Tadorna tadorna

especie de páxaru
(Redirixío dende Corión blancu)

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. El Tadorna tadorna ye una especie d'ave anseriforme de la familia Anatidae. Ye un coríu común y llargamente estendíu n'Eurasia y el norte d'África.

Tadorna tadorna
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Anseriformes
Familia: Anatidae
Subfamilia: Tadorninae
Xéneru: Tadorna
Especie: T. tadorna
(Linnaeus, 1758)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Descripción

editar
 
Tres tarros blancos nun zoo de Polonia.

El tarru blancu ye una ave llamativa con aspeutu entemediu ente coríu y gansu. El so plumaxe ye principalmente blancu con zones negres y de color castañu acoloratáu. Tien la cabeza y la parte cimera del pescuezu negres con irisaciones verdes. Presenta una ancha franxa pectoral de color castañu acoloratáu que tamién arrodia'l mantu. Presenta zones de plumaxe negru na llinia del banduyu, la punta de la cola, dos franxes escapulares y les rémixes (sacante les secundaries interiores que tamién son castañes). Tamién presenta una mancha de color canela aferruñáu na zona infracaudal de cantos difusos. El so picu ye coloráu y les sos pates son rosaes. Dambos sexos son asemeyaos, pero'l machu presenta una protuberancia na base del picu a manera d'escudu fronteru que xunto col picu amonta la intensidá del so color na dómina reproductora. Les femes tienen la franxa pectoral más estrecha y presenten ciertu motudu facial blancu. Los xuveniles escarecen de la franxa pectoral y la cara enllordiada de blancu.

Taxonomía y etimoloxía

editar
 
Machu en vuelu.

El tarru blancu foi descritu científicamente por Carlos Linneo en 1758 na décima edición de la so obra Systema naturae, col nome de Anas tadorna,[2] que significa «coríu enllordiáu», en referencia a la coloración del so plumaxe. En 1822 Heinrich Boie treslladar como especie tipu al xéneru Tadorna que creara.[3] Ye una especie monotípica, esto ye, nun se reconocen subespecies estremaes.[4]

El nome del so xéneru y especie, Tadorna, procede del términu celta tadorne que significa «coríu enllordiáu, pío».[5]

Distribución

editar

El tarru blancu cría na zona templada d'Eurasia. La mayoría de les poblaciones emigren a zones subtropicales pel hibiernu, pero mora permanentemente n'amplies zones costeres del oeste d'Europa, amás de movimientos escontra zones más segures na dómina de muda, como'l mar de Frisia na mariña del norte d'Alemaña y los Países Baxos.

 
Prefieren les agües salobre y saláu.

Na Península Ibérica, el tarru blancu ye invernante, pero añera esporádicamente en delles zones. Ocupa zones costeres y tamién llagunes y banzaos del interior.

 
Tadorna tadorna

Comportamientu y hábitat

editar

La mayoría de les pareyes abandonen a les sos críes primero qu'algamen el so completu desenvolvimientu y cólense a llugares seguros y tranquilos xunto al mar na dómina de muda. En dicha dómina, los tarros (al igual qu'otros coríos) pierden les sos plumes rémixes, lo que los fai bien vulnerables a los sos depredadores, pos-yos torga volar hasta que-yos salen les nueves. Los pollos queden arrexuntaos en "guarderíes", al cuidu d'unes poques femes.

El tarru blancu habita estuarios, mariñes someres y veres de llagos interiores salinos en terrenes abiertos. Aliméntase de moluscos, pequeños crustáceos, inseutos y pequeñes cantidaes de materia vexetal.

Referencies

editar
  1. BirdLife International (2012). «Tadorna tadorna» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 4 de marzu de 2015.
  2. Caroli Linnæi. Systema naturæ per regna tria naturæ, secundum classses, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis Editio decima reformata 1758, Holmiæ, Impensis direct. Laurentii Salvii (Salvius publ.) p. 122.
  3. Peterson, A. P. Zoonomen. Zoological Nomenclature Resource - Anseriformes
  4. Frank Gill y David Donsker. Screamers, ducks, geese & swans. IOC World Bird List versión 5.1.
  5. Kear, Janet (2005). Oxford University Press: Ducks, Geese, and Swans. ISBN 0-19-861008-4.

Enllaces esternos

editar