Cypsnagra hirundinacea

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Cypsnagra hirundinacea
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Thraupidae
Xéneru: Cypsnagra
Lesson, 1831
Especie: C. hirundinacea
(Lesson, 1831[2]
Distribución
Sinonimia
Tanagra hirundinacea[2]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Cypsnagra hirundinacea ye una especie d'ave paseriforme integrante de la familia Thraupidae, monofilética del xéneru Cypsnagra. Ye nativa d'América del Sur.[1]

Distribución y hábitat editar

Distribuyir en Bolivia, Brasil, Paraguái y Surinam.[1] Ver detalles en Subespecies.
Vive en sabanes, zarraos o árees abiertes con pacionales y árboles baxos, hasta los 1100 m d'altitú.[3]

Descripción editar

Mide 16 a 16,5 cm de llargor[3] y pesa ente 25 y 34 g.[4] Ave guapa, negra penriba cola grupa blanca bien visible, mancha y filetes blancos bien visibles na ala zarrada; gargüelu anaranxáu, pechu pardu, blancu puercu pembaxo. Aves del sur tienen el gargüelu y el pechu más pálidos, apenes llavaos d'anaranxáu. Los xuveniles son pardacentos penriba y pardu cremosu pembaxo.[5] Cuando en vuelu, presenta un guapu diseñu blancu nes ales y na cola.[6]

Comportamientu editar

Prefier árees más abiertes, con menos árboles, que la tangara bandiada (Neothraupis fasciata), pero dambes son vistes xuntes con frecuencia. Anda en grupitos de 4-6 aves, percorriendo la xamasca y les cañes retorcigañaes, baxando pocu al suelu.[5]

Alimentación editar

Aliméntase principalmente d'inseutos, especialmente escarabayos y grillos. Busca alimentu nel suelu y la yerba o atrapa les preses en vuelu. Dacuando come frutes.[4] Na busca por inseutos, dacuando sigue bandaes mistes y caltién un sentinela engaramáu más arriba del suelu.[6]

Reproducción editar

Constrúi'l nial a 1 o 2 m d'altor del suelu, texendo fibres de gramínees . La fema pon 3 a 4 güevos de color azuláu, con manches marrones o negres. Exemplares nuevos de la niarada anterior ayuden a los padres a curiar el nial y los pitucos.[4]

Vocalización editar

Principalmente a l'amanecida, la pareya fai un dúu fuerte y sonoru, la fema da un matraqueo continuu, en tonu más baxu, mientres el machu emite una frase brengoso y melódico, como “chi-dudidu...” repitida munches vegaes, lo que constitúi una de les voces típiques del zarráu.[5]

Sistemática editar

Descripción orixinal editar

La especie C. hirundinacea describióse per primer vegada pol ornitólogu francés René Primevère Lesson en 1831 sol nome científicu Tanagra hirundinacea; llocalidá tipo «São Paulo, Brasil».[7]

Subespecies editar

Según la clasificación del Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC) (Versión 5.1, 2015)[8] y Clements Checklist 6.9,[9] reconócense 2 subespecies, cola so correspondiente distribución xeográfica:[7]

Referencies editar

  1. 1,0 1,1 1,2 BirdLife International (2012). «Cypsnagra hirundinacea» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 24 de febreru de 2015.
  2. 2,0 2,1 Lesson, René-Primevère (1823) Traite d'Ornithologie 6: 460.
  3. 3,0 3,1 Ridgely Robert, Cypsnagra hirundinacea, p. 622, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines / Robert Ridgely and Guy Tudor. – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  4. 4,0 4,1 4,2 Bandoleta en WikiAves. Consultada'l 24 de febreru de 2015.
  5. 5,0 5,1 5,2 Ridgely, Robert, Cypsnagra hirundinacea, p. 286, en Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Argel, Martha, 2010. Aves do Brasil Vol.1 Pantanal e Cerrado. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  6. 6,0 6,1 Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomas Sigrist; ilustráu por Tomas Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013. Cypsnagra hirundinacea, p.462. ISBN 978-85-60120-25-3
  7. 7,0 7,1 White-rumped Tanager (Cypsnagra hirundinacea) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 24 de febreru de 2015.
  8. Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi : 10.14344/IOC.ML.5.1. Disponible en IOC – World Birds names - Tanagers, flowerpiercers & tanager-finches. Consultada'l 24 de febreru de 2015.
  9. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2014. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9. Downloaded from Downloadable checklist|Clements Checklist 6.9

Enllaces esternos editar