Pelecanus occidentalis murphyi
Pelecanus occidentalis murphyi ye una subespecie del pelícanu pardu (Pelecanus occidentalis), una ave perteneciente a la familia de los pelícanos (Pelecanidae) qu'habita, con delles subespecies, nes mariñes d'América dende'l sur de los Estaos Xuníos hasta Brasil. Esta subespecie ye la que s'atopa nes islles y mariñes de l'América tropical que baña'l océanu Pacíficu.
Pelecanus occidentalis murphyi  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN 3.1) | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Pelecaniformes | |
| Familia: | Pelecanidae | |
| Xéneru: | Pelecanus | |
| Especie: | P. occidentalis | |
| Subespecie: |
P. o. murphyi Wetmore, 1945. | |
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Carauterístiques editar
Ye una ave escuro y pesao. Los sexos son similares nel color del plumaxe; dambos cunten con una llongura d'unos 104 cm, siendo de menor tamañu que la raza allugada escontra'l norte, y que la especie similar allugada escontra'l sur: el pelícanu peruanu. La carauterística más llamativa ye que tien suspendida de la metá inferior del so picu una enorme bolsa de piel desnudo, d'un volume d'unos 11 llitros, dos o tres veces mayor que'l so propiu estómagu. A esta bolsa emplegar pa pescar, dexando que l'agua drene polos cantos enantes de tragar los pexes. Estos nun los lleva na bolsa, facer nel gargüelu o nel esófagu. Tamién la bolsa esplegada déxa-y esfrecer la so sangre so un intensu calor.[1]
Mientres la dómina reproductiva,[2] la cabeza ye blanca con una llavadura de color mariellu maciu na corona y una cresta nucal castaña; amuesa una franxa de color amarellentáu na bolsa gular; el llargu picu gris ostenta un tinte arrosáu a colloráu nel ápiz; el pescuezu dorsal tien una banda marrón carambelu; tol restu del envés, la rabadilla, y la cola tán veteados de gris y pardu escuru; el pechu y el banduyu son de color marrón coritu; los güeyos son de color mariellu maciu y la piel al so alredor ye acoloratada; les pates y pies son de color negru, con membrana interdixital, que xune los cuatro deos.[3][4]
Fora de la dómina de reproducción tola cabeza y el pescuezu ye blancu; y el picu gris.
El neñones tienen el pescuezu pardu y les partes inferiores blanques.
Midíes editar
Estes son les midíes lliniales en mm:[5]
- Ala, llonxitú permediu:
- Machos: 513 (rangu ente 505 y 526)
- Femes: 485 (rangu ente 478 y 494)
- Culmen, llonxitú permediu:
- Machos: 328 (rangu ente 310 y 346)
- Femes: 293 (rangu ente 289 y 297)
- Cola, llonxitú permediu:
- Machos: 135 (rangu ente 127 y 162)
- Femes: 139 (rangu ente 123 y 175)
- Tarsu, llonxitú permediu:
- Machos: 77 (rangu ente 69 y 81)
- Femes: 71 (rangu ente 61 y 76)
Distribución editar
Esta subespecie habita nes mariñes del océanu Pacíficu dende Colombia hasta'l norte de Perú. Les poblaciones del sur d'América central ye posible que pertenezan a esta subespecie.[6] Fora de la temporada reproductiva migra en pequeños grupos escontra'l norte o'l sur, llegando regularmente hasta les mariñes del centru de Perú, siendo más al sur namái una especie vagante, con un rexistru estremu de cuatro exemplares na desaguada del ríu Lluta, Arica nes mariñes del norte de Chile.[7]
Al norte del so área de nidificación, nes mariñes del océanu Pacíficu d'América del Norte, habita una subespecie similar: el pelícanu pardu de California (Pelecanus occidentalis californicus).
Alimentación editar
Esti pelícanu aliméntase sobremanera de pexe, que prinda nes agües marines cercanes a la mariña, pos escasamente ver tresmanáu lloñe d'elles. Pa prindar los pexes utiliza la so enorme bolsa a manera de rede, dexando que l'agua drene polos cantos enantes de tragar la pesca asina llograda. Tamién emplega otra téunica: somorguiar dende altores d'hasta 10 m. Nun se somorguien. Allega a los botes pesqueros en busca de bagazos y refugayes, amás d'emplegalos como sitios de descansu.
A pesar de qu'un adultu rique a lo menos 1,7 kg de pexe al día, demostróse que nun compiten coles pesca comercial o deportiva, yá que nun comen especies de pexes de la mesma calidá de los que s'alimenten los humanos.
Reproducción editar
Nidifica en colonies. En Costa Rica rexistráronse colonies na isla Guayabo del golfu de Nicoya, onde críen unes 500 pareyes, y na isla Bolaños de la bahía Salinas, al sur de la frontera con Nicaragua, onde lo faen 250 pareyes.[8] ( La llocalidá de cría más austral atópase na isla Santa Clara nel golfu de Guayaquil, Ecuador.[9]
Emplazan los niales sobre árboles, arbustos, o nel suelu. Los asitiaos nos árboles tán fechos de xuncos, camperes, paya, y cañes. Los niales allugaos nel suelu tán forraos con plumes y tienen un cantu de tierra construyida percima del nivel suelo. Los machos escueyen los sitios de anidación y realicen un esplegue visual p'atraer a una fema. Una vegada que la pareya fórmase, la communicación ente ellos ye mínima. El mayor porcentaxe de niales asocede mientres marzu y abril. La fema ovipone 2 ó 3 güevos d'un color blancu tiza, d'un pesu de 63,5 gramos en permediu. La incubación enllargar ente 28 a 30 díes. A los niales nel suelu, les críes abandonar 35 díes dempués de la eclosión; a los niales asitiaos nes copes de los árboles, les críes abandonar d'ente 63 a 88 díes dempués de la eclosión, pa entamar el so primer vuelu. La edá de maduror sexual o reproductiva, en machos ye de 730 díes, y en femes, ye de 365 díes.
El pesu de los adultos ye de 3116 gramos en permediu. Estudios suxuren qu'en permediu namái'l 30% de los pichones sobreviven al primer añu de vida, y menos del 2% viven más de 10 años. La llonxevidá máxima ye de 43 años.
Referencies editar
- ↑ Animal diversity.
- ↑ Schreiber et al. (1989), Plumages and molt of Brown Pelicans, Contributions in Science N° 402, Nat Hist Mus of Los Angeles, California.
- ↑ Wetmore, A. 1945. A review of the forms of the Brown Pelican. Auk 62: 577-586.
- ↑ Shields, M. 2002. Brown Pelican (Pelecanus occidentalis). En: The Birds of North America, Non. 609 (A. Poole & F. Gill, eds.). The Birds of North America, Inc., Philadelphia, PA.
- ↑ Wetmore, A. 1945. A review of the forms of the Brown Pelican. Auk 62: 577-586.
- ↑ Murphy (1936), Oceanic birds; Vol II: 809.
- ↑ Aves de Chile.
- ↑ INBio.
- ↑ Ridgely, R.S. and P. J. Greenfield 2001. The Birds of Ecuador. Cornell University Press, Ithaca.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Pelecanus occidentalis murphyi 
.
| Wikispecies tien un artículu sobre Pelecanus occidentalis murphyi. |
Datos: Q6070921- Multimedia: Pelecanus occidentalis murphyi
