Urraca de Castiella (reina de Portugal)

Urraca de Castiella (1186 (greg.)Reinu de Castiella – 2 de payares de 1220 (greg.)Coímbra) foi Infanta de Castiella y, dende 1211 hasta la so muerte, reina consorte pol so matrimoniu con Alfonso II de Portugal, yera fía del rei Alfonso VIII de Castiella y la so esposa, la reina Leonor de Plantagenet. Foi madre de los reis de Portugal Sancho II y Alfonso III.[2]

Urraca de Castiella
Reina consorte de Portugal (es) Traducir

1211 - 1220
Dulce d'Aragón - Mencía López d'Haro
Vida
Nacimientu Reinu de Castiella1186 (greg.)
Nacionalidá Reinu de Castiella
Reinu de Portugal
Muerte Coímbra2 de payares de 1220 (greg.) (33/34 años)
Sepultura Monasterio de Alcobaça (es) Traducir
Familia
Padre Alfonsu VIII de Castiella
Madre Leonor Plantagenet
Casada con Alfonso II de Portugal (es) Traducir (1206 (Gregorianu)m. 1220 (Gregorianu))[1]
Fíos/es
Hermanos/es
Pueblu Casa de Borgoña (es) Traducir
Creencies
Relixón catolicismu
Cambiar los datos en Wikidata

Oríxenes familiares editar

Fía del rei Alfonso VIII y de la so esposa, la reina Leonor de Plantagenet, los sos güelos paternos fueron Sancho III de Castiella y la so esposa Blanca Garcés de Pamplona y los maternos el rei Enrique II d'Inglaterra y la reina Lleonor d'Aquitania. Fueron los sos hermanos, ente otros, el rei Enrique I de Castiella y la reina Berenguela de Castiella, madre de Fernandu III el Santu, rei de Castiella y Llión.[3]

Biografía editar

Nació en 1186 y apaez per primer vegada na documentación el 28 de mayu de 1187, nel que'l so padre realizaba una donación al monesteriu de les Fuelgues de Burgos, qu'él fundara.[1]

Contraxo esponsales en 1205 col infante Alfonso de Portugal, fíu del rei Sancho I de Portugal y de la so esposa, la reina Duce d'Aragón y dos años dempués, en 1208, celebróse'l matrimoniu.[4] Dempués del fallecimientu del so padre en 1212, l'infante heredó'l tronu y reinó col nome d'Alfonso II de Portugal. Como Como era habitual en las consortes, se le concedieron señoríos propios: Torres Vedras, Óbidos y Lafões[ensin referencies]era habitual nes consortes, concediéronse-y señoríos propios: , y Lafõye[cita .

La reina Urraca finó'l 2 de payares de 1220 na ciudá de Coímbra, na que diera testamentu'l 14 de xunu de 1214, y foi soterrada al pie del so maríu, el rei Alfonso II de Portugal, nel Monesteriu de Alcobaça.[5]

Matrimoniu y descendencia editar

 
Claustru del Monesteriu de Alcobaça

Frutu del so matrimoniu col rei Alfonso II de Portugal nacieron los siguientes fíos:

  • Sancho (1209/1210-1248), rei de Portugal col nome de Sancho II de Portugal.[4]
  • Alfonso, conde de Boulogne, asocedió al so hermanu Sancho col nome d'Alfonso III.[4]
  • Leonor de Portugal (1211-1231), casada col rei Valdemar III de Dinamarca;[4]
  • Fernando de Portugal (1218-1246), señor de Serpa;[4]
  • Vicente (1219).

Ver tamién editar

  • Monesteriu de Alcobaça

Referencies editar

  1. Identificador de persona en The Peerage: p10463.htm#i104628. Data de consulta: 7 agostu 2020.
  2. «Urraca (D.).» (portugués). Portugal - Dicionário Histórico, Corográfico, Heráldico, Biográfico, Bibliográfico, Numismático e Artístico. Consultáu'l 10 de febreru de 2014.

Enllaces esternos editar