Carlos Guillermo Fernando de Brunswick
Carlos Guillermo Fernando de Brunswick (n'alemán: Karl Wilhelm Ferdinand, Fürst und Herzog von Braunschweig-Wolfenbüttel; Wolfenbüttel, 9 d'ochobre de 1735 - Ottensen, 10 de payares de 1806), duque de Brunswick-Wolfenbüttel, foi un príncipe soberanu del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu y soldáu profesional que sirvió como Xeneral del Reinu de Prusia. Nacíu en Wolfenbüttel, Alemaña, foi duque de Brunswick-Wolfenbüttel dende 1780 hasta la so muerte. Ye un maestru reconocíu de la guerra moderna del sieglu XVIII; un déspota benevolente y cultu para colos sos vasallos, según el modelu de Federico II el Grande, y recuérdase-y como'l mecenes y proteutor de Karl Friedrich Gauss. Casóse cola princesa Augusta, hermana de Xurde III del Reinu Xuníu.
.PNG){kind=small}
Biografía
editarCarlos Guillermo Fernando yera fíu de Carlos I de Brunswick-Wolfenbüttel y Filipina Carlota de Prusia, fía del rei Federico Guillermu I de Prusia. Carlos recibió una educación extraordinariamente amplia y refecha, y viaxó na so mocedá a los Países Baxos, Francia y delles partes d'Alemaña. La so primer esperiencia militar foi na campaña del norte d'Alemaña en 1757, sol príncipe Guillermo Augusto de Cumberland. Na batalla de Hastenbeck ganó gran sonadía por una galantiadora carga al mandu de una brigada d'infantería, y tres la capitulación de Kloster Zeven foi fácilmente persuadíu pol so tíu Fernando de Brunswick, qu'asocedió a Cumberland nel mandu, pa siguir na guerra como oficial xeneral. Les fazañes del príncipe herederu, como se-y llamaba, llueu-y ganaron la reputación, y convirtióse nun reconocíu maestru de la guerra irregular. Nes batalles campales, y en particular en Minden y Warburg, demostró ser una escelente subordináu.
Dempués del términu de la Guerra de los Siete Años, el príncipe visitó Inglaterra cola so novia, Augusta. la fía del príncipe Federico Luis de Gales, y en 1766 treslladar a Francia, siendo recibíu tantu polos sos aliaos y los sos postreros enemigos, toos con señal de respetu. En París fíxose conocíu de Jean-François Marmontel; en Suiza, a onde él siguió la so xira, el de Voltaire, y en Roma, onde permaneció mientres enforma tiempu, esploró les antigüedaes de la ciudá so la direición de Johann Joachim Winckelmann. Dempués d'una visita a Nápoles volvió a París, y dende ellí, cola so esposa, a Brunswick. Los sos servicios al ducáu mientres los siguientes años fueron de gran valor, cola asistencia del ministru Feonçe von Rotenkreuz rescataron l'Estáu de la quiebra que la guerra había dexáu. La so popularidá nun tuvo llendes, y cuando asocedió al so padre, el duque Carlos I, en 1780, llueu se fixo conocíu como un modelu pa los soberanos.
Reputación
editarEl duque yera un típicu "déspota ilustráu" del sieglu XVIII, carauterizáu pola economía y la prudencia. El so procuru habitual de cutiu faía-y recular a les posibles reformes. Llevó a Brunswick a una estrecha alianza col rei de Prusia, pal que lluchara na Guerra de los Siete Años, yera un mariscal de campu prusiano, y esforcióse por que'l reximientu del que foi coronel fuera un modelu únicu, y él taba ocupáu con frecuencia nos asuntos diplomáticos del Estáu y otros. Paecer al so tíu Federico II el Grande de munches maneres, pero escarecía de la resolución del rei, y no civil como n'asuntos militares yera propensu al escesivu procuru. Como un partidariu entusiasta de la política xermana y antiaustríaca de Prusia xunir a la Fürstenbund, nel que, como agora tenía la reputación de ser el meyor soldáu del so tiempu, foi nomáu comandante en xefe del exércitu federal. Foi un déspota benevolente y cultu para colos sos vasallos, según el modelu de Federico II el Grande, y recuérdase-y como'l mecenes y proteutor de Karl Friedrich Gauss.
