Abdel Hamid al-Sarraj

Abdel Hamid Sarraj (árabe: عبد الحميد السراج; 1925Hama – 24 de setiembre de 2013El Cairu) foi un oficial del exércitu siriu y figura política de mediaos del sieglu XX. Yera un bien cercanu collaborador de Gamal Abdel Nasser mientres el tiempu de curtia duración de la República Árabe Xunida y sirvió como'l so Ministru d'Interior y depués Vicepresidente. Antes de la unión, desempeñóse como xefe de la intelixencia militar, y yera conocíu pola so crueldá.[1]

Abdel Hamid al-Sarraj
vicepresidente d'Exiptu

Vida
Nacimientu Hama1925
Nacionalidá Bandera de Siria Siria
Residencia Beirut
El Cairu
Damascu
Muerte El Cairu24 de setiembre de 2013 (87/88 años)
Estudios
Llingües falaes árabe
Oficiu políticumilitar
Serviciu militar
Graduación Coronel
Lluchó en Guerra árabe-israelina de 1948
Creencies
Partíu políticu políticu independiente
Cambiar los datos en Wikidata

Carrera política

editar
 
Sarraj (centru) colos compañeros del exércitu, Mohammad Attura (izquierda) y Abdel Salam al-Ujyali (derecha), nel frente de batalla en Palestina de 1948.

Sarraj participó na guerra de 1948 ente árabes ya israelines,[2] llevó un destacamentu de seis vehículos blindaos p'arrodiar Safed.[3]

Él xugó un papel nel golpe de 1949 que derrocó a Husni al-Za'im del poder[4] y fíxose cargu del departamentu de personal del gobiernu d'Adib Shishakli en 1952. Cuando Shishakli foi derrocáu, Sarraj foi unviáu temporalmente a París como amestáu militar asistente. Sicasí, en marzu de 1955, foi nomáu xefe de la intelixencia militar siria. Dende esta posición, él yera capaz de xugar un papel crucial na prevención de combalechadures contra'l réxime. Sarraj nun se xunió a nengún partíu políticu, pero cooperó colos que tán nel podersobremanera contra'l Baathismo.[2] En setiembre de 1957, ayudó a axustar el desembarcu de 4.000 soldaos exipcios a Latakia como parte del pactu de defensa realizáu ente'l dos países.[5]

Bibliografía

editar

Referencies

editar
  1. Karsh 2007, p. 160
  2. 2,0 2,1 Podeh 1999, p. 126
  3. Nazzal 1978, p. 40
  4. Caroline Attie (23 de xunetu de 2004). Struggle in the Levant: Lebanon in the 1950s. I.B.Tauris, páx. 9–. ISBN 978-1-86064-467-2. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2012.
  5. Podeh 2007, p. 35

Enllaces esternos

editar