Báscones de Ojeda

Báscones de Ojeda ye un conceyu y llocalidá na contorna de Boedo-Ojeda de la provincia de Palencia, comunidá autónoma de Castiella y Lleón, España. El pueblu ta asitiáu na parte alta del ríu Boedo qu'estrema al pueblu en dos barrios.

Báscones de Ojeda
Alministración
País	España
Autonomía	Castiella y Lleón
Provincia	provincia de Palencia
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcalde de Báscones de Ojeda (es)	José María Bravo Martín
Nome oficial	Báscones de Ojeda (es)
Códigu postal	34407
Xeografía
Coordenaes	42°40′00″N 4°31′00″W
Báscones de Ojeda Báscones de Ojeda (España)
Superficie	18 km²
Altitú	963 m
Demografía
Población	134 hab. (2023) - 75 homes (2019) - 68 muyeres (2019)
Porcentaxe	0% de provincia de Palencia
Densidá	7,44 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
basconesdeojeda.dip-palencia.es

Xeografía

Allugamientu

Báscones de Ojeda atópase na provincia de Palencia, a 84 km al norte de la so capital, na comunidá autónoma española de Castiella y Lleón. Les coordenaes de la llocalidá son llatitú 42º 40' 12" N y llargor: 4º 31' 37" O. El so términu municipal estender a lo llargo d'una área de 18,56 km² y ta asitiada a una altitú de 963 metros sobre'l nivel del mar.

Anque'l so nome ye Báscones de Ojeda, atopar nel valle del Boedo que debe'l so nome al ríu Boedo, llindáu pel ríu al oeste y pol regueru de la Valdontina a la izquierda. Asitiar nuna zona más bien plana, en llixera rimada escontra'l monte.

Puede aportase por dos víes pertenecientes a la Rede de carreteres de Castiella y Lleón: al traviés de la  P-223  , carretera tresversal al valle del Boedo que comunica La Puebla de Valdavia con Alar del Rey, o por aciu la carretera  P-233  que circula paralela al ríu Boedo y que xune la carretera  P-230  al altor de Sotobañado y Priorato con Báscones de Ojeda.

Llocalidaes estremeres

Noroeste La Puebla de Valdavia	Norte La Puebla de Valdavia El Indiviso (Olmos de Ojeda)	Nordeste El Indiviso (Olmos de Ojeda)
Oeste Buenavista de Valdavia		Esti Micieces de Ojeda
Suroeste Buenavista de Valdavia	Sur Revilla de Collazos	Sureste Oteros de Boedo (Collazos de Boedo)

Orografía

Orográficamente, Báscones de Ojeda atopar nun territoriu de transición ente les pandu castellanu, al sur, y la Cordal Cantábricu, al norte. El puntu de mayor altitú ta nel altu de Valdelarraya, con 1.083 msnm y el de menor altitú en Los Arenales, con 953 msnm, onde'l ríu Boedo sale del términu municipal de Báscones de Ojeda y entra nel términu municipal de Revilla de Collazos. L'Institutu Xeográficu Nacional identifica dos Vértices Xeodésicos dientro del términu municipal de Báscones de Ojeda: el Vértiz Xeodésicu de Matarregada, a 1.077,78 msnm y el Vértiz Xeodésicu de Fuentecañita, a 1.092,67 msnm, magar esti postreru atopar n'El Indiviso, que pertenez al términu municipal d'Olmos de Ojeda.

El relieve ta apoderáu pol paisaxe onduláu que conforma'l Valle del Boedo, pol qu'escurre'l ríu que-y da nome, esfrutando de fértiles vegues en dambes riberes del ríu, y onde abonden los cultivos de regadío, plantíos de chopos y vexetación arbustiva. El restu del paisaxe ta definíu por nidies ondulaciones del terrén que formen pequeños valles polos que flúin numberosos regueros, siendo los más importantes los del Valle Carbayeda, Valle de les Piles, Valdeladinos, Matalobera, Valdontina, Bostal y Valdefuentes, confluyendo toos escontra'l Valle del Boedo. Abonden los cultivos de ceberes, con amplies zones montiegues de pinos y carbayos.

