Constanza Ceruti

María Constanza Ceruti (6 de xineru de 1973, Buenos Aires) ye una arqueóloga y antropóloga arxentina, que realizó más d'ochenta prospecciones, la mayor parte d'elles integrando equipos de la National Geographic, nes rexones andines d'Arxentina, Chile, Bolivia, Ecuador y Perú. El so mayor afayu ye'l de les Momies de Llullaillaco, que son consideraes les momies en meyor estáu de caltenimientu del mundu pol Llibru Guiness de los Récores. Ye la única arqueóloga especializada nel campu d'Altu Monte a nivel mundial.

Constanza Ceruti
Vida
Nacimientu	Buenos Aires, 6 de xineru de 1973 (51 años)
Nacionalidá	Arxentina
Residencia	Salta
Estudios
Estudios	Universidá de Buenos Aires Universidá Nacional de Cuyo
Oficiu	antropóloga, arqueóloga
Emplegadores	Universidad Católica de Salta (es)
Premios	ver Medalla de Oro de la Sociedad de Mujeres Geógrafas  (2017)
constanzaceruti.com

Desempéñase como Investigadora del CONICET, direutora (ad-honorem) del Institutu d'Investigaciones d'Altu Monte de la Universidá Católica de Salta y Profesora Titular de la mesma universidá, que creó la cátedra de Montes Sagraos Constanza Ceruti.

Biografía

Constanza Ceruti nació na ciudá de Buenos Aires en 1973. Cursó na Universidá de Buenos Aires la carrera de Llicenciatura n'Antropoloxía con orientación n'Arqueoloxía llogrando'l primer permediu. N'ochobre de 2001 doctorar con honores na Universidá Nacional de Cuyo, convirtiéndose na primer arqueóloga especializada na arqueoloxía d'Altu Monte. Anguaño desempéñase como direutora ad-honorem del Institutu d'Investigaciones d'Altu Monte de la Universidá Católica de Salta Ye miembru de diverses sociedaes científiques, incluyendo la Sociedá Arxentina d'Antropoloxía, l'Asociación d'Arqueólogos Profesionales d'Arxentina, Society of Woman Geographers y el Explorers Club de Nueva York. Esguiló más de cien montes con cumes cimeros a 5.000 metros nel marcu de les sos investigaciones, que resultaron en más de cien publicaciones científiques y más de venti llibros de la so autoría. En dos causes xubió al visu del Aconcagua, a 6962 metros.

Ente les sos ascensiones más notables, atópense les del monte Aconcagua de 1996 y de 1997; la del volcán Pissis (6792 msnm.) y la del volcán Llullaillaco en 1999; la del neváu Illamani, na Cordal Real, en 1998; la del picu Meléndez y la de los nevaos de Cachi y de Quehuar de 1996 y de 1999; la del cuetu Xeneral Belgrano en 1998; la del volcán Aracar en 1999; la del Monte Hayna Potosí, nel Cordal Real, en 1997; la del volcán Chachani en 1998; la de los volcanes Socompa y Licancabur en 1997; la del neváu del Chañi de 1996 y de 1997; la del volcán Cotopaxi en 1997 y la del volcán Misti de 1998.

Publicó cuatro llibros sobre l'arqueoloxía d'Altu Monte en Los Andes. Nel 5 d'agostu de 2000, día del montañés, l'Exércitu Arxentín dio-y el Cóndor Doráu Honoris Causa, una de les sos máximes distinciones, pola so trayeutoria profesional. Tamién tuvo nomada na terna pa escoyer la muyer del añu d'Arxentina nel 2000.

Dende l'añu 2009 ye docente titular na Maestría sobre Valoración del Patrimoniu Natural y Cultural de la UCASAL. Ye convidada recurrentemente a participar de simposios y dictar conferencies n'universidaes y museos del país y del estranxeru. La so actividá académica y el so interés científicu pelos montes sagraes del mundu y poles momies llevar a India, Nepal, Tailandia, Exiptu, Turquía, Grecia, Italia, Francia, Suiza, Inglaterra, Noruega, Groenlandia, Alaska, Australia, Polinesia, Méxicu, Canadá y USA.

Descubrimientos

Momies de Llullaillaco

Dende 1995, realizó más d'ochenta prospecciones a lo llargo de los Andes. Nuna de les primeres en 1995, l'equipu qu'integraba ente otros, xunto a Johan Reinhard, atopó seis sacrificio humanos de más de quinientos años d'antigüedá a más de 5.800 msnm nel volcán Misti, próximu a la ciudá peruana d'Arequipa. En 1999, nel visu del volcán Llullaillaco (6.739 m) na provincia arxentina de Salta, que constitúi'l sitiu arqueolóxicu más altu en tol mundu, xunto a un equipu de la National Geographic, Johan Reinhard y Constanza Ceruti dirixeron les investigaciones y participaron personalmente nel descubrimientu de les tres momies meyor calteníes de la hestoria, acompañaes d'un centenar d'oxetos suntuarios de típicu estilu Inca a cuasi 7000 msnm. Mientres seis años, Ceruti estudió científicamente los cuerpos momificados de los trés neños inques del Llullaillaco cola collaboración d'espertos internacionales, nel marcu de la UCASAL.

