Ostrogodos
Los ostrogodos[1] foron un pueblu xermánicu procedente de la división que sofrieron los godos nel sieglu IVSieglu IV.
| Ostrogodos | |
|---|---|
| grupu étnicu históricu | |
| tribu y Pueblu godu | |
_-_Exterior.jpg) El Mausoléu de Teodoricu'l Grande, en Rávena, Italia | |
| Mapa d'allugamientu | |
 Reinu ostrogodu n'Italia | |
 |
Los godos que s'allugaron al este del ríu Dniéster, nes tierres alredor del mar Negru (lo que güei ye parte de l'actual Ucraína y Bielorrusia), formaron una confederación colos pueblos de les estepes conocida como greutungos.[2][2] Los greutungos tuvieron somorguiaos a los hunos dende l'añu 375, añu nel que vencieron al rei Hermanaricu, hasta la batalla de Nedao, asocedida en 454, cuando repunxeron la so independencia, y los ostrogodos, como pasaron a denomase, afitáronse como un pueblu federáu de Roma.[3]
Postreramente xuniéronse-yos otros godos que fuxeran de les sos tierres a la llegada de los hunos. Nel añu 474 Teodoricu'l Grande resultó escoyíu rei, y col tiempu convirtióse nel más conocíu de los monarques ostrogodos. Hebo dellos periodos de guerres y tregües ente él y l'emperador bizantín Zenón. En 488, Teodoricu invadió Italia y en 493 ganó y dio muerte n'Adda a Odoacru, rei de los hérulos.
Tres la so muerte nel añu 526, la situación volvióse tan xabaz que nel 535 l'emperador bizantín Xustinianu I unvió al so xeneral Belisariu escontra los exércitos ostrogodos n'Italia. La superioridá del exércitu bizantín foi la clave pal estermín y l'entartallamientu de la resistencia ostrogoda.
Esti pueblu quedó finalmente asimiláu de mou gradual por otres tribus xermániques, tales como los vándalos y los francos.
Reis
editarGreutungos
editarCola invasión de los hunos la mayor parte del pueblo greutungu tuvo baxo la dominación de los hunos. Ye un periodu que Jordanes denomina interregno y que duró dos xeneraciones.[4]
Hebo una parte del pueblu que constituyó una confederación xunto colos alanos y una parte de los hunos, qu'escaparon a la espansión de los hunos cruzando'l Danubiu en 376.[5] En 380 l'emperador Gracianu ubicó a los greutungos d'Alatéu y Safrax nes provincies de Valeria y Panonia II,[6] d'au nun diben espulsalos hasta l'añu 427.[7]
- 376–¿?: Videricu (Widoric) Yera un neñu, mandatu exercíu polos duces Safrax y Alatéu
- Finales del sieglu IV y entamos del sieglu V: duces Safrax y Alatéu.
Ostrogodos
editarReferencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: ostrogodu
- ↑ 2,0 2,1 Waldman, Catherine; Mason, Carl (2006). Encyclopedia of European Peoples. Infobase Publishing, páx. 574. ISBN 9781438129181.
- ↑ Waldman, Catherine; Mason, Carl (2006). Encyclopedia of European Peoples. Infobase Publishing, páx. 575. ISBN 9781438129181.
- ↑ Wolfram, Herwig (1990). History of the Goths. University of California Press, páx. 254. ISBN 9780520069831.
- ↑ Wolfram, Herwig (1990). History of the Goths. University of California Press, páx. 249. ISBN 9780520069831.
- ↑ Wolfram, Herwig (1990). History of the Goths. University of California Press, páx. 250. ISBN 9780520069831.
- ↑ Wolfram, Herwig (1990). History of the Goths. University of California Press, páx. 256. ISBN 9780520069831.