza
Historia y usu
Apertura	1927
Web oficial

Ámbitos de los museos

• Muséu de la Mina: ufierta un percorríu por una galería minera real escavada na que puede conocese'l trabayu de los mineros na cuenca carbonífera de Mequinenza mientres los postreros 150 años. Cuenta con una gran y variada coleición de maquinaria real procedente de diverses esplotaciones mineres de la zona.
• Muséu de la Historia de Mequinenza: presenta un viaxe al traviés de la historia de la llocalidá y la so vinculación colos sos trés ríos (l'Ebro, el Segre y el Cinca), según la importancia estratéxica de la llocalidá y el so castiellu. Cuenta con una parte dedicada al abandonu y treslláu del Pueblu Viejo a la nueva Mequinenza tres la construcción del banzáu de Ribarroja, y un espaciu dedicáu al patrimoniu lliterariu, fotográficu y pictóricu del escritor mequinenzano Jesús Moncada.
• Muséu del Pasáu Prehistóricu: un espaciu-taller que cunta con múltiples recreaciones de xacimientos arqueolóxicos atopaos en Mequinenza, según distintos exemplos d'Arte Rupestre del Arcu Mediterraneu de la Península Ibérica atopaos nel términu municipal.

Construcción

L'edificiu foi construyíu por aciu impulsu de diverses personalidaes como la maestra María Quintana, nacida en Mequinenza y que aportó a inspectora de primera Enseñanza en Madrid, el maestru Máximu Cajal, y el periodista Mariano de Cavia, y fíxose sufragó parcialmente por aciu una suscripción popular de los habitantes de la llocalidá.

El proyeutu foi redactáu por Jorge Gallegos n'ochobre de 1923, anque ciertes fontes bibliográfiques atribúin esti proyeutu direutamente al arquiteutu xefe de la Unidá Téunica Antonio Flórez. De fechu fueron dambos quien allegaron el día de la inauguración del edificiu para recibilo y apurrilo al Conceyu de Mequinenza.

La direición de les obres corrió a cargu del arquiteutu escolar provincial Regino Borobio, siendo inauguráu con grandes celebraciones el 4 d'abril de 1927 y recepcionado definitivamente n'ochobre de 1928. El grupu escolar recibió'l nome de María Quintana a quien se dedicó un bustu en bronce realizáu por José Bueno.

Ye práuticamente l'únicu edificiu del pueblu antiguu de Mequinenza que sobrevivió al valtamientu de la población de resultes de la construcción del banzáu de Ribarroja.

Arquiteutura

L'edificiu qu'alluga'l Muséu de la Historia de Mequinenza tien planta en forma de Y con un cuerpu central allargáu que s'enllarga na fachada delantera por dos avances llaterales y otru central más sobresaliente. Orixinalmente tenía dos entraes nos lladrales, dixebráu la zona escolar de los neños na planta baxa y la de les neñes na primer planta. Na parte posterior, construyóse otru pequeñu edificiu qu'acoyó'l chigre escolar y el parvulario.

L'edificiu ye de sillería, con cubierta a cuatro agües de texa árabe y bistechu de madera resaltáu al estilu de los palacios renacentistes aragoneses. Los sos ventanales son ortogonales sacante dellos nel pisu cimeru que tán remataos con un arcu rebaxáu. Pol so aspeutu esterior, entra en contautu coles corrientes rexonalistes de l'arquiteutura del primer terciu del sieglu XX.

Ver tamién

• Mequinenza

Enllaces esternos

• Páxina web de los Museos de Mequinenza

• Datos: Q60853332