Perosillo
Perosillo ye un conceyu d'España, na provincia de Segovia, comunidá autónoma de Castiella y Llión.
 Perosillo | |
|---|---|
 | |
| Alministración | |
| País |  España |
| Autonomía |  Castiella y Lleón |
| Provincia |  provincia de Segovia |
| Tipu d'entidá | conceyu d'España |
Alcalde de Perosillo (es)  | Roberto Domingo González |
| Nome oficial | Perosillo (es)[1] |
| Códigu postal |
40354 |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 41°23′34″N 4°08′30″W / 41.392777777778°N 4.1416666666667°O |
  Perosillo Perosillo (España)  | |
| Superficie | 10.12 km² |
| Altitú | 831 m |
| Llenda con | Frumales, Olombrada, Cozuelos de Fuentidueña, Adrados y Hontalbilla |
| Demografía | |
| Población |
20 hab. (2024) - 12 homes (2019) - 4 muyeres (2019) |
| Porcentaxe | 0.01% de provincia de Segovia |
| Densidá | 1,98 hab/km² |
| Más información | |
| Estaya horaria | UTC+01:00 |
| perosillo.es | |
 | |
Etimoloxía
editarDebíu al orixe etimolóxicu de los nomes de los pueblos colindantes, el más probable de Perosillo sía'l patronímicu, de Pero (Pedro) y -(s)illo (pequeñu), significando Pedro'l Pequeñu o El pequeñu de Pedro, como otros pueblos de la rexón fundaos na mesma dómina. El casu más cercanu ye'l de Campaspero (Campos de Pero) con quien comparte'l raigañu Pero. Esti raigañu probablemente tenga'l so orixe en Pedro Ansúrez, noble castellán encargáu de repoblar la zona por orde d'Alfonsu VI nel sieglu XI.
Xeografía
editar Forma parte del partíu xudicial de Cuéllar y de la Comunidá de Villa y Tierra de Cuéllar. Ta asitiáu nun valle arrodiáu per llombes xunto al regueru Cerquilla, afluente del Cega, dientro de la tierra de pinares segoviana.
Esti conceyu llinda al norte con Olombrada, al noroeste con Moraleja de Cuéllar, al oeste con Frumales, al sur con Adrados, al nordeste con Vegafría y al este con Cozuelos de Fuentidueña toos ellos de la provincia de Segovia y sacante esti postreru, toos pertenecientes a la Comunidá de Villa y Tierra de Cuéllar.
Demografía
editarPerosillo cuenta na actualidá con 25 habitantes (Datos del INE de 2009),[2] siendo'l conceyu más pequeñu de los 209 que componen la provincia. Dende 1857 hasta 1930 el padrón de Perosillo taba integráu nel de Frumales por compartir parroquia, anque nunca perdió la so estatus de conceyu.[3]
| 1991 | 1996 | 2001 | 2004 | 2006 | 2008 | 2010 | 2012 | 2014 | 2016 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 36 | 35 | 32 | 26 | 24 | 26 | 25 | 21 | 18 | 17 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (Fonte: INE) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Alministración
editar| Llexislatura | Nome | Partíu |
|---|---|---|
| 1979-1983 | Francisco Domingo Acebes |  UCD
|
| 1983-1987 | ||
| 1987-1991 | ||
| 1991-1995 | ||
| 1995-1999 | ||
| 1999-2003 | ||
| 2003-2007 | ||
| 2007-2011 | Roberto Domingo González |  PP
|
| 2011-2015 | Roberto Domingo González | PP
|
| 2015-2019 | Roberto Domingo González | PP
|
| 2019-2023 | n/d | n/d |
| 2023- | n/d | n/d |
Economía
editarLa so economía básase na agricultura, principalmente cultivu de ceberes (como cebada y trigu), xirasoles y remolacha azucrera, y la ganadería ovina, principalmente d'oveya churra. Tamién hai cultivu de güerta y silvicultura (pinu resinero o Pinus pinaster) en menor midida y dientro del ámbitu domésticu. Tamién hai actividá de caza menor de llebres y perdices.
Va unes décades tamién se cultivaba centenu, avena, algarroba, viña y llegumes y esistía ganáu vacunu, porcín, mular y caballar. Había una fuerte presencia de llameres hasta finales de los años 1980, casi escastaos arriendes d'una grafiosis.
Historia
editarPrehistoria y antigüedad
editarAntes del desenvolvimientu de la contorna na Edá Media atopáronse restos de la Edá del fierro d'orixe celtíberu. Tamién hubo presencia romana na contorna, anque ye una tesis aldericada polos historiadores por cuenta de que les úniques muertes son nominales, y visigoda, tamién pocu documentada. Tres el sieglu VIII la zona formó parte de la tierra de naide ente los reinos musulmanes del sur y los reinos cristianos de la península.
