Novaciano

Novaciano (220 ^(greg.), Frixa – 258 ^(greg.), Roma) foi un sacerdote, teólogu y primer escritor de la ilesia occidental n'utilizar el llatín y antipapa na dómina del papa Cornelio dende 251 hasta 258, fecha de la so muerte. Dalgunos llamar o lo identifiquen con Novatu, pero otres fontes, dicen que Novatu yera un presbíteru d'orixe cartaxinés.

Novaciano
Antipapa Papa Corneyu 251 - 258
Vida
Nacimientu	Frixa, 220 (greg.)
Nacionalidá	Antigua Roma
Muerte	Roma, 258 (greg.) (37/38 años)
Causa de la muerte	pena de muerte
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	teólogu, sacerdote católicu, escritor
Creencies
Relixón	cristianismu

Novaciano nacería en Frixa a mediaos del sieglu III y en 248 treslladar a Roma, onde se convirtió al cristianismu. Mientres la persecución xeneralizada sol emperador Decio, el papa Fabián foi martirizáu en xineru de 250. Na primavera del 251, foi escoyíu como'l so socesor Cornelio que taben a favor del perdón a los que renegaren de la so fe. Pero la eleición foi refugáu per parte del cleru que nomó a Novaciano como Papa, aclamáu pola so ortodoxa teolóxica. La cristiandá viose confrontada con dos papes rivales.

Un sínodu convocáu na seronda de 251 condergó, escomulgó y desterrró de Roma a Novaciano que fundó la Ilesia de los puros (katharoi) que perduraría hasta'l sieglu VII. El novacianismo negaba l'absolución de los lapsi y afirmaba que la Ilesia nun tien potestá pa perdonar a los que renegaron de la fe na persecución y a los que cometieron dalgún pecáu mortal.

Novaciano morrió en 278, martirizáu en tiempos del emperador Valeriano I. Los sos restos fueron llevaos a Roma polos sos discípulos.

La Ilesia Novaciano siguió mientres dellos sieglos y participó nel Conceyu de Nicea, convidada por Constantino. La so doctrina foi perdiendo adeptos hasta sumir nel sieglu VII.

Novaciano escribió Tractatus de Trinitate ente otros escritos.

El y los sos siguidores fueron escomulgaos pol papa Cornelio, siendo consideráu herexe pola Ilesia católica. San Cipriano, San Ambrosio y San Paciano impugnaron la so doctrina.

Obres

Les obres que se caltienen son De trinitate, De civis iudaicis, De spectaculis, De bonu pudicitiae.

De Trinitate, ye la más estensa. Bardenhewer diz que ye bien bona pol fondu y la forma. Resume la doctrina de tolos anteriores, pero la orixinalidá mora na precisión y amplitú nel tratamientu de la tema: combate'l monarquianismo. Adopta'l métodu dialécticu.

Cinxir enforma a la Escritura con cites abondoses y apropiaes, Incurre nel Subordinacionismo. Al Fíu concebir como inferior al Padre. El "De Trinitate" tuvo una gran influencia sobremanera nel pensamientu llatín, y contribuyó asina a la creación del pensamientu teolóxicu occidental, ufiertando una terminoloxía bien precisa. Destaca tamién el De cibis iudaicis (Sobre los alimentos xudaicos), que trata'l fechu de que los xudíos prohibíen ciertos alimentos porque simbolizaben el pecáu, pero yá que colos cristianos eso nun va, con ellos tampoco van eses prohibiciones, sacante nel casu de les carnes inmolaes a los ídolos, porque ello sería señal d'idolatría. Dexa aparte la virtú de la templanza (nun se trata de faer fartures), comer toa clase d'alimentos, pero solu p'alimentase, evitando asina cayer nos escesos de la dómina.

Otra obra ye'l De spectaculis (sobre los espectáculos), o representaciones paganes, como tamién el teatru, por ser escuela de vicios ya inmoralidá y por ser seducciones demoníacas. Tamién escribió'l De bonu pudicitiae falando de los distintos graos de castidá.

N'el so escritos nota'l rigorismo que llegó a faer propiu de la so escuela. El so cisma va ser bien rigorista (los sos siguidores van ser llamaos cátaros ("puros"), términu que va remanecer na Edá Media).

Enllaces esternos

• Catholic Encyclopedia: Novatian and Novationists, n'inglés.
• De Trinitate, en llatín.

• Datos: Q222890