Hidrografía

Les agües que derruempen el términu municipal de Báscones de Ojeda asítiense dientro de la cuenca hidrográfica del Duero y son xestionaes pola Confederación Hidrográfica del Duero. El ríu Boedo traviesa'l términu municipal de Báscones de Ojeda dende'l noroeste, procedente de La Puebla de Valdavia, saliendo pol sureste en direición a Revilla de Collazos. Los regueros del Valle Carbayeda, Valdeladinos, Matalobera, Valdontina y Bostal arramen les sos agües pela marxe izquierda del ríu Boedo. El regueru de Valdefuentes arrama les sos agües pela marxe derecha y sirve de frontera col términu municipal de Revilla de Collazos.

Clima

Báscones de Ojeda tien un clima mediterraneu continentalizado, con iviernos llargos y fríos y branos curtios y calorosos pero colos trés o cuatro meses de aridez branizu carauterísticos del clima mediterraneu. Según la clasificación climática de Köppen-Geiger, Báscones de Ojeda encuadrar nuna zona de transición ente les variantes Csb y Cfb, cola media del mes más templáu per debaxo de los 22 °C pero cimeru a los 10 °C mientres cinco o más meses. Según la clasificación de l'Axencia Estatal de Meteoroloxía (AEMET), Báscones de Ojeda atopar nuna zona d'avisos correspondiente a la Cordal Cantábricu de Palencia.

Al igual que nel restu de Castiella y Lleón, en Báscones de Ojeda el fríu estender de forma cuasi siguida mientres gran parte del añu, siendo un elementu bien carauterísticu del so clima. Los periodos más fríos del iviernu acomuñar a invasiones d'un frente polar continental y a tendalaes d'aire ártico marín. Coles mesmes, situaciones d'anticiclón motiven persistentes borrines, creando situaciones de fríu enllargaes por procesos de radiación. Son típiques les "foles de fríu" intensu de los meses centrales del iviernu, que ye cuando se producen les temperatures mínimes más estremes.

La orografía na que s'atopa Báscones de Ojeda tien un impautu fundamental nel so clima: La elevada altitú de la llocalidá acentúa'l contraste ente les temperatures del iviernu y el branu, según les del día y la nueche. Igualmente, por cuenta de la barrera montascosa que forma la Cordal Cantábricu, los vientos marítimos queden frenaos, deteniendo d'esa manera les precipitaciones.

Demografía

Báscones de Ojeda cuntaba con 281 habitantes a mediaos del sieglu XIX, con 279 habitantes en 1900, con 400 en 1930, con 475 en 1960 y 147 en 2016.

1900	1910	1920	1930	1940	1950	1960	1970	1981	1991	2001	2010	2016
279	326	368	400	413	467	475	390	245	198	205	173	147

Alministración y Política

Báscones de Ojeda atópase na provincia de Palencia, dientro de la Comunidá Autónoma de Castiella y Lleón.

Alministración municipal

L'alministración política realízase al traviés del so conceyu de xestión democrática que los sos componentes escoyer cada cuatro años per sufraxu universal. El censu eleutoral ta compuestu por tolos residentes empadronaos na la llocalidá, que cumplan los requisitos de ser mayores de 18 años y nacionales d'España y de los otros países miembros de la Xunión Europea. Según lo dispuesto na Llei del Réxime Eleutoral Xeneral, qu'establez el númberu de conceyales elegibles en función de la población del conceyu, la Corporación Municipal ta formada por 5 conceyales.

