Wikipedia

Tintín

personaxe de Les Aventures de Tintín

Tintin ye'l personaxe principal de les Les Aventures de Tintin, escrites y dibuxaes por Georges Remi, más conocíu col nomatu d'Hergé.

Tintín
Personaxe de Les aventures de Tintín
Universu universu de Tintín
Creador/a/es Hergé
Información
Sexu masculín
Nacimientu 10 de xineru de 1929 (95 años)
Ocupación reporteru, periodista, marineru y cosmonauta
Nacionalidá Bélxica
[editar datos en Wikidata]

Evolución

editar

Paez qu'Hergé bautizó al so personaxe n'homenaxe al álbum de Benjamin Rabier escritu en collaboración con Fred Isly, Tintin lutin (1897), el grafismu ta inspiráu nun personaxe d'esti álbum (Onésime, que lleva pantalones de golf y un tupé).

El so famosu mechón rebelde apaez nuna viñeta de Tintin au pays des Soviets. Hergé decidirá conservar esi rasgu físicu que fai al héroe tan reconocible.

La so edá ye abondo difícil de determinar. Nun ye un adolescente, pero tampoco un adultu. Anque se presenta como periodista, enxamás practica'l so oficiu, a nun ser cuando fai'l so reportaxe sobre la Rusia comunista en Tintin au pays des Soviets.

Tintín apaez por primer vez en Le Petit Vingtième, suplementu infantil del diariu belxicanu Le Vingtième Siècle el 10 de xineru de 1929.

Paez que Tintín nun tien nenguna familia. El so únicu compañeru ye'l so perru blancu Milú, pero de magar el novenu álbum, Le Crabe aux pinces d'or, acompañarálu tamién el capitán Haddock y ocasionalmente otros personaxes secundarios, como'l profesor Mirasol, Bianca Castafiore o los hermanos Turón y Tuñón. Hasta Au pays de l'or noir, el protagonista vive col so perru nun pisu asitiáu nel númberu 26 de la rue du Labrador, nuna ciudá mal definida anque asemeya ser Bruxeles. A partir del álbum citáu treslládase al castiellu de Moulinsart, residencia del capitán Haddock.

Descripción

editar

Tintín ye mozu, roxu y baxo y tien un característicu tupé. Como suel pasar colos personaxes de cómic, Tintín apenes camuda'l so aspectu a lo llargo de los años. Dende 1929 hasta 1976 caltendrá la so fachenda moza y la so vistimienta variará poco. Sólo na cabera de les sos aventures asoleyaes, Tintin et les 'Pícaros']] cambiará los sos bombachos por unos pantalones campana, más a la moda. No tocante al so carácter, encarna la perfecha bondá, nun fuma, nun bebe a nun ser en contaes ocasiones más qu'agua y nun paez tener interés dalgún pol sexu. Nun tien nenguna afición en particular nin practica nengún deporte, anque-y presten los paseos pela naturaleza y en delles ocasiones vémoslu facer ximnasia casera y depués yoga. Ye bien intelixente y inxeniosu, tien abonda más fuercia física de la qu'aparenta, una gran facilidá pa los idiomes y sabe conducir toa clase de vehículos, incluyíos aviones y carros de combate. Tamién ye un bon tirador. Ye bien sensible énte la inxusticia y capaz de sacrificase por ayudar a los débiles. En Tintin au Tibet un lama dirá que tien el "corazón puru".

Les muyeres nos álbumes de Tintín

editar

Nun se-y conoz rellación afectiva con moces (poco corriente pa un héroe mozu), que per otru llau tán poco representaes nes aventures. Les muyeres presentes nos álbumes son mayormente d'edá avanzada y caricaturesques (como Bianca Castafiore, o la muyer del xeneral Alcazar). El so meyor amigu ye'l capitán Haddock.

Les rellaciones que Tintín tien con otros personaxes masculinos (especialmente Haddock y Tchang, pero tamién el Profesor Mirasol, los Truñón y el xoven indiu Zorrino faen dicir a dellos estudiosos que Tintín yera homosexual, pero esta afirmación ye bien suxetiva. Entrugáu por esti asuntu, Hergé esplica que, pa él, les aventures de Tintín cuenten simplemente histories d'amistá masculina, y que les rellaciones amoroses nun atopaben ellí'l so sitiu. Ye verdá que la mayoría de los personaxes de les historietes d'Hergé nun paecen tener nenguna vida afectiva o sexual, y qu'eso nun ye únicamente nel casu de Tintín.

El meyor amigu de Tintín ye Tchang Tchong Yen, un adolescente chinu al que conoz en Le Lotus Bleu, la so quinta aventura. Nesto sí que ye un alter ego d'Hergé, yá que Tchang ta basáu nun amigu real del autor, igualmente separtáu d'él por delles circunstancies.

¿Una ideoloxía en Tintín?

editar

Anque'l primer álbum de Tintín, Tintin au pays des Soviets ye claramente anti-comunista, ye difícil detectar una ideoloxía clara nel ensamu de les aventures del personaxe.

Moralmente, Tintín llucha escontra tolo que ta mal, o tolo que-y paecer que lo pue ser. Sal en defensa de los débiles y siempre ta dispuestu a perdonar.

Por embargo, suel reprocháse-y a Hergé une visión fondamente racista en Tintin au Congo. Esi puntu de vista amenórgase pasu ente pasu nos álbumes siguientes. Hergé dixo, pa xustificar los estereotipos utilizaos nos sos primeros álbumes, que nun fueren oxetu de munches investigaciones, y espeyaben sobre manera les creencies populares del tiempu. Darréu, l'autor documentaráse abondo pa describir con más procuru los países nos que va a desarrollar les aventures.