Dómina medieval
editarEn reconquistar Almanzor escaló la zona a finales del sieglu X y nel sieglu XI el rei Alfonsu VI de Llión y Castiella empecipió la repoblación de la zona, orixe de la Comunidá de Villa y Tierra ya integrando al conceyu na hestoria de Castiella. Esta comunidá funcionaba como un pequeñu estáu con fueru propiu que formaba una unidá territorial con obligaciones de mancomunidá y xestionada al traviés d'un conceyu. Taba estremáu en seis partes o sexmos y Perosillo pertenecía al Sexmo de Hontalbilla xunto a otres 9 llocalidaes. Mientres dalgún tiempu, foi Perosillo el conceyu que xestionaba esti sexmo en temes de producción agrícola, ganadera, maderera y del usu de l'agua. D'esta dómina data'l so principal monumentu, la ilesia románica de La nuesa Señora de Melgar y la so torre-campanariu. Por cuenta de la so situación xeográfica, sirvía de torre de vigía de la zona, de control del ganáu y el pinar y de campanariu. Destaca sobremanera pol so altor y los sos ménsulas esternes na paré sur de la torre, carauterístiques pocu comunes nel románicu de la zona.
Nel despobláu de Buengrado, que'l so términu municipal incluyir na actualidá nel de Perosillo, esistió'l palaciu de Buengrado, güei sumíu. Orixinalmente construyíu pol rei Enrique IV de Castiella como llugar de retiru y caza, darréu perteneció a los duques de Alburquerque hasta'l so abandonu. Según les cróniques destacaba poles sos bóvedes y estanques y foi llugar de camín de la reina Xuana I de Castiella.
Edá Moderna
editarComo'l restu de la contorna, a partir del sieglu XVII empieza una dómina de decadencia, principalmente pol desenvolvimientu de les ciudaes en perxuiciu del campu y el cambéu de la economía, onde destaca la depreciación de les materies primes como la llana o los ceberes en favor de los productos manufacturados o la desventaxa del comerciu interior col comerciu americanu. Dende entós hasta l'actualidá la economía y producción de Perosillo convertir en economía de subsistencia, anque hasta'l sieglu XIX hubo una pequeña industria fariñero destacada na contorna.
Sieglu XX
editarLa economía de subsistencia y los movimientos migratorios escontra centros urbanos, principalmente Madrid, Valladolid y País Vascu, contribuyeron a la despoblación de Perosillo y la so contorna. Demográficamente destaca la so elevada media d'edá y la medría braniza cola llegada de les vacaciones. Aun así, Perosillo caltién el so estatus de conceyu y sigue desenvolviendo infraestructures como carreteres, meyores de l'agua pa consumu humanu o servicios d'asistencia médica.
Monumentos y llugares d'interés
editar
Amás de la ilesia románica de La nuesa Señora de Melgar (que les sos graes de piedra del altar daten de 1778), destaquen la fonte manantial, restos del molín y la olma centenaria. La fonte manantial tien dos caños y dos pilonos, unu con función de bebederu so los caños y otru con función de llavaderu. Hasta va unes décades, l'agua sobrante del la fonte alimentaba otros dos llavaderos nes contornes del pueblu que güei s'atopen en ruines.
De l'antigua industria fariñero queden los restos d'un antiguu molín, conocíu como molín de Potricos. Construyíu en piedra, yera un molín hidráulicu qu'utilizaba la cayida d'un pequeñu regueru como fuercia pal mecanismu de molienda.
Hubo na so plaza mayor una olma centenaria. Por cuenta de la grafiosis de finales de los 80 la olma morrió dexando como recuerdo'l so tueru, cubiertu por una enredadera, hasta 2009. Antes de la enfermedá la so copa algamaba los 6 metros de llargu y 2 metros d'altu.
De la rellumanza del so arte nun queda más que la so arquiteutura y una talla románica de Xuan el Bautista, patrón del pueblu. A finales de los años 70 del sieglu XX, nuna reforma, les autoridaes relixoses expoliaron les obres d'arte del interior de la ilesia, como los sos capiteles, el coru que sirvía d'accesu a la torre, el retablu y delles talles romániques ente otros, onde destacaba la Virxe de Buengrado o virxe tuerta, única por esta peculiaridá. Dalgunes de les obres tán el Muséu Catedraliciu de Segovia, otres nel muséu d'Escultura de Valladolid y otres sumíes. Nesta dómina tamién se baltó'l techado de la entrada de la ilesia, bien típicu na zona, reconstruyíu de nuevu en 2016.
Cultura
editar- San Ildefonso el 23 de xineru y la degollación de San Xuan Bautista el 29 d'agostu, siendo esta postrera la más importante y periodu de máxima actividá nel pueblu. Esta ye la única ocasión del añu en que s'abrir al públicu un chigre asitiáu na plaza. Siguiendo la tradición castellana, destaquen la procesión del santu, la xota acompañada de dulzaina y tamboril, la llimonada (vieno con frutes y azucre), el corderu asáu y la sopa d'ayu como elementos tradicionales de la fiesta. Mientres la procesión, pasiar por tol pueblu una escultura moderna de San Xuan Degolláu (sosteniendo la so cabeza na mano) en madera non policromada, abondo más grande que la orixinal románica, tresportada sobre andes igualmente de madera pintada en verde.
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ «Datos del INE 2007».
- ↑ «Datos del INE, censu históricu por conceyos».
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Perosillo.