ELECCIONES MUNICIPALES	POBLACIÓN (habitantes)	CENSU ELECTORAL (persones)	PARTICIPACIÓN (%)	ASTENCIÓN (%)	CONCEYALES	ALCALDE
Abril 1979	372	320	36,25%	63,75%	UCD - 7 conceyales
Mayu 1983	N/D	N/D	N/D	N/D
Xunu 1987	263	211	80,57%	19,43%	AP - 5 conceyales PSOE -2 conceyales
Mayu 1991	250	203	76,35%	23,65%	PSOE - 4 conceyales PP - 1 concejal	JUAN BRAVO BARREDA
Mayu 1995	209	181	80,66%	19,34%	PP - 3 conceyales PSOE - 2 conceyales	SEGUNDU BÁSCONES BRAVO
Xunu 1999	224	185	76,22%	23,78%	PP - 4 conceyales PSOE - 1 conceyal	SEGUNDU BÁSCONES BRAVO
Mayu 2003	198	179	82,12%	17,88%	PP - 4 conceyales PSOE - 1 conceyal AIBO* - 0 conceyales	SEGUNDU BÁSCONES BRAVO
Mayu 2007	193	174	77,59%	22,41%	PP - 4 conceyales PSOE - 1 conceyal	SEGUNDU BÁSCONES BRAVO
Mayu 2011	173	151	86,75%	13,25%	PP - 3 conceyales PSOE - 2 conceyales PCAL - 0 concejal	JOSÉ MARÍA BRAVO MARTÍN
Mayu 2015	159	142	83,80%	16,20%	PP - 4 conceyales PSOE - 1 concejal	JOSÉ MARÍA BRAVO MARTÍN

(*) AIBO - Alternativa Independiente Báscones de Ojeda

Símbolos

Escudu de Báscones de Ojeda asitiáu na fachada principal de la Casa Consistorial

La bandera y l'escudu de Báscones de Ojeda fueron presentaos el 24 d'agostu de 2009 aprovechando la celebración del día grande de les fiestes patronales de San Bartolomé.

Conceyu

Historia

Los oríxenes de Báscones de Ojeda remontar a los tiempos de la Reconquista y repoblación con xentes veníes de Vasconia o del Reinu de Navarra, dando orixe al so nome. Los vasconos instalar nel sieglu IX en tierres reconquistaes, esistiendo en delles provincies españoles topónimos d'esi lexema.

En 1345 D. Vascu Fernandes de Toledo, Obispu de la Diócesis de Palencia ente los años 1344 y 1352, mandó faer el Llibru Magüetu de los beneficios de la Diócesis, onde se fai referencia a la "eglesia de sanct Bartolomé" asitiada en "Váscones" como perteneciente al "Arciprestadgo de Ogeda".

Nel Magüetu de les Behetrías de Castiella, ordenáu pol rei Pedru I de Castiella y realizáu ente los años 1350 y 1366, apaez incluyíu dientro de la Merindad de Monzón y citáu como "Vasconos", venceyándolo al Monesteriu de San Andrés de Arroyo y a la ilesia de Santa Eufemia de Cozuelos.

VASCONES en el obispado de palenzia. Este logar es solariego e ha y la abbadesa de sant andres de arroyo cinco vasallos e la comendadora de santa eufemia siete vasallos.

A lo llargo de diversos sieglos el Señoríu de Báscones de Ojeda foi compartíu ente l'abadía del Monesteriu de San Andrés de Arroyo y la casa ducal de Frías. Tradicionalmente viénose cuntando qu'en Báscones de Ojeda esistieron nel so día unes ventes denominaes de San Bartolomé, nes que pasaben la nueche los arrieros que traxinaben coles sos merceríes poles contornes del Boedo y la Ojeda.