Tintín y l'actualidá internacional

editar

En dellos álbumes atopamos referencies más o menos explícites a l'actualidá internacional del tiempu. En Le Lotus Bleu, Hergé dibuxa con gran precisión la ocupación de Manchuria polos xaponeses en 1931. Hergé denuncia equí vivamente la visión expansionista de Xapón sobre Asia. En L'Oreille cassée, denuncia la guerra del Chaco por intereses financieros ente Bolivia y Paraguái: el Gran Chaco conviértese nesti álbum nel Gran Chapo.

Pero al filu de los sos álbumes Hergé tien una manera de describir l'actualidá cada vez más neutra. N'efeutu, contrariamente a los sos primeros álbumes, onde toma claramente posición, en L'Affaire Tournesol, espublizáu en 1956, en plena Guerra Fría, describe la carrera armamentística de los Estaos Xuníos y la XRSS, pero ye bien difícil precisar si Hergé toma posición por un campu o por otru. Constátase que Syldavia representa a Occidente, mentantu que Borduria y el so xefe Plekszy-Gladz, que s'asemeya abondo a Stalin, faen pensar nel bloque comunista. Y enfin en Au pays de l'or noir atopamos munches referencies implícites al conflictu palestino-israelín.

La muerte d'Hergé dexa ensin acabar la cabera aventura de Tintín, Tintin et l'Alph'Art.

Tintín y l'actualidá internacional

editar

En dellos álbumes atopamos referencies más o menos explícites a l'actualidá internacional del tiempu. En Le Lotus Bleu, Hergé dibuxa con gran precisión la ocupación de Manchuria polos xaponeses en 1931. Hergé denuncia equí vivamente la visión expansionista de Xapón sobre Asia. En L'Oreille cassée, denuncia la guerra del Chaco por intereses financieros ente Bolivia y Paraguái: el Gran Chaco conviértese nesti álbum nel Gran Chapo.

Pero al filu de los sos álbumes Hergé tien una manera de describir l'actualidá cada vez más neutra. N'efeutu, contrariamente a los sos primeros álbumes, onde toma claramente posición, en L'Affaire Tournesol, espublizáu en 1956, en plena Guerra Fría, describe la carrera armamentística de los Estaos Xuníos y la XRSS, pero ye bien difícil precisar si Hergé toma posición por un campu o por otru. Constátase que Syldavia representa a Occidente, mentantu que Borduria y el so xefe Plekszy-Gladz, que s'asemeya abondo a Stalin, faen pensar nel bloque comunista. Y enfin en Au pays de l'or noir atopamos munches referencies implícites al conflictu palestino-israelín.

La muerte d'Hergé dexa ensin acabar la cabera aventura de Tintín, Tintin et l'Alph'Art.

Tintín y la llingua asturiana

editar

Asoleyaos pola editorial Aína, nel añu 1988, dos títulos de les aventures de Tintín apaecieron vertíos a la llingua asturiana. Trátase de Stock de Cok (ISBN 84-261-2330-9) y La Islla Prieta (ISBN 84-261-2329-5). L'entamu nun tuvo continuidá. El grafismu de los diálogos foi fechu por Ástur Paredes y la torna por X. A. González Riaño y X.I. Llope. En 2020, la editorial Zephyrum decide publicar n'asturianu los álbumes Objectif Lune y On a marché sur la Lune, traducíos como Oxetivu la Lluna y Pasiando pela Lluna, versión fecha por María Xosé Fernández López, la encargada de traducir les aventures d'Astérix.[1]

Los 24 álbumes (en francés)

editar
  1. Tintin au pays des Soviets (1930)
  2. Tintin au Congo (1931)
  3. Tintin en Amérique (1932)
  4. Les Cigares du pharaon (1934)
  5. Le Lotus bleu (1936)
  6. L'Oreille cassée (1937)
  7. L'Île noire (1938) (Hai edición n'asturianu: La Islla Prieta)
  8. Le Sceptre d'Ottokar (1939)
  9. Le Crabe aux pinces d'or (1941)
  10. L'Étoile mystérieuse (1942)
  11. Le Secret de la Licorne (1943)
  12. Le Trésor de Rackham le Rouge (1944)
  13. Les 7 Boules de cristal (1948)
  14. Le Temple du Soleil (1949)
  15. Tintin au pays de l'or noir (1950)
  16. Objectif Lune (1953) (Hai edición n'asturianu: Oxetivu la Lluna)[2]
  17. On a marché sur la Lune (1954) (Hai edición n'asturianu: Pasiando pela Lluna)[3]
  18. L'Affaire Tournesol (1956)
  19. Coke en stock (1958) (Hai edición n'asturianu: Stock de Cok)
  20. Tintin au Tibet (1960)
  21. Les Bijoux de la Castafiore (1963)
  22. Vol 714 pour Sydney (1968)
  23. Tintin et les Picaros (1976)
  24. Tintin et l'Alph-Art (inacabáu en 1983, 1986, 2004)

Tintín n'otros medios

editar

Tintín non sólo apaeció nos álbumes descritos sinón que tamién se convirtió en serie de dibuxos animaos, película de cine, comedia musical y video-xuegu. Igualmente asoleyáronse ediciones especiales coles versiones orixinales, en blanco y prieto, nes que se pue apreciar les modificaciones feches nes ediciones definitives de la obra.

Referencies

editar
  1. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2021-01-26.
  2. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-11-05.
  3. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-11-05.

Enllaces esternos

editar
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Tintín&oldid=4265654»