43 Cassiopeiae
43 Cassiopeiae (43 Cas)[1] ye una estrella na constelación de Cassiopeia de magnitú aparente +5,56. Alcuéntrase aproximao a 387 años lluz de distancia del Sistema Solar.
43 Cassiopeiae | ||
---|---|---|
Datos d'observación (Dómina J2000.0) | ||
Constelación | Cassiopeia | |
Ascensión reuta (α) | 01h 42min 20,53s | |
Declinación (δ) | +68º 02’ 34,9’’ | |
Mag. aparente (V) | +5,56 | |
Carauterístiques físiques | ||
Clasificación estelar | A0sp | |
Masa solar | ~ 3 M☉ | |
Radiu | (2,6 R☉) | |
Magnitú absoluta | +0,20 | |
Lluminosidá | 120 L☉ | |
Temperatura superficial | 11.900 K | |
Periodu de rotación | 3,16 díes | |
Variabilidá | Variable Alfa2 Canum Venaticorum | |
Periodu d'oscilación | 3,16 díes | |
Edad | 400 × 10⁶ años | |
Astrometría | ||
Velocidá radial | 5,1 km/s | |
Distancia | 387 ± 23 años lluz (119 pc) | |
Paralax | 8,39 ± 0,50 mas | |
Referencies | ||
SIMBAD | enllaz | |
Otres designaciones | ||
V557 Cassiopeiae / HD 10221 / HR 478 / HIP 7965 / SAO 11919 / BD+67 149 / FK5 55 | ||
[editar datos en Wikidata] |
Carauterístiques
editar43 Cassiopeiae ye una estrella blanca de la secuencia principal de tipu espectral A0sp,[1] catalogada más específicamente como A0VpSiSrEuHgMn.[2] Tien una temperatura efectivo de 11.900 K —demasiáu alta pa la so clase, más apropiada pa una estrella B8— y una lluminosidá 120 vegaes mayor que la lluminosidá del Sol. Con un radiu 2,6 vegaes más grande que'l radiu solar, xira sobre sigo mesma con una velocidá de rotación proyeutada de 25 km/s. L'enclín del so exa de rotación al respective de la llinia de visión —37º— da como resultáu una velocidá de rotación real de 42 km/s, polo que completa una vuelta sobre sigo mesma cada 3,16 díes. La so masa, calculada a partir de la teoría d'estructura y evolución estelar, ye tres veces mayor que la masa solar. Tien una edá averada de 400 millones d'años.[3]
Variabilidá
editar43 Cassiopeiae ye una variable Alfa2 Canum Venaticorum que'l so rellumu fluctúa 0,09 magnitúes.[4] Tien un campu magnéticu que ye dellos cientos de vegaes más fuerte que'l campu magnéticu terrestre. El so campu magnéticu da llugar a manches estelares de composición peculiar, alliniaes conforme a dichu campu pero inclinaes respectu a la exa de rotación estelar. Les variaciones son provocaes pola entrada y salida de les manches del campu de visión, siendo'l periodu de variación igual al periodu de rotación.[3]