Dempués de les Guerres Revolucionaries franceses
editarEl duque de Brunswick sirviera na Guerra de los Siete Años y xubíu a xeneral prusianu en 1773. Dempués de qu'heredara'l so títulu en 1780, foi nomáu mariscal de campu en 1787 y comandó al exércitu prusianu que rápido y con ésitu invadió les Provincies Xuníes (República holandesa) y restauró l'autoridá de la Casa d'Orange. Tuvo menos ésitu contra l'exércitu de ciudadanos franceses na Batalla de Valmy. Habiendo tomáu Longwy y Verdun ensin resistencia seria, diose la vuelta dempués d'una mera escaramuza en Valmy, y sacupó Francia. Cuando contraatacó a los revolucionarios franceses qu'invadieren Alemaña, en 1793, recuperó Mainz tres un llargu asediu, pero arrenunció en 1794 en protesta pola interferencia de Federico Guillermu II de Prusia.
Volvió mandar l'exércitu prusianu en 1806 mientres la guerra de la Cuarta Coalición, pero foi ganáu por Louis Nicolas Davout, el mariscal de Napoleón Bonaparte, na Batalla d'Auerstädt (14 d'ochobre de 1806). Mientres la batalla foi cutíu por un tiru de mosquete y perdió los dos güeyos. Mancáu de muerte el duque fuxó ante les fuercies franceses qu'avanzaben y morrió en Ottensen el 10 de payares de 1806. El so cuerpu foi soterráu puestu provisionalmente en Christianskirche, primero que pudiera ser treslladáu a la Catedral de Brunswick el 6 de payares de 1819.
== Matrimoniu y descendencia casó'l 16 de xineru de 1764, na Capiya Real del Palaciu de St. James, con Augusta de Gran Bretaña, fía del príncipe Federico Luis de Gales y Augusta de Saxonia-Gotha. Tuvieron los siguientes fíos:
| Nome | Nacencia | Muerte | Notes |
|---|---|---|---|
| Augusta de Brunswick-Wolfenbüttel | 3 d'avientu de 1764 | 27 de setiembre de 1788 | casada l'añu 1780, con Federico I de Wurtemberg; con fíos. |
| Carlos Jorge Augusto de Brunswick-Wolfenbüttel | 8 de febreru de 1766 | 20 de setiembre de 1806 | casáu l'añu 1790, con Federica Luisa Guillermina d'Orange-Nassau; ensin fíos. |
| Carolina de Brunswick-Wolfenbüttel | 17 de mayu de 1768 | 7 d'agostu de 1821 | Casar en 1795 con Xurde IV del Reinu Xuníu; con fíos. |
| Jorge Guillermo Cristián de Brunswick-Wolfenbüttel | 27 de xunu de 1769 | 16 de setiembre de 1811 | Declaráu inválidu; escluyíu de la llinia de socesión |
| Augusto de Brunswick-Wolfenbüttel | 18 d'agostu de 1770 | 18 d'avientu de 1822 | Declaráu inválidu; escluyíu de la llinia de socesión |
| Federico Guillermo | 9 d'ochobre de 1771 | 16 de xunu de 1815 | Casáu l'añu 1802 con María Isabel Guillermina de Baden; con fíos. |
| Amelia Carolina Dorotea Luisa | 22 de payares de 1772 | 2 d'abril de 1773 | Morrió nuevu |
Ancestros
editarReferencies
editar- Lord Fitzmaurice, Charles W. F., duke of Brunswick (Londres, 1901)
- Memoir in Allgemeine deutsche Biographie, vol. ii. (Leipzig, 1882)
- Arthur Chuquet, Les Guerres de la Révolution: La Première Invasion prussienne (París)
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: ntk20201072318. Data de consulta: 29 xineru 2023.
- ↑ 5,0 5,1 Afirmao en: Kindred Britain.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Afirmao en: The Peerage. Llingua de la obra o nome: inglés. Autor: Darryl Lundy.
- ↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: ntk20201072318. Data de consulta: 1r marzu 2022.
- ↑ Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: ntk20201072318. Data de consulta: 19 avientu 2022.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Charles William Ferdinand, Duke of Brunswick.
- Testu del anunciu del duque de Brunswick-Lüneburg, 1792
- Exércitu prusianu mientres les guerres napoleóniques
| Predecesor: Carlos I |
Duque de Brunswick-Luneburgu Príncipe de Brunswick-Wolfenbüttel 1780-1806 |
Socesor: Federico Guillermo |
Datos: Q58773- Multimedia: Charles William Ferdinand, Duke of Brunswick
