Myrica gale
El lloréu de llamarga[1] (Myrica gale) ye una especie vexetal, perteneciente a la familia de les miricacees.
Myrica gale lloréu de llamarga  | ||
|---|---|---|
.jpg) | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 En peligru (UICN) | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Plantae | |
| División: | Magnoliophyta | |
| Clas: | Magnoliopsida | |
| Orde: | Myrtales | |
| Familia: | Myricaceae | |
| Xéneru: | Myrica | |
| Especie: |
Myrica gale L. | |
| Consultes | ||
| Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
| World Flora Online | World Flora online | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
Distribución
editarLa planta crez nes zones oligotróficas d'Europa, Asia y Norteamérica.
Hábitat
editarPolo xeneral, crez na aceda turba de turberas, y pa faer frente a estes difíciles condiciones de pocu nitróxenu, el raigañu tien qu'afitar el nitróxenu con actinobacteries que dexen a les plantes crecer.
Carauterístiques
editarTrátase d'un arbustu caducifoliu qu'algama los 1-2 m d'altor. Les fueyes tán dispuestes n'espiral, simples, de 2-5 cm de llargu, oblanceolaes cóniques con una base más amplia y punta, y un engurriáu o finamente dentáu marxe. La flores son amentos, con masculines y femenines en distintes plantes (dioicu). El frutu ye una pequeña drupa.
Propiedaes
editarLes fueyes contienen un aceite esencial ricu en terpenos pero de composición variada. Los principales componentes son l'a -pineno, el 1,8 cineol, el mirceno y el limoneno. Amás tamién se reportaron el ß -cadineno, el 11-selineno-4-ol, el ß -terpineno, el p -cimeno, el cariofileno, el 4,11-selinadieno, el ß -elemenoneno, el germacrone y otros.
Usos
editarDelles recetes que la empleguen fueron reportaes en Suecia, Inglaterra y el Norte de Francia. Nel pasáu, los sos fragantes fueyes ufiertaben un arume entá a quien nun podíen costear l'usu de les especies importaes, ente ellos, los llabradores d'Europa Central y del Norte.
Sicasí, históricamente, l'aplicación más importante d'esta especie foi mientres l'arumáu de la cerveza. El procesu de llogru d'esti productu constitúi un arte antiguo d'Europa Central y Occidental; nel cual el lúpulu (Humulus lupulus) representa una pequeña parte de la historia medieval. Ye asina que los fabricantes usaben una gran cantidá de plantes arumoses, siendo'l mirto de Brabante unu de los más eficientes según más baratos. Como resultancia, nel periodu renacentista esistieron un ensame de variedaes d'esti productu.
La so corteza emplegar pol calter astringente del tanín que contién.
Les fueyes d'un mirto de Brabante tienen un arume bien prestoso que se ve amontáu al ensugales. El so sabor ye similar anque llixeramente amargosu y astringente.
Taxonomía
editarMyrica gale describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1024. 1753.[2]
- Sinonimia
Referencies
editar- ↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
- ↑ «Myrica gale». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 d'avientu de 2014.
- ↑ Sinónimos en Real Xardín Botánicu
- ↑ «Myrica gale». The Plant List. Consultáu'l 14 d'avientu de 2014.
Enllaces esternos
editar- Molina Martín, Carlos, coord. (2006). Diagnósticu y aplicación de midíes de caltenimientu nes poblaciones de Myrica gale na contorna de Pinares (Burgos y Soria). 96 pp. Actividad Estudio y Proyeutos nel Mediu Ambiente, S.L. Soria. Edita Jolube Consultor y Editor Ambiental. Formatu ebook, xunetu 2009. ISBN 978-84-937291-5-8.
- Martín, Carlos, coord. (2008). Siguimientu y aplicación de midíes de caltenimientu nes poblaciones de Myrica gale na contorna de Pinares (Burgos y Soria) (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).. 83 pp. Actividad Estudio y Proyeutos nel Mediu Ambiente, S.L. Soria. Edita Jolube Consultor y Editor Ambiental. Formatu ebook, xunetu 2009. ISBN 978-84-937291-4-1.
| Wikispecies tien un artículu sobre Myrica gale. |
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Myrica gale.
Datos: Q161681- Multimedia: Myrica gale
Especies: Myrica gale