En 1829 Sebastián Miñano completa'l Diccionariu xeográficu-estadísticu d'España y Portugal onde describe a "Báscones de la Ojeda" como una llocalidá de la provincia y obispáu de Palencia con 468 habitantes y 1 párrocu, perteneciente al partíu de Carrión y distante d'ésti 6 legua. L'autor asítiase nel Valle de Ojeda, al que se refier como un valle cuasi zarráu, pasando per mediu del llugar el ríu "Buedo", aniciáu de dos fuentes. Dende'l puntu de vista granible, destaca la producción de trigu, centenu, cebada, llinu y "yerba", cuntando con una fábrica de llenzu ordinariu.

En 1846 el Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz describe Báscones de Ojeda como una llocalidá de 281 habitantes con conceyu na provincia y diócesis de Palencia, ciudá de la cual faltaba 14 legua, perteneciente al partíu xudicial de Saldaña (distante 4 legua y media) y con audiencia territorial y capitanía xeneral de Valladolid, a 22 legua de distancia. Esti diccionariu asitiaba la llocalidá nun estrechu valle, con bona ventilación, ya indicando que'l clima nun yera bien sanu por causa de "l'enforma mugor que produz bastantes enfermedaes" (sic) Numbera les sos construcciones, estableciendo qu'esistíen 70 cases, el conceyu, "que tamién sirve de carcel"; una escuela de primeres lletres pa 40 alumnos; una ilesia parroquial so la advocación de san Bartolomé, "sirvida por un cura párrocu de provisión del diocesanu en patrimoniales"; un campusantu al norte del pueblu construyíu nel llugar qu'enantes ocupara una ermita, y delles fontes de bien bones agües que surtíen a los habitantes. Describe'l terrén como d'ínfima calidá y cita la esistencia de chopos y sauces, y monte d'uz, carbayu, carba baxa y urz, que la so raigañu sirvía pal carbón de fragua. Na descripción inclúyese que la llocalidá ta bañada peles agües del ríu "Buedo" (sic) qu'estrema la población en 2 barrios, introduciéndose nes sos aveníes nes cais y hasta nes cases; sobre él hai una pequeña ponte pal serviciu de los vecinos. Les comunicaciones llevar a cabu de pueblu a pueblu al traviés de caminos de ferradura, y la correspondencia recibir en Herrera de Pisuerga. Tocantes a los recursos agrícoles, ganaderos y cinexéticos establez que se producía "centenu, bien pocu trigu, menos cebada, delles llegume y bastante llinu; ganáu lanar, cabrío, vacunu y caballar; caza de llebres, perdices, falpayares, dalgunu qu'otru xabalín y munchos foinos y llobos, y pesca de truches, bermeyes, cámbaros y llamprees". Naquel momentu, la industria consistía en 3 ó 4 pequeños molinos fariñeros de particulares,otru de propios y unu d'aceite de llinaza que pertenecía al sacristán, de tal manera que cuasi tolos sos habitantes dedíquense a la preparación del llinu, del que fabricaben llenzos que dempués se vendíen en Valladolid, Palencia, Burgos y otros puntos.

Patrimoniu

Ilesia de san Bartolomé

Ilesia de San Bartolomé

La ilesia parroquial, dedicada a San Bartolomé, ye de mampostería, consta d'una nave estremada en tres tramos que se topen cubiertos por bóvedes d'aresta y cúpula ciega y rebaxada nel cruceru, destacando nel so interior una pila bautismal del sieglu XVI. Una puerta adintelada d'estilu neoclásicu y un pórticu abrir nel llau de la Epístola.

El retablu mayor del Presbiteriu ye del sieglu XVIII con escultura de san Bartolomé (sieglu XV), el martiriu d'esi santu y Cristu, estos dos del sieglu XVIII. Nel llau del Evanxeliu, dos retablos; El retablu de la Virxe del Rosariu n'estilu neoclásicu con escultures de san Antón (sieglu XVI), san José col Neñu (sieglu XVIII) y Virxe con al Neñu (sieglu XVI). L'otru ye del primer terciu del sieglu XVII con una escultura de san Roque. Nel llau de la Epístola otros dos retablos; un retablu neoclásicu con una pintura de la Inmaculada (sieglu XVIII) y una escultura de la Madalena d'esi mesmu sieglu. Amás, otru retablu, esti rococó, con una pintura de les Ánimes. Na Sacristía, escultures de la Virxe y de san Martín, dambes del sieglu XVI.

