Pelecanus occidentalis urinator

Pelecanus occidentalis urinator;
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Pelecaniformes
Familia:	Pelecanidae
Xéneru:	Pelecanus
Especie:	P. occidentalis
Subespecie:	P. o. urinator; Wetmore, 1945.
Distribución
	; Llocalización y mapa de les islles Galápagos, onde habita esti pelícanu.
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Pelecanus occidentalis urinator ye una subespecie del pelícanu pardu (Pelecanus occidentalis), una ave perteneciente a la familia de los pelícanos (Pelecanidae) qu'habita, con delles subespecies, nes mariñes d'América dende'l sur de los Estaos Xuníos hasta Brasil. Esta subespecie ye endémica del archipiélagu de les islles Galápagos, allugáu nel océanu Pacíficu.

Carauterístiques

Ye una ave escuro y pesao. Los sexos son similares nel color del plumaxe; dambos cunten con una llongura d'unos 104 cm. La carauterística más llamativa ye que tien suspendida de la metá inferior del so picu una enorme bolsa de piel desnudo, d'un volume d'unos 11 llitros, dos o tres veces mayor que'l so propiu estómagu. A esta bolsa emplegar pa pescar, dexando que l'agua drene polos cantos enantes de tragar los pexes. Estos nun los lleva na bolsa, facer nel gargüelu o nel esófagu. Tamién la bolsa esplegada déxa-y esfrecer la so sangre so un intensu calor.^[2]

Mientres la dómina reproductiva, la cabeza ye blanca con una llavadura de color mariellu maciu na corona y una cresta nucal castaña; el llargu picu gris ostenta un tinte arrosáu; el pescuezu dorsal, tol restu del envés, la rabadilla, y la cola tán veteados de gris y pardu escuru; el pechu y el banduyu son de color marrón coritu; los güeyos son de color mariellu maciu y la piel al so alredor ye acoloratada; les pates y pies son de color negru, con membrana interdixital, que xune los cuatro deos.

Fora de la dómina de reproducción tola cabeza y el pescuezu ye blancu; y el picu gris.

El neñones tienen el pescuezu pardu y les partes inferiores blanques.

Midíes

Estes son les midíes lliniales en mm:^[3]

Ala, lloxgitú permediu:
- Machos: 561 (oscilen ente 552 y 570)
- Femes: 527 (oscilen ente 516 y 546)

Culmen, llonxitú permediu:
- Machos: 361 (oscilen ente 340 y 379)
- Femes: 329 (oscilen ente 307 y 372)

Cola, llonxitú permediu:
- Machos: 140 (oscilen ente 130 y 148)
- Femes: 137 (oscilen ente 129 y 145)

Tarsu, llonxitú permediu:
- Machos: 85 (oscilen ente 82 y 89)
- Femes: 80 (oscilen ente 77 y 85)

Distribución

Esta subespecie ye endémica del archipiélagu de les islles Galápagos, allugáu en plenu océanu Pacíficu a 972 km de la mariña de la República del Ecuador, onde habita una subespecie similar: el pelícanu pardu del Pacíficu (Pelecanus occidentalis murphyi).

Alimentación

Esti pelícanu aliméntase sobremanera de pexe, que prinda nes agües marines cercanes a la mariña, pos escasamente ver tresmanáu lloñe d'elles. Pa prindar los pexes utiliza la so enorme bolsa a manera de rede, dexando que l'agua drene polos cantos enantes de tragar la pesca asina llograda. Tamién emplega otra téunica: somorguiar dende altores d'hasta 10 m. Nun se somorguien. Allega a los botes pesqueros en busca de bagazos y refugayes, amás d'emplegalos como sitios de descansu.

A pesar de qu'un adultu rique a lo menos 1,7 kg de pexe al día, demostróse que nun compiten coles pesca comercial o deportiva, yá que nun comen especies de pexes de la mesma calidá de los que s'alimenten los humanos.

Reproducción

Panorama de la islla Rábida, na cual esti pelícanu suel asitiar los sos niales.

Nidifica en colonies. Emplazan los niales sobre árboles, arbustos, o nel suelu. Los asitiaos nos árboles tán fechos de xuncos, camperes, paya, y cañes. Los niales allugaos nel suelu tán forraos con plumes y tienen un cantu de tierra construyida percima del nivel suelo. Los machos escueyen los sitios de anidación y realicen un esplegue visual p'atraer a una fema. Una vegada que la pareya fórmase, la communicación ente ellos ye mínima. El mayor porcentaxe de niales asocede mientres marzu y abril. La fema ovipone 2 ó 3 güevos d'un color blancu tiza, d'un pesu de 63,5 gramos en permediu. La incubación enllargar ente 28 a 30 díes. A los niales nel suelu, les críes abandonar 35 díes dempués de la eclosión; a los niales asitiaos nes copes de los árboles, les críes abandonar d'ente 63 a 88 díes dempués de la eclosión, pa entamar el so primer vuelu. La edá de maduror sexual o reproductiva, en machos ye de 730 díes, y en femes, ye de 365 díes.

El pesu de los adultos ye de 3116 gramos en permediu. Estudios suxeren qu'en permediu namái'l 30% de los pichones sobreviven al primer añu de vida, y menos del 2% viven más de 10 años. La llonxevidá máxima ye de 43 años.

Galería

Exemplar en Cuetu Bruxu, islla de San Cristóbal.
Exemplar en Badea Tortúa, islla Santa Cruz.
Exemplar en Les Bachas, islla Baltra.
Sollerta.
Entamando'l vuelu.
En vuelu.
Tragando pexes.

Ver tamién

Referencies

↑ BirdLife International (2009). «'Pelecanus occidentalis'» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2010.3. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2011.
↑ Animal diversity.
↑ Wetmore, A. 1945. A review of the forms of the Brown Pelican. Auk 62: 577-586.

Enllaces esternos

[iucn-1] BirdLife International (2009). «'Pelecanus occidentalis'» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2010.3. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2011.

[2] Animal diversity.

[3] Wetmore, A. 1945. A review of the forms of the Brown Pelican. Auk 62: 577-586.

[1]

[2]

[3]

Pelecanus occidentalis urinator

Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (IUCN 3.1)^[1]
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Pelecaniformes
Familia:	Pelecanidae
Xéneru:	Pelecanus
Especie:	P. occidentalis
Subespecie:	P. o. urinator Wetmore, 1945.
Distribución

Llocalización y mapa de les islles Galápagos, onde habita esti pelícanu.
Consultes
[editar datos en Wikidata]