Patriotismu socialista
El patriotismu socialista o patriotismu social referir a una forma de patriotismu cívicu defendíu por movimientos marxistes, bolxeviques y marxistes-leninistes.[1] Promueve que la xente tenga «amor ilimitao pola patria socialista, un compromisu col tresformamientu revolucionariu de la sociedá y cola causa del comunismu».[2] [ensin referencies].
El patriotismu socialista nun ta rellacionáu col nacionalismu, pos los marxistes y marxistes-leninistes denuncien el calter burgués de tal ideoloxía desenvuelta sol capitalismu y qu'enfrenta a los trabayadores ente sigo.[3][1] Nel Manifiestu Comunista, obra fundamental del marxismu, méntase'l calter nacional de la clase proletaria, magar la concepción socialista del patriotismu sía contraria al so usu na política burguesa:
Los obreros nun tienen patria. Nun se-yos puede arrampuñar lo que nun tener. Más, por cuanto'l proletariáu debe en primer llugar conquistar el Poder político, alzase a la condición de clase nacional, constituyise en nación, inda ye nacional, anque de nenguna manera nel sentíu burgués.Marx y Engels
Na Xunión Soviética
editarLenin estremó'l patriotismu no que definió como patriotismu socialista proletariu del nacionalismu burgués.[4] Lenin defendió'l derechu d'autodeterminación de toles naciones y el derechu a la unidá de tolos trabayadores al interior d'estes; sicasí, condergó'l chovinismo al sostener qu'esistíen sentimientos xustificaos ya inxustificaos d'arguyu nacional.[5]
El patriotismu del home que prefier sufrir hambre tres años a apurrir Rusia a los estranxeros ye un patriotismu auténticu; ensin él, nun caltendríamos los trés años. Ensin esi patriotismu, nun llograríamos defender la República Soviética, nun aboliríamos la propiedá privada nin podríamos planiar, agora, la distribución de 300 millones de puds (V) de cebera. Ési ye'l meyor patriotismu revolucionariu.[6]Lenin
El patriotismu socialista foi promovíu por Stalin. Asina, los estalinistes afirmaben que'l patriotismu socialista sirviría tanto al interés nacional como a la internacional socialista.[7] Magar fomentó'l patriotismu socialista pa la Xunión Soviética como un tou, mientres el so mandatu combatir a los movimientos nacionalistes de los quince repúbliques soviétiques.[8]
N'Europa del Este
editarOficialmente, el Partíu Socialista Unificáu d'Alemaña, que gobernó dende 1949 na República Democrática Alemana (RDA), contenía'l patriotismu socialista al interior de los sos estatutos partidarios.[9] Coles mesmes, la República Federal Socialista de Yugoslavia xuntar al patriotismu socialista.[10]
En China
editarEn Corea del Norte
editarKim Il-sung promovió'l patriotismu socialista, al empar que condergaba'l nacionalismu al argumentar que destruyía les rellaciones fraternes ente los pueblos, por cuenta del so exclusivismo.[11] En Corea del Norte, el patriotismu socialista foi descritu como una ideoloxía destinada a sirvir al so propiu pueblu, ser fiel a la clase obrera y ser lleal al so propiu partíu (comunista).[11]
En Cuba
editarVer tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Jones, Robert A. (1990). The Soviet concept of «limited sovereignty» from Lenin to Gorbachev: the Brezhnev Doctrine. MacMillan, p. 133.
- ↑ White, Stephen (2004). Russia's New Politics: The Management of a Postcommunist Society. Cambridge: Cambridge University Press, p. 182.
- ↑ White, Stephen (2011). Understanding Russian Politics. Cambridge: Cambridge University Press, p. 220.
- ↑ The Current Digest of the Soviet Press. American Association for the Advancement of Slavic Studies, 1987. 39 (1-16): 7.
- ↑ Read, Christopher (2006). Lenin: a revolutionary life. Oxon-Nueva York: Dixital Printing Edition, p. 115.
- ↑ Fedoséiev, Pedro. «Socialismu y patriotismu» (castellanu). Consultáu'l 24 de marzu de 2017. «El patriotismu socialista, tipu nuevu y superior de patriotismu»
- ↑ Ramet, Sabrina P. (1989). Religion and nationalism in Soviet and East European Politics. Duke University Press, p. 294.
- ↑ Gi-Wook Shin (2006). Ethnic Nationalism in Korea: Genealogy, Politics, and Legacy. Stanford, California: Stanford University Press, p. 82.
- ↑ Simons, William B. y Stephen White (1984). The Party Statutes of the Communist World. Brill, p. 192.
- ↑ Rakowska-Harmstone, Teresa (1984). Communism in Eastern Europe. Manchester: Manchester University Press, p. 267.
- ↑ 11,0 11,1 Dae-Sook Suh (1988). Kim Il Sung: the North Korean leader. Nueva York: Columbia University Press, p. 309.
Bibliografía
editar- Fedoséiev, Pedro (1966). Dialéutica de la dómina contemporánea (en castellanu). Montevideo: Ediciones Pueblo Xuníos. Consultáu'l 24 de marzu de 2017. «Traducción d'Augusto Vidal Roget»
- Lenin, Vladimir (1914). El derechu de les naciones a l'autodeterminación editorial= Prosveschenie.
- Stalin, Iósif (1914). El marxismu y la cuestión nacional.