Retablu Mayor (Sieglu XVIII)

Foi realizáu en 1773 pol maestru Eugenio Elices, vecín de Villasarracino, en madera policromada, siguiendo'l gustu neoclásicu, y reaprovechando elementos de retablos anteriores, policromándolos ya incorporando talles de retablos de la vieya ilesia románica de San Bartolomé, allugada onde anguaño ta'l campusantu parroquial y de la cual caltiénense restos na portada.

El retablu ta compuestu por un sotu bancu y dos cuerpos, unu principal y l'otru compuestu por áticu y adornos llaterales. Tou él ta distribuyíu en trés calles separaes por diez columnes reutilizaes y xaspiaes. Na fornica principal atópase un altu relieve que representa l'espelleyamientu de San Bartolomé apóstol, titular de la parroquia. A entrambos llaos otru san Bartolomé (sieglu XV) y santu Toribio obispu (sieglu XVI).

Tola arquiteutura y talles fueron repintadas nel sieglu XVIII. Na parte cimera amosar a Cristu na cruz escoltáu por dos pequeñes talles de san Juan y la Virxe Doliosa procedentes d'otru retablu. Nel centru, cai principal, parte baxa, allúgase'l sagrariu espositor del santísimu sacramentu de la mesma dómina y ricamente doráu, y con finos símbolos eucarísticos portaos por ánxeles, según doctrina tridentina.

Retablu de la Virxe de la Portería (Sieglu XVIII)

Trátase d'un retablu tamién del sieglu XVIII, con un preciosu llenzu de la virxe inmaculada col títulu de La nuesa Señora de la Portería, (sieglu XVIII) devoción bien franciscana y rellacionada coles misiones populares. Nesti retablu ta allugada una talla del sieglu XVI, representando a Santa María Madalena procedente d'una antigua ermita de la llocalidá.

Retablu de la Virxe del Rosario (Sieglu XVIII)

Foi realizáu en Palencia por Gregorio García nel añu 1800 siguiendo modelos neoclásicos. Nel áticu asitióse una cruz devocional con un Cristu pintáu del sieglu XVII sustituyendo a una talla d'escayola ensin valor artísticu. Esti retablu foi'l titular de la cofradería de la Virxe del Rosario. Tien amás una preciosa talla de san José col neñu en brazos realizada pol artista palentín Manuel Bahamonde y Pedro Palaciu.

Retablu de san Roque (Sieglu XVII)

Esti pequeñu retablu perteneció a l'antigua ermita de la Virxe del Boedo, allugada onde ta anguaño'l templu parroquial. Foi realizáu a mediaos del sieglu XVII, siguiendo modelos d'empiezos del Barrocu con columnes salomóniques. Consta de bancu, cuerpu central y áticu. Ye'l retablu más antiguu de la parroquia y contién una talla de san Roque del sieglu XVII.

Retablu de la Virxe de les Ánimes (Sieglu XVIII)

Trátase d'un retablu rococó de finales del sieglu XVIII. El llenzu, representando a la Virxe del Carmen sacando ánimes del purgatoriu, foi realizáu pol pintor vallisoletano Anastasio Chicote en 1785, y el marcu doráu realizáu pol tallista Manuel Prau Cortes, vecín de la ciudá de Herrera de Pisuerga. Esti retablu perteneció a la Cofradería d'Ánimes, fundada na antigua parroquia a mediaos del sieglu XVII, y darréu con sede nel actual templu, y realizáu pal so cultu dempués de ser llevantáu ésti nel añu 1738.

