Wikipedia

Syndactyla dimidiata

especie de páxaru
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Syndactyla dimidiata
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Furnariidae
Xéneru: Syndactyla
Especie: S. dimidiata
(Pelzeln, 1859)
Distribución
Subespecies
2, ver testu
Sinonimia
  • Anabates dimidiatus
  • Philydor dimidiatus
  • Philydor dimidiatum
  • Syndactyla mirandae[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Syndactyla dimidiata tamién denomináu ticotico de mantu castañu, ticotico coloráu (Paraguái) o limpa-folha-do-brejo (en portugués, Brasil),[3] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Syndactyla qu'integra la familia Furnariidae. Habita en Suramérica.

Descripción editar

Mide 17,5 cm. Ye tou pardu ablondu penriba, con una llarga llista superciliar pardu anaranxada y estría escura tras del güeyu. Pembaxo ye pardu anaranxáu vivu; la cola ye ablondu vivu.[4]
Ye una especie desaxeradamente pocu conocida.[5] Magar foi suxuríu qu'esta especie sería unu de los pocos casos na familia Furnariidae en presentar dicromatismo sexual,[6] nuna revisión detallada onde s'analizó la morfometría según la coloración del plumaxe de 33 pieles d'estudiu,[5] concluyóse que, tantu la variación xeográfica como'l dicromatismo sexual reportáu aniciar por una incorreuta interpretación de la natural variación del plumaxe d'esta especie, lo cual refutó la hipótesis de dicromatismo sexual y de variación subespecífica.

Distribución y hábitat editar

Esta especie distribúise nel nordeste del Paraguái, y el centru-sur del Brasil.[7][8][9]
El so hábitat característicu ye la parte baxa y media de montes semihúmedos y selves tropicales o semitropicales de tipu en galería n'ambiente de Cerrado.[10][5]

Estáu de caltenimientu editar

A pesar de calificada como “esmolición menor” pol IUCN, fíxose la observación qu'esta especie ta presumiblemente amenazada pola conversión p'agricultura d'árees forestadas dientro del planalto brasilanu, y precisaríase más información en rellación al tamañu de la población y el so enclín.[1] Un trabayu publicáu en 2014 encamentó considerala una especie vulnerable.[5]

Comportamientu editar

Ye vistu en pareya o solitariu, lloñe de bandaes mistes, regularmente inspeicionando epífitas sobre cañes.[4]

Vocalización editar

El cantar ye una serie de notes metáliques enfátiques y aspres que van acelerando, polo xeneral precedíes por notes más nidies.[4]

Sistemática editar

Descripción orixinal editar

Esta especie describióse orixinalmente nel añu 1859 pol ornitólogu austriacu August von Pelzeln, sol nome científicu de: Anabates dimidiatus. La llocalidá típica ye: «Sangrador y ríu Manso, Mato Grosso, Brasil».[2]

Taxonomía editar

Taba enantes arrexuntada nel xéneru Philydor y foi movida al xéneru Syndactyla, siguiendo les evidencies presentaes por Robbins & Zimmer (2005),[6] camudando'l nome científicu anterior Philydor dimidiatum al presente. Foi aprobáu pola Propuesta N° 198 al South American Classification Committee[11] y adoptáu pol Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC (Versión 5.1, 2015) y Clements Checlist 6.9.[12][13] Foi confirmáu polos estudios de Derryberry et al. (2011) que tamién atoparon que'l presente ye hermana de Syndactyla rufosuperciliata.[14]
El taxón Syndactyla mirandae, descritu dende Brasil (Goiás) y subsecuentemente tratáu como una subespecie de S. rufosuperciliata, ye, ello ye que un sinónimu de la presente especie, presumiblemente de la subespecie baeri. Esta postrera enantes considerada una especie separada.[2]

Subespecies editar

Según la clasificación del (IOC) (Versión 5.1, 2015)[12] y Clements Checklist 6.9,[13][15] reconócense 2 subespecies, cola so correspondiente distribución xeográfica:[2]

Sicasí, un estudiu específicu publicáu en 2014 determinó que correspondería considerala una especie monotípica.[5]

Referencies editar

  1. ↑ 1,0 1,1 BirdLife International (2012). «'» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 5 de febreru de 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Russet-mantled Foliage-gleaner (Philydor dimidiatum) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 5 de febreru de 2015.
  3. ↑ Syndactyla dimidiata en Avibase. Consultada'l 5 de febreru de 2015.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Ridgely, Robert, Syndactyla dimidiata, p. 192, en Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Argel, Martha, 2010. Aves do Brasil Vol.1 Pantanal y Cerrado. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Esteves-Lopes, Leonardo; Luiz Pedreira-Gonzaga (2014). «Taxonomy, distribution, natural history and conservation of the Russet-mantled Foliage-gleaner Syndactyla dimidiata (Pelzeln, 1859) (Aves: Furnariidae)» (n'inglés). Zootaxa 3754 (4):  páxs. 435–449. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Robbins, M. B. & Zimmer, K. J. (2005). Taxonomy, vocalizations and natural history of Philydor dimidiatum (Furnariidae), with comments on the systematics of Syndactyla and Simoxenops. Bulletin of the British Ornithologist's Club, 125, 212–228.
  7. ↑ Pinto, O. M. O. (1978). Novo catálogo das aves do Brasil, primeira parte—Aves não Passeriformes y Passeriformes não Oscines, com exclusão da família Tyrannidae. Empresa Gráfica da Revista dos Tribunais, São Paulo, Brazil, 446 pp.
  8. ↑ Remsen, J. V. Jr. (2003). Family Furnariidae (Ovenbirds). In: Del Hoyo, J., Elliott, A. & Sargatal, J. (Eds), Handbook of the birds of the World. Vol. 8. Broadbills to Tapaculos. Lynx Edicions, Barcelona, Spain, pp. 162–357.
  9. ↑ Peters, J. L. (1951). Check-list of birds of the World. Vol. 7. Museum of Comparative Zoology, Cambridge, USA, x + 318 pp.
  10. ↑ Silva, J. M. C. and Bates, J. M. (2002). Biogeographic patterns and conservation in the South American Cerrado: a tropical savanna Hotspot. BioScience, 52, 225–233.
  11. ↑ Tresferir Philydor dimidiatum (Furnariidae) al xéneru Syndactyla Propuesta (#198) al South American Classification Committee. N'inglés.
  12. ↑ 12,0 12,1 Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi : 10.14344/IOC.ML.5.1. Disponible en IOC – World Birds names - Ovenbirds & woodcreepers. Consultada'l 5 de febreru de 2015.
  13. ↑ 13,0 13,1 Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2014. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. Downloaded from Downloadable checklist|Clements Checklist 6.9
  14. ↑ DERRYBERRY, Y., S. CLARAMUNT, G. DERRYBERRY, R. T. CHESSER, J. CRACRAFT, A. ALEIXO, J. PÉREZ-ÉMAN, J. V. REMSEN, JR., AND R. T. BRUMFIELD. 2011. Lineage diversification and morphological evolution in a large-scale continental radiation: the Neotropical ovenbirds and woodcreepers (Aves: Furnariidae). Evolution 65: 2973–2986.
  15. ↑ Dickinson, E. C. (Ed) (2003). The Howard and Moore complete checklist of the birds of the World, 3rd ed. Princeton University Press, Princeton, USA, 1039 pp.

Enllaces esternos editar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Syndactyla_dimidiata&oldid=4111904»