Diecisiete Provincies
Les Diecisiete Provincies foi la denominación que mientres el sieglu XVI otorgar a los 17 territorios de la rexón de los Países Baxos (Nederlanden: Lage Landen) que formaron una entidá territorial arrexuntada polos duques de Borgoña y l'emperador Carlos V, que van acabar formando un Estáu. Aproximao entendía los actuales países de los Países Baxos, Bélxica, Luxemburgu, el norte de Francia y una pequeña parte del oeste d'Alemaña.
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
| xunión personal | |||||
| |||||
| Alministración | |||||
| Círculu Imperial | [[d:Special:EntityPage/Q155187|10px | ||||
| Capital | Bruxeles | ||||
| Forma de gobiernu | monarquía | ||||
| Xeografía | |||||
| Coordenaes | 50°50′48″N 4°21′17″E / 50.8467°N 4.3547°E | ||||
 | |||||
 | |||||
Esta apelación estendióse dempués de que Carlos V añadiera a los Países Baxos borgoñonos el ducáu de Gelderland, el condáu de Zutphen y los señoríos d'Utrecht, Overijssel y Groningen.[1] Esti territoriu foi llamáu tamién nesa dómina Pays-Bas, Nederland, Belgia, the Netherlands.[2] La mayoría d'estes provincies yeren feudos del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu; el condáu de Flandes y el condáu de Artois fueren orixinalmente feudos franceses que fueron vencíos pol Tratáu de Cambrai en 1529. En 1512, les provincies constituyíen la mayor parte del círculu de Borgoña.
En 1549, la Pragmática Sanción estableció que los territorios de los Países Baxos formaríen una entidá territorial indivisible, los Diecisiete Provincies, que sería heredada por un únicu monarca. Poro, Carlos creó'l títulu de Señor de los Países Baxos (Heer der Nederlanden), que namái él y el so fíu Felipe II d'España llevaron. El nome de los Diecisiete Provincies sumió dempués de la separación de les provincies del Norte de les del Sur.
Desarrollu históricu
editarD'esta forma, el Señor de los Países Baxos ye una forma descriptiva de designar al soberanu de los territorios de los Diecisiete Provincies, y que englobaba los títulos de Duque de Brabante y Lotaringia, Limburgu, Luxemburgu y Gelderland, Conde de Flandes, Artois, Henao, Holanda, Zelanda, Namur y Zutphen, Margrave del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, Señor de Frisia, Mechelen, y de les ciudaes, pueblos y tierres d'Utrecht, Overijssel y Groningen.
El 25 d'ochobre de 1555, l'emperador Carlos V abdicó en favor del so fíu Felipe la xefatura de la Orde del Toisón d'Oru, el ducáu de Borgoña y, poro, los diecisiete territorios de los Países Baxos.
Dientro de la monarquía hispánica, los Países Baxos ufiertaben una bona vitalidá económica, con una asitiada clase mercantil. Asina que los intentos d'amontar los impuestos pa sufragar les guerres, la defensa de los sos privilexos y l'espardimientu del calvinismu creó un focu de resistencia que condució a la rebelión xeneral na zona contra la política española.
En 1568, españó la rebelión nos Países Baxos, que daría llugar Guerra de los Ochenta Años. El 5 de xineru de 1579, los católicos formaron la Unión d'Arras: provincies de Artois, Henao y parte de Flandes (Lille, Douai y Orchies). Los protestantes en contraposicióm constituyeron el 23 de xineru la Unión d'Utrecht: Holanda, Zelanda, Utrecht, Gelderland, Groningen, y darréu les ciudaes de Brabante y Flandes.[3]
El 26 de xunetu de 1581, les provincies de Brabante, Gelderland, Zutphen, Holanda, Zelanda, Frisia, Mechelen y Utrecht,[4] anularon nos Estaos Xenerales, la so vinculación col rei d'España Felipe II, pol Acta d'axuración, y escoyeron como soberanu a Francisco d'Anjou.
Sicasí, llegalmente Felipe II nun arrenunció a esos territorios, y el gobernador de los Países Baxos Alejandro Farnesio empecipió la contraofensiva y recuperó a la obediencia del rei d'España Felipe II de gran parte del territoriu,[5] especialmente tres l'asediu d'Amberes, pero parte d'ellos volviéronse a perder tres la campaña de Mauricio de Nassau.
Antes de la muerte del rei d'España, el territoriu de los Países Baxos, en teoría los Diecisiete Provincies, nun pasó al so fíu Felipe III, sinón conxuntamente a la so fía Isabel Clara Eugenia y el so xenru l'archiduque Alberto d'Austria pol Acta de Cesión de 6 de mayu de 1598.[6][7]
Los trataos de paz con Francia (1598) y con Inglaterra (1604) y l'escosamientu pola guerra llevaron al establecimientu de la tregua de los dolce años.
