Acanthorhynchus tenuirostris
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
Acanthorhynchus tenuirostris  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Estáu de caltenimientu | ||
 Esmolición menor (IUCN) | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Animalia | |
| Filu: | Chordata | |
| Clas: | Aves | |
| Orde: | Passeriformes | |
| Familia: | Meliphagidae | |
| Xéneru: | Acanthorhynchus | |
| Especie: |
A. tenuirostris (Latham, 1802) | |
| Subespecies[1] | ||
| Consultes | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Acanthorhynchus tenuirostris ye una ave de la familia de los melífagos autóctonu del este d'Australia.
Taxonomía
editarOrixinalmente describióse como Certhia tenuirotris pol ornitólogu John Latham en 1802,[2] Dempués inscribióse-y nel pequeñu xéneru Acanthorhynchus (Gould, 1837)
El nome xenéricu deriva de la traducción al griegu del so nome común n'inglés (Eastern Spinebill): acantho-/ακανθο- "spine" "escayu" y rhynchos/ρυνχος "bill" "picu".[3] El so nome específicu vien del llatín: tenuis "estrechu" and rostrum "picu".
Apocayá los analises d'ADN demostraron que ta rellacionáu a los pardalótidos, y a los Petroicidae dientro de la superfamilia Corvida; dellos investigadores consideren toes estes families dientro de la de los córvidos.
Descripción
editarYe una ave pequeña, mide de 13 a 16 cm de llargu. El machu tien un picu llargu, finu, y curvaú escontra baxo. La cabeza ye de color negru, con gargüelu blancu, colloráu alredor del güeyu, y iris coloráu tamién. El so cogote ye de color marrón acoloratáu, el so envés ye gris y marrón, y el banduyu ye d'un pálidu color anaranxáu. La so cola ye negra con franxes llaterales blanques.
Les femes y los xuveniles son más pequeños y de plumaxe más apagáu.
Distribución y hábitat
editarAlcuéntrase, como yá se dixo, nel este d'Australia, sobremanera na franxa costera; dende la zona de Cooktown en Queensland Norte, escontra'l sur al traviés de Nueva Gales del Sur al este de la Gran Cordal Divisoriu; y llegando pel sur a los estaos de Victoria y d'Australia Meridional. Tamién se-y pue atopar na islla de Tasmania.[5]
El so hábitat son les viesques d'esclerófilos y zones de carba xerófito. Ye abondo adautable y habita xardinos y parques n'árees urbanes con abonda vexetación p'actuar como abellu y fonte d'alimentu.
Los sos númberu globales de población son desconocíos pero envalórase que ye una especie numberosa y ensin problemes nin amenaces que faigan peligrar la so población.[6]
Reproducción
editarLa temporada de cría ye d'agostu a avientu, pudiendo tener una o dos niaraes.
El nial tien una estructura de copa fonda; y ta fechu de yerba y corteza rellenáu con plumón. Suel asitiase en dalguna forqueta d'un arbustu o un pequeñu árbol.
Ponen de 2 a 3 güevos. Éstos son de color rosaceu con manches y puntos d'un marrón acoloratao. Miden aproximao 17 x 13 mm.[7]
Alimentación
editarAliméntase del néctar de munches plantes, incluyendo les flores de los ocalitos, d'especies del xéneru Amyema, de Epacris longiflora,[8] Epacris impressa, Correa reflexa; y dellos miembros de les proteacees como Banksia ericifolia,[9] Banksia integrifolia, Lambertia formosa y Grevillea speciosa, lo mesmo que de munchos pequeños inseutos y otros invertebraos.
En 1982 un estudiu nel Parque Nacional Nueva Inglaterra atopó qu'había un gran aumentu de l'arribación d'estes aves al parque coincidiendo col empiezu del floriamientu de Banksia spinulosa.[8]
Tamién s'atopó que s'alimenten de plantes exótiques como les Fuchsies.[5]
Referencies
editar- ↑ «Nomes válidos» (inglés). Consultáu'l 19 d'ochobre de 2008. «Zoonomen»
- ↑ Latham, J. (1802). Supplementum Indicis Ornithologici, sive Systematis Ornithologiae. Londres: G. Leigh, J. & S. Sotheby 74 pp. [36]
- ↑ Liddell, Henry George y Robert Scott (1980). A Greek-English Lexicon (Abridged Edition). United Kingdom: Oxford University Press. ISBN 0-19-910207-4.
- ↑ Simpson K, Day N, Trusler P (1993). Field Guide to the Birds of Australia. Ringwood, Victoria: Viking O'Neil, páx. 392. ISBN 0-670-90478-3.
- ↑ 5,0 5,1 Australian Museum (2006). «Bird Finder - Eastern Spinebill». Birds in Backyards. Australian Museum. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-01-11. Consultáu'l 19 d'ochobre de 2008.
- ↑ «Acanthorhynchus tenuirostris». Consultáu'l 19 d'ochobre de 2008. «IUCN»
- ↑ Beruldsen, G. (2003). Australian Birds: Their Nests and Eggs, páx. 327. ISBN 0-646-42798-9.
- ↑ 8,0 8,1 Ford HAI & Pursey JF. (1982) Status and feeding of the Eastern Spinebill Acanthorhynchus tenuirostris at the New England National Park, North-eastern NSW. Emu 82(4) 203 - 211
- ↑ Paton, D.C.; V. Turner (1985). «Pollination of Banksia ericifolia Smith: Birds, mammals and insects as pollen vectors». Australian Journal of Botany 33 (3): páxs. 271–286. doi:.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Acanthorhynchus tenuirostris.
| Wikispecies tien un artículu sobre Acanthorhynchus tenuirostris. |
Datos: Q3284298- Multimedia: Acanthorhynchus tenuirostris
Especies: Acanthorhynchus tenuirostris