Dintel cola inscripción "Soli Deo Honor et Gloria"

Soli Deo Honor et Gloria

Sobre'l dintel d'entrada d'una de les cases que s'atopen detrás del conceyu figura la inscripción:

JHS MARIA JOSEPH

SOLIDÉU HONOR ET GLORIA

ESTA OBRA ÍZOLA DON BARTOLOMÉ LÓPEZ CURA D'ESTI LLUGAR AÑU 1690

Soli Deo gloria ye un términu en llatín que significa solo la gloria a Dios. Foi utilizada pa indicar que'l trabayu foi producíu pol bien d'allabar a Dios. El so significáu ye: “Solo a Dios Honor y Gloria”. Esta cita ta tomada del Nuevu Testamentu (1 Timoteo, 1-17) y ye utilizada dende'l sieglu XVI pa proclamar la fe católica en cualquier ámbitu, siendo les ilesies el llugar más destacáu onde ye posible atopar esta inscripción.

Restos románicos del campusantu

Dientro de les numberoses muestres d'arte románico en Palencia que pueden atopase nel norte de la provincia inclúyense unos restos que s'atopen reutilizaos na portada del campusantu, asitiáu sobre una llomba qu'apodera la llocalidá pel este, a unos quinientos metros del nucleu urbanu. Estes muertes del primitivu edificiu, que como señala la Estadística ordenada pol Obispu D. Vascu Fernandes de Toledo nel añu 1345 taba dedicáu a san Bartolomé (mesma advocación de l'actual parroquial), apaecen reutilizaos a manera de cornisa sobre'l dintel de la puerta del campusantu.

Trátase de nueve dovelas y dos fragmentos de cornisa procedentes d'una portada. Los fragmentos meyor decoraos asitiar escontra l'esterior del recintu. Son seis pieces d'ente 35 y 42 cm de llargor por 20 cm d'altor, cuatro d'elles decórense con cinco fíes de billetes y l'aresta esterna con boles y flores, los dos centrales reciben un frisu de fueyes llises sobre les que se disponen acantos qu'acueyen piñes nes sos puntes. Ente los acantos llabráronse fueyes llanceolaes d'acusáu nerviu central. Los restos empotraos escontra l'interior del campu santo amuesen una dovela de billetes como les descrites, tres moldures con perfil de nazla y dos fragmentos de caveto de cornisa.

La forma curva y el tipu de decoración identifica estes pieces como fragmentos de siquier dos arquivoltas de portada. El secu tratamientu de los vexetales, el so esquematismo y antinaturalismo, dexa rellacionar estos restos coles portaes de Santiso de Vega de Bur, Arenuces de San Pelayo o Devesa de Romanos, exemplos d'obres de cronoloxía tardida dientro del sieglu XII -enchiendo frecuentemente nel sieglu XIII- nos que'l vocabulariu decorativu románicu xeneráu pola portada de Moarves de Ojeda caltúvose, anque esclerotizado pola mediana remangu de los artífices.

Molinos de Llinaza

Anguaño, en Báscones de Ojeda y próximos a la ribera del Boedo, caltiénense dos molinos de llinaza magníficamente rehabilitaos qu'aprovechen la fuercia de l'agua y onde puede reparase el procesu y l'infraestructura necesaria por que se lleve a cabu la molienda. Estos dos construcciones atópense próximos al pueblu y xunto a un guapu parque forníu con bancos, meses, fontes y barbacoes. Tán instalaos na parte final d'una canal artificial de daqué más de 2 km de llargor qu'escurre paralelu al calce del ríu Boedo. Esta canal, denomináu cuérnago, empecipiar nuna pequeña presa o cálcer asitiada nel calce del ríu al altor de La Duerna. Esta presa ye una construcción provisional realizada con travesales de madera que s'utiliza pa embalsar l'agua y alzar el so nivel coles mires de derivalo a dichu canal pal so posterior aprovechamientu agües abaxo.

