Pachyptila desolata
Pachyptila desolata, tamién conocíu como totorore nel llinguaxe Maorí, ye una especie d'ave Procellariiformes de la familia Procellariidae. Ye'l más grande de los priones, un xéneru de los pequeños petreles del Océanu Austral. Ye tamién conocíu colos nomes de petrel paloma o petrel de les ballenes.
Pachyptila desolata  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN) | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Procellariiformes | |
| Familia: | Procellariidae | |
| Xéneru: | Pachyptila | |
| Especie: |
P. desolata (Gmelin, 1789) | |
| Distribución | ||
 | ||
| Sub-species | ||
| ||
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Taxonomía editar
El patu-petrel antárticu ye un miembru del xéneru Pachyptila. Éstos xunto col petrel azuláu conformen el grupu de los priones, que son miembros de la familia Procellariidae, y del orde de los Procellariiformes. Los priones son pequeñes aves que suelen alimentase de zooplancton;[1] sicasí como proceláridas, comparten ciertes carauterístiques que les identifiquen. Primero, tienen un cuévanu nasal na parte cimera del picu con forma de tubu que les ayuda a golifar. El picu de les proceláridas ye tamién únicu yá que tán estremaos n'ente 7 y 9 plaques córnees. Producen tamién un aceite estomacal compuestu por ésteres y triglicéridos qu'almacenen nel proventriculo. Este ye usáu como arma contra depredadores según tamién como alimentu tanto pa les críes como pa los adultos yá que ye una bona fonte d'enerxía.[2] Finalmente, tamién tienen una glándula nasal asitiada sobre'l citáu cuévanu que'l so propósitu ye ayudar a escretar l'escesu de sal del cuerpu, por cuenta de la gran cantidá d'agua de mar que suelen tragar.[3]
Subespecies editar
- Pachyptila desolata desolata, qu'añera nes Islles Crozet, Islles Kerguelen, y Isla Macquarie.[4]
- Pachyptila desolata alteria, qu'añera na Isla Heard y les Islles Auckland.[4]
- Pachyptila desolata banksi, qu'añera nel Archipiélagu Scotia, les Islles Xeorxa del Sur, les Islles Sandwich del Sur, y la Isla Scott.[4]
Etimoloxía editar
Pachyptila, la pallabra vien del griegu pakhus y ptilon. Pakhus significa mestu o sólidu y ptilon significa pluma. Desolatus ye del Llatín pa describir abandonáu o afaráu. Esto en referencia a les rexones antártiques afaraes en qu'esta ave habita. Tamién del griegu, la pallabra Prion significa sierra, en rellación al cantu de los sos picos.[5]
Descripción editar
La valumbu de les sos ales ye de 17 a 20 cm ente que la llongura del so cuerpu ye d'aproximao 28 cm. Como tolos priones, la parte baxa del so cuerpu ye blanca ente que les cimeres son de color azul maciu, con una "M" escura al traviés de les sos ales. Carauterísticamente tien ceyes blanques, picu escuru, y pates azules. Tamién tien tamién tien, con forma de cuña una seición gris na cola, que termina en negru.[6]
Comportamientu editar
Alimentación editar
Como tolos priones, come principalmente zooplankton, que llogra penerando agua col so picu.[1]
Cría editar
Abida en colonies, de preferencia n'islles de los mares australes. Dambos sexos constrúin el nial, según ayuden a guarar l'únicu güevu que ponen y na crianza del pitucu.[1]
Rangu y hábitat editar
Añera en colonies de les Islles Auckland, Islles Heard, Isla Macquarie, Isla Scott, les Islles Xeorxa del Sur y Sándwich del Sur, les Islles Orcadas del Sur, les Islles Shetland del Sur, les Islles Crozet, y les Islles Kerguelen. Cuando nun tán añerando, el so hábitat estender por tol mar austral. Tamién fueron columbraes en Tacna, Peru, siendo la primer vegada por cuenta de que nun se tener información nin estatus de bayura pal peru ( density, seasonality and conservation Status of marine Birds in Tacna, region South Peru. NAtaly Hidalgo y Giovana Chipaña)
Caltenimientu editar
Envalórase que la población d'aves adultes bordia los 50.000.000.
Referencies editar
Referencies editar
- BirdLife International. «Antarctic Prion - BirdLife Species Factsheet». Data Zone. Consultáu'l 17 de xunetu de 2009.
- Clements, James (2007) The Clements Checklist of the Birds of the World, 6, Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 978 0 8014 4501 9.
- Double, M. C., «Procellariiformes (Tubenosed Seabirds)», Procellariiformes (Tubenosed Seabirds), 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins, Joseph Y. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2 edición), Gale Group, ISBN 0 7876 5784 0
- Ehrlich, Paul R.; Dobkin, David, S.; Wheye, Darryl (1988) The Birders Handbook, First, New York, NY: Simon & Schuster, páx. 29-31. ISBN 0 671 65989 8.
- Gotch, A. F. (1995). «Albatrosses, Fulmars, Shearwaters, and Petreles», Latin Names Explained A Guide to the Scientific Classifications of Reptiles, Birds & Mammals. New York, NY: Facts on File, páx. 192. ISBN 0 8160 3377 3.
- Maynard, B. J., «Shearwaters, petreles, and fulmars (Procellariidae)», Shearwaters, petreles, and fulmars (Procellariidae), 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins, Joseph Y. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2 edición), Gale Group, ISBN 0 7876 5784 0
- ZipCode Zoo (19 de xunu de 2009). «Halobaena (Genus)». BayScience Foundation. Consultáu'l 22 de xunetu de 2009.
Enllaces esternos editar
| Wikispecies tien un artículu sobre Pachyptila desolata. |
Datos: Q276219
Multimedia: Pachyptila desolata
Especies: Pachyptila desolata