N'ochobre de 2001 doctorar con honores na Universidá Nacional de Cuyo, convirtiéndose na primer arqueóloga especializada na arqueoloxía d'Altu Monte. Anguaño desempéñase como direutora ad-honorem del Institutu d'Investigaciones d'Altu Monte de la Universidá Católica de Salta.

Distinciones

Los llogros andinísticos valiéron-y el Premiu Montañista del Añu en 1997 del Gobiernu de la Provincia de Salta y el Cóndor Doráu del Exércitu Arxentín, máximu gallardón a la esperiencia n'altu monte, nunca antes dau a una muyer. Nel añu 2005 foi distinguida como Esploradora Emerxente de la National Geographic Society; y nel añu 2006 foi gallardoniada personalmente na entrega de los Premiu Príncipe d'Asturies a National Geographic, na categoría Comunicación y Humanidaes. En 2007 foi convidada como Disertante Distinguíu n'Antropoloxía pola Universidá de West Georgia. Recibió una mención al coraxe de l'Asociación d'Esploradores Femenines Wings Worldquest y en 2017 la mesma asociación dio-y la medaya d'oru. En mayu de 2008 foi homenaxada en Buenos Aires col Premiu Vocación Académica. Nel añu 2009 foi conferenciante invitáu - únicu de too Suramérica - a la xunta TED Global en Oxford (Inglaterra). Tamién foi convidada como oradora al Foru Mundial de Muyeres pa la Economía y Sociedá en Deauville (Francia). Nel añu 2010 foi distinguida como Muyer Destacada de la ciudá de Salta. En 2011 recibió un homenaxe de les autoridaes del País Vascu n'España. En 2014 foi estremada con un Doctoráu Honorariu n'Humanidaes pol Moravian College de Pennsylvania, una de les universidaes más antigües d'Estaos Xuníos.

Llibros publicaos

Publicó dellos llibros, munchos d'ellos venceyaos a la rellación cultural mística de los pueblos colos montes.

• (2017) Montaña sagraes d'Escocia, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-194-1.
• (2016) Montaña sagraes d'Irlanda, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-148-4.
• (2016) Montaña místiques, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-141-5.
• (2016) Sacred mountains in the Canary Islands, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-140-8.
• (2014) Camino de Santiago y montes sagraos en Galicia, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-086-9.
• (2014) Montaña sagraes del país vascu, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-085-2.
• (2014) Volcanes sagraos de Costa Rica, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-084-5.
• (2014) Volcanes sagraos na Isla de Pascua, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-077-7.
• (2014) Seasons of the heart landscapes of the soul, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-065-4.
• (2014) Montaña sagraes de Tailandia, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-053-1.
• (2014) Milagros el monte santu del padre Pío, 1ª, Mundu Gráficu Salta Editorial. ISBN 978-987-698-052-4.
• (2013) Procesiones andines n'altu monte: Pelegrinaxes a Cuetos Sagraos del Norte d'Arxentina y del Sur de Perú, 1ª, Eucasa. ISBN 978-950-623-087-6.
• Inca Rituals and Sacred Mountains: a study of the world´s highest archaeological sites. (En coautoría con Johan Reinhard) Los Angeles; 2010; p. 264
• (2009) Embajador del pasáu: los neños del Llullaillaco y otres momies del mundu, 1ª, Eucasa. ISBN 978-950-623-054-8.
• (2004) Arqueología d'Altu Monte en La Rioxa, 1ª, Eucasa. ISBN 978-950-623-025-8.
• (2010) Llullaillaco: Sacrificios y Ufriendes nun Santuariu Inca d'Altu Monte, 1ª ed. 2ª reimp., Eucasa. ISBN 978-950-623-014-2. 1ª edición: 2003
• Investigaciones arqueolóxiques nel volcán Llullaillaco, complexu ceremonial incaicu d'altu monte, 1ª, Eucasa - Universidá Católica de Salta. ISBN 978-950-623-005-0. En coautoría con Johan Reinhard
• (1999) Cumbre Sagraes del Noroeste Arxentín: Meyores n'Arqueoloxía d'Altu Monte y Etnoarqueología de Santuarios Andinos., 1ª, Eudeba - Editorial Universitaria de Buenos Aires. ISBN 978-950-23-1004-6.
• (1998) Montaña místiques, 1ª, Edición d'Autor. ISBN 978-987-43-0348-6.
• (1997) Arqueología d'altu monte, 1ª, Edición d'Autor. ISBN 978-950-43-8153-2.
• El Sagráu Cume del Chañi. Tilcara; 1997; p. 40

Enllaces esternos

• Páxina web oficial

• Datos: Q10862951