Terciu Vieyu de Sicilia
El Terciu Vieyu de Sicilia ye unu de los tercios vieyos que fueron creaos por orde de Carlos I d'España nes sos ordenances de 1534 y 1536, onde se crearon los trés primeros tercios, ente ellos el Terciu Vieyu de Sicilia. Dende'l sieglu XVIII'l Exércitu español caltuvo la tradición d'esti Terciu Vieyu n'unu de los sos reximientos.
L'oxetivu con ello yera protexer les posiciones españoles de posibles ataques enemigos n'Italia.
El Terciu Vieyu de Sicilia recibe'l nome de "vieyu" por ser unu de los trés primeros tercios en crease, primeramente cuntó con doce Compañíes (de 150 a 200 homes caúna). El Terciu Vieyu taba esvalixáu por tola isla de Sicilia, según en dellos destacamentu en Calabria y na Marina de Catanzaro.
La so primer misión consistió nuna espedición pa ocupar La Goleta, entós so dominiu otomanu, oxetivu que pudo realizar satisfactoriamente. Ente 1542 y 1544 enfrentar a Francia n'El Piamonte y dende 1550 realizó delles campañes en contra de los turcos hasta l'añu 1571, cuando la escuadra otomana foi ganada na Batalla de Lepanto, na que'l Terciu Vieyu tamién participó.
Ente 1571 y 1588, el Terciu de Sicilia lluchó en Flandes contra'l príncipe Guillermo d'Orange, en Tunicia (de nuevu frente a los turcos) y, nel añu 1580, na conquista de Portugal. En 1588, el Terciu de Sicilia tuvo qu'enfrentase a la perda d'un eleváu númberu d'homes que naufragaron mientres l'atayáu intentu d'invasión d'Inglaterra cola Armada Invencible.
A empiezos del sieglu XVII, la unidá pasó a ser conocida como Terciu Fixu de Sicilia, yá que, anque intervieno en delles campañes frente a los otomanos y Francia, caltener na isla de la que-y adoptó'l so nome. Na segunda metá d'aquel sieglu participó nun nuevu conflictu frente a Francia y encamentóse-y encalorar les insurrecciones de Cerdeña en 1669 y Messina 1673.
Trayeutoria como reximientu y situación actual
editarEn 1705 el Terciu reorganizar en tres unidaes y dos años dempués convirtióse nun reximientu integráu por dos batallones. En 1715, ante la necesidá d'arrexuntar los dos batallones mentaos, llevar a cabu una reforma en que s'estableció un segundu batallón de Sicilia colos restos de los reximientos “África”, “Vilches” y “Écija” y modificóse la so denominación pola de Reximientu d'África.
En 1719 el Reximientu foi treslladáu como guarnición a Pamplona, pasando darréu por Ceuta, Barcelona, Islles Baleares, de nuevu Barcelona, Cartaxena, Madrid, Zaragoza, Pamplona y San Sebastián, Zamora, Santander y La Coruña. Mientres el sieglu XVIII destacaron les campañes realizaes n'Italia, Portugal, colonies americanes y nel norte d'África. Mientres el sieglu XVIII'l reximientu sufrió tres naufraxos qu'abrasaron a los sos componentes, y en 1802 producióse'l postreru d'ellos frente a les mariñes de Galicia.
Mientres la Guerra de la Independencia destacó la so participación nes batalles de Bailén y Tudela (1808), Talavera (1809), Ocaña (1810), Chiclana y Sagunto (1811).
En 1837 intervieno na Primer Guerra Carlista (batalla d'Huesca) y posteriormentte n'África nes batalles de Tetuán y Wad-Ras. En 1873, mientres la Tercer Guerra Carlista combatió en Puente la Reina, Montejurra y Velabieta.
En 1893 recuperó la so denominación orixinal, pasando a llamase Reximientu de Infantería “Sicilia” nᵘ 7. En 1922 participó na Guerra de Marruecos llogrando tomar de Tazarut y Harcha. Naquel añu'l Reximientu foi treslladáu al Cuartel “Infanta Mercedes” asitiáu en San Sebastián. En mayu de 1931, un mes dempués de la proclamación de la II República, el reximientu convertir en Batallón de Monte y foi unviáu a Pamplona. Antes de la Guerra Civil modificóse delles vegaes la so denominación, siendo en 1936 la de Batallón de Montaña Sicilia nᵘ 8.
Rematada la guerra, siguieron los cambeos na so organización y nome hasta que, en 1966, pasó a ser denomináu Reximientu d'Infantería de Montaña Sicilia nᵘ 67, con Batallones en San Sebastián y Irún. Darréu denominar Reximientu de Cazadores de monte Terciu Vieyu de Sicilia, quedando encuadráu na División de Monte nᵘ 5, y en 1994, con motivu del 450 aniversariu de la so creación, recuperó la so denominación tradicional de Reximientu d'Infantería Llixera “Terciu Vieyu Sicilia“ nᵘ 67. En 1996, pasa a formar parte de les Fuercies Movilizables de la Defensa. Hasta los últimos díes del añu 2015 esti Reximientu tuvo encuadráu na disuelta Brigada d'Infantería Llixera «San Marcial» V (BRIL V), pasando a depender de la Brigada «Estremadura» XI perteneciente a División «San Marcial» como Reximientu d'Infantería Terciu Vieyu Sicilia“ nᵘ 67 al cuntar con un batallón d'infantería motorizada. El Reximientu permanez nel Acuartelamiento de Loyola asitiáu na ciudá de San Sebastián. Nos últimos años formó parte, apurriendo pequeñes unidaes o con personal individual, a les misiones internacionales con participación española realizaes en Bosnia Herzegovina, El Líbanu, Kosovu, Iraq y Afganistán.
Composición actual
editar
Batallón d'Infantería Motorizada "Legazpi" I/67.[1]
Bibliografía y referencies
editar- Fernando Martínez Laínez; José María Sánchez de Toca (2006). Tercios d'España. La infantería llexendaria. Madrid: EDAF. ISBN 84-414-1847-0.
- Historial del Reximientu d'Infantería Llixera "Terciu Vieyu de Sicilia" Nᵘ 67 (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).. Exércitu de Tierra. Consultáu 01-12-2011
- ↑ Historial Batallón d'Infantería Llixera "Legazpi" I/67. Exércitu de Tierra.
Datos: Q6142468
