Valentín Álvarez Muñiz

políticu asturianu (1880–1945)

Valentín Álvarez Muñiz (1 de setiembre de 1880Xixón – 15 d'avientu de 1945L'Habana) foi un políticu y empresariu asturianu que desempeñó los cargos de Conceyal del Conceyu de Xixón, Presidente de la Diputación d'Asturies y Direutor Xeneral de Ferrocarriles d'España.

Valentín Álvarez Muñiz
Presidente de la Diputación Provincial de Oviedo (es) Traducir

Vida
Nacimientu Xixón1 de setiembre de 1880
Nacionalidá España
Muerte L'Habana15 d'avientu de 1945 (65 años)
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar

Primeros años

editar

Nació en Sotiel.lo (Conceyu de Xixón – Asturies) el 1 de setiembre de 1880.

Emigró a Cuba con namái 13 años d'edá, encamentáu a una importante fábrica de sombreros de L'Habana onde lo agospiaron facilitándo-y tamién allegar a clases nocherniegues na academia del Centru Asturianu como complementu del aprendizaxe nel so puestu de trabayu. En pocos años esguiló distintos puestos hasta llegar a la xerencia con namái 40 años. Ensin dexar la so participación como sociu de la empresa, en 1921 treslladó la so residencia a España y, el 16 de xineru de 1922 casóse con Ánxeles Cabal Arango de que la so unión nacieron 8 fíos.

La vuelta a España

editar

Dende 1923 militó nel republicanismu conservador participando en combalechadures contra la dictadura y la monarquía d'Alfonso XIII col fin de consiguir la proclamación de la República que llegó de resultes de les apolmonantes resultancies de les Eleiciones Municipales del 12 d'abril de 1931. Nelles foi escoyíu Conceyal de Xixón pol partíu Derecha Lliberal Republicana, siendo darréu designáu Xestor Provincial y Vicepresidente de la Diputación d'Uviéu actuando frecuentemente como Presidente por delegación d'ésti. Nel mesmu añu 1931 pasó a militar nel nuevu partíu d'Izquierda Republicana de Don Manuel Azaña quien lo nomó responsable políticu n'Asturies. Foi tamién Gobernador Interín en delles oportunidaes.

La Revolución del 34

editar

De resultes de sofitar la Revolución d'ochobre de 1934, foi deteníu y condergáu a 8 años de prisión qu'empezó a cumplir nel Penal del Dueso de Santoña (Cantabria) hasta febreru de 1936 en que, poles eleición ganaes pol Frente Popular, el Gobiernu decretó una amnistía de los presos políticos.[1] Nel mesmu mes de febreru de 1936, foi nomáu Direutor Xeneral de Ferrocarriles del Ministeriu de Fomentu de Madrid.

Guerra Civil y exiliu

editar

Mientres la Guerra Civil, siguió al serviciu del Gobiernu Republicanu realizando xestiones nel estranxeru pa la compra de suministros.

Al rematar la Guerra Civil pasó a Francia y n'ochobre de 1939, viaxó a Cuba con tola so familia fuxendo de la II Guerra Mundial qu'empezara en setiembre. Una vegada en L'Habana, reincorporar al so antiguu negociu nel qu'entá caltenía una pequeña participación. Más palantre, pudo recuperar la mayoría necesaria pa dirixir la empresa. A pesar de les sos ocupaciones comerciales, ayudó a bastantes exiliaos republicanos. Tamién atendió a munchos ex Ministros de la República que viaxaben a Cuba convidaos pola Universidá de L'Habana p'allegar a congresos o impartir conferencies sobre'l problema español. Ente otros, Indalecio Prieto, Fernando de los Ríos y Mariano Ruiz Funes.

Nos últimos años de la so vida, deseyaba ardientemente poder volver a la so quería España con un Gobiernu Democráticu, cosa que nun pudo consiguir pos finó'l 15 d'avientu de 1945 a los 65 años d'edá.

Trayeutoria política

editar
  • Políticu perteneciente a Izquierda Republicana.
  • Conceyal Conceyu de Xixón.
  • Presidente de la Diputación d'Asturies.
  • Direutor Xeneral de Ferrocarriles.

Ver tamién

editar

Bibliografía

editar

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar