Boswellia carterii

Boswellia carterii;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
Subreinu:	Tracheobionta
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Subclas:	Rosidae
Orde:	Sapindales
Familia:	Burseraceae
Tribu:	Bursereae
Subtribu:	Boswelliinae
Xéneru:	Boswellia
Especie:	B. carterii; Birdw.
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Boswellia carterii ye una especie de planta que produz la resina arumosa llamada inciensu, pertenez a la familia Burseraceae. Ye nativu de Somalia, este d'África, sur d'Arabia y de la India.

Ye un sinónimu de Boswellia sacra^[1]

Carauterístiques

Ye un árbol con fueyes caduques, alternes, imparipinnada con diez pares de foliolos y unu terminal. Los foliolos son dentaos, oblongos y con peciolos curtios. Les flores de color blancu o rosaes son pequeñes y con curtios pedúnculos. Tienen 10 estames y arrexuntar en recímanos axilares más pequeños que les fueyes. La corola con cinco pétalos. El frutu ye una drupa con tres celdes y una grana alada en caúna.

Historia

Plinio encamentar nos sos escritos pa neutralizar el venenu de la cicuta y el famosu Avicena usar pa tratar tumores, vultures, fiebres y disentería. Heródoto nos sos rellatos, comentaba que nes fiestes de Bel que tenía la so templu en Babilonia ufiertábase-y a la diosa una ufrienda de 1.000 talentos d'inciensu cada añu.

L'usu del inciensu como ufrienda relixosa yá yera común en Asiria y Babilonia siguiendo nel so usu los griegos y tamién los romanos y asina hasta los nuesos díes, na que cuasi toles relixones faen usu d'esta ufrienda.

Propiedaes

Ye un estimulante y úsase n'emplastos.
N'inhalaciones usar pa tratar bronquitis y farinxitis.
Nun ye utilizáu per vía interna.

Principios activos: contién goma aceda (27-35%), gran cantidá de resina (60-70%); acedu boswélico (triterpenu); aceite esencial (3-10%), con abondosos terpenos: limoneno, tuyeno, pineno, terpineno.^[2]

Indicaciones: Ye inmunoestimulante, balsámicu (mucolíticu, expectorante), espasmolítico. N'usu tópicu: cicatrizante, antisépticu; la resina ye rubefaciente, escuédigu. Indicáu para gripe, resfriaos, bronquitis, enfisema, asma. N'usu tópicu: aftes, parodontopatíes, firíes y ulceraciones dérmiques; la resina n'inflamaciones osteoarticulares, mialxes, contractures musculares y forúnculos. Entra na composición de ciertos emplastos, untaces y bálsamos.^[2]

Encamiéntase nun prescribir aceites esenciales per vía interna mientres l'embaranzu, la lactancia, a neños menores de seis años o a pacientes con gastritis, úlceras gastroduodenales, síndrome del intestín irritable, colitis ulcerosa, enfermedá de Crohn, hepatopatíes, epilepsia, Parkinson o otres enfermedaes neurolóxiques. Nun alministrar, nin aplicar tópicamente a neños menores de seis años nin a persones con alerxes respiratories o con hipersensibilidad conocida a ésti o otros aceites esenciales. L'aceite esencial ye dermocáustico, neurotóxico y albortivu.^[2]

Úsase la gomorresina llograda por incisiones sobre'l tueru. Resina: emplastos, bálsamos, linimentos.

Otros usos: utilizar en perfumería y como ambientador.^[2]

Referencies

↑ Boswellia carterii en PlantList
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 «Boswellia carterii». Plantes útiles: Linneo. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-12-01. Consultáu'l 11 de payares de 2009.

Enllaces esternos

[1] Boswellia carterii en PlantList

[Lin-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 «Boswellia carterii». Plantes útiles: Linneo. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-12-01. Consultáu'l 11 de payares de 2009.

[1]

[2]