Los molinos son dos edificaciones d'amenorgáu tamañu que'l so orixe remontar al sieglu X. Tuvieron un calter utilitariu y emplegábense pa usu domésticu de les families del pueblu, d'ende que la propiedá d'estos molinos fuera compartida por dellos llabradores. D'alcuerdu a l'arquiteutura tradicional d'esta contorna, dambos edificios son de planta cuadrada con cubierta a dos agües de texa curva árabe en faldones, con puerta y ventanuco que miren agües embaxo. Los murios son d'adobe, que ye un lladriyu ensin cocer efectuáu con magre y ensugáu al sol, que se suel entemecer con paya, cal, arena o cuchu, pa faelo más fuerte.

Estos dos molinos, el de riba y el de baxo, pueden visitase y nellos haise restauráu y calteníu la maquinaria básica necesaria pa la molienda, según les preses o pesqueres necesaries pal almacenaxe de l'agua. Nel so interior ye posible apreciar tola mecánica propia del molín: el tornu, la tolva de madera pa vertir el granu, la muela volandera protexida por un armazón o guardapolvo y so la cuál esta la rueda de moler picada, ye dicir con estríes,el contenedor o harinal pa recoyer la molienda y nun llateral la grúa qu'ayudaba al molineru a mover y reparar les ruedes.

Por cuenta de que el cursu del ríu Boedo ye pocu caudalosu ya irregular, instálense molino hidráulicos de rodendu con exa vertical. El so sistema ye'l más senciellu, y consta d'una rueda horizontal o rodendu de metal na canal d'agua que ye movida pola aición de l'agua, va xunida a una exa vertical que de la mesma conduz el movimientu a les piedres o mueles asitiaes nel edificiu, consiguiendo finalmente la molienda. Estos dos molinos describiéronse na coleición de llibros monográficos sobre arquiteutura popular titulaos "Construcciones que se van", editaos pola Diputación de Palencia en collaboración cola Universidá Popular.

Muséu de madera de Ariski

Muséu de talles de madera de José María Merino Bravo, conocíu como ‘Ariski'. Coleición de figures de cedru, carbayu, sabina o nozal.

Muséu Etnográficu

Coleición particular d'antiguos preseos de llabranza ya instrumentos domésticos. El muséu exhibe reproducciones de los carros que s'utilizaben nel campu, miniatures d'instrumentos de la matanza y otros llabores domésticos, amás d'intereses, como una coleición de caxetos de tabacu, animales disecaos o piedres minerales.

Festividaes

Fiestes patronales de san Bartolomé

• Les fiestes patronales son les de San Bartolomé, el 24 y 25 d'agostu. De duración 3 ó 4 díes, empieza con una pancetada el día 23 ya inclúi verbena y una "peña" polos mozos del pueblu qu'entamen dende la tasca hasta un bingu.

Celebración de la Virxe del Boedo

• El tercer fin de selmana d'agostu conmemorar a la Virxe del Boedo realizándose un mercáu artesanal, mediu maratón, maratón y más carreres (de bici y pa toles edaes). Esi mesmu día realiza una tradicional comida gratuita nel parque consistente de paella, tortiella y pastes.

Otres festividaes

• El 23 d'abril de 2010 realizóse la I feria d'esaltación del ajete con un mercáu, un concursu de poesía, y una degustación de ajetes de la zona.

Ver tamién

• Contornes de la provincia de Palencia

Bibliografía

• Bravo Val, Marín (2003). Mil doscientos años d'historia de Báscones de Ojeda. Llibrería Xeneral, S.A.. Depósitu llegal: Z. 1984-2003.
• Ruiz Vidal, Jose Luis (2007). Dende Navajeda a Bascones con amor. Gráfiques Galima, S.L.. Depósitu llegal: Z.2007.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Báscones de Ojeda.

• Sitiu web oficial

• Báscones de Ojeda n'OpenStreetMap.

• Datos: Q934968
• Multimedia: Báscones de Ojeda