Na práutica los territorios del norte formaben les Provincies Xuníes: Holanda, Zelanda, Utrecht, Gelderland (con Zutphen), Overijssel (con Drenthe), Frisia y Groniga, amás de los territorios de la Xeneralidá (partes de Brabante, Flandes y Limburgu). Y los territorios del sur so la soberanía de los Habsburgu formaron los Países Baxos españoles: Flandes, Artois, Henao, Namur, Luxemburgu, Brabante, Amberes, Mechelen, Limburgu. Esto reflexóse nos Estaos Xenerales, yá qu'en la parte norte establecer en L'Haya y na parte sur en Bruxeles.
D'esta manera, pol Acta d'Axuración de 1581 y la Tregua de los dolce años de 1609 formáronse dos entidaes polítiques: al norte, les Provincies Xuníes y al sur, los Países Baxos españoles. Y puede dase por rematáu'l periodu puramente históricu de los Diecisiete Provincies y empecípiase el de los Países Baxos Españoles al sur del territoriu y el de les Provincies Xuníes al norte del territoriu.
En 1621, morrió l'archiduque Alberto ensin tener descendencia, y pol Acta de Cesión de 1598,[8] la pretendida soberanía sobre les 17 provincies (de fechu la parte sur solamente) pasó al rei d'España y sobrín d'Isabel Clara Eugenia, Felipe IV, lo que coincidió col final de la tregua y l'empiezu de la Guerra de los Trenta Años.
Finalmente, tres una guerra infructuosa, el 30 de xineru de 1648, nel tratáu de Münster,[9] España reconoció la total independencia de la República de les Provincies Xuníes y el rei esanició del so intitulación Conde d'Holanda, Zelanda y Zutphen, Señor de Frisia y de les ciudaes, pueblos y tierres d'Utrecht, Overijssel y Groningen. Con esti actu España reconocía definitivamente la estinción de los Diecisiete Provincies.
Composición
editar| Escudo !align=left|Nome !align=left|Observaciones
| ||
|---|---|---|
| Diecisiete Provincies[10][11][12][13] | ||
 |
Condáu d'Holanda | Territoriu integráu nes Provincies Xuníes en 1581. |
 |
Condáu de Zelanda | Venceyáu al Condáu d'Holanda. Territoriu integráu nes Provincies Xuníes en 1581. |
 |
Condáu de Flandes | |
 |
Condáu de Artois | Vencíu definitivamente a Francia en 1659 pol Tratáu de los Pirineos |
 |
Condáu de Hainaut | |
 |
Condáu de Namur | |
 |
Condáu de Zutphen | Venceyáu al Ducáu de Gelderland. Territoriu integráu nes Provincies Xuníes en 1581, y reintegrado en 1591. |
 |
Ducáu de Brabante | Parte del territoriu pasó a les Provincies Xuníes. |
 |
Ducáu de Luxemburgu | |
 |
Ducáu de Limburgu | Venceyáu al ducáu de Brabante. |
 |
Ducáu de Gelderland | Territoriu integráu nes Provincies Xuníes en 1581; sacante una parte. |
 |
Señoríu de Overijssel | En llatín Transisulania. Incluyía Drenthe (mapa de 1658). Territoriu integráu nes Provincies Xuníes en 1591.[14] |
 |
Señoríu de Groningen | Territoriu integráu dafechu nes Provincies Xuníes en 1594.[15] |
 |
Señoríu de Frisia | Territoriu integráu nes Provincies Xuníes en 1581. |
 |
Señoríu d'Utrecht | Territoriu integráu nes Provincies Xuníes en 1581. |
 |
Señoríu de Mechelen | Venceyáu al Ducáu de Brabante. Territoriu de les Provincies Xuníes ente 1581-1585[16] |
 |
Marquesáu d'Amberes | Venceyáu al ducáu de Brabante. Perdida poles Provincies Xuníes en 1585[16] |
Referencies
editar- ↑ Jean Stengers, Histoire du sentiment national en Belgique des origines à 1918, tomu 1, Les Racines de la Belgique, éditions Racine, Bruxelles, 2000 ISBN 2-87386-218-1, p. 77.
- ↑ Stengers, op. cit., p. 77.
- ↑ «Collectie Nationaal Archie». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-27.
- ↑ Transcipción de l'Acta d'Axuración y traducción párrafo a párrafu n'inglés.
- ↑ WHKMLA History of the Netherlands - The Dutch Revolt, 1572-1609 Mapes de los Países Baxos ente 1576-1598
- ↑ Historia xeneral d'España, Juan de Mariana (1820)
- ↑ Boletín de la Real Academia de la Historia, xunetu de 1906
- ↑ Boletín de la Real Academia de la Historia, xunetu de 1906
- ↑ Tractatus Pacis, Trigesimo Januarii, anno supra millesimum sexcentesimo quadragesimo octavu, Monasterii Westfalorum, inter Serenissimum & potentissimum Principem Philippum, Regem Hispaniarum, etc. ab unâ; Et Celsos Potentesá Dominos Ordines Xenerales Foederatarum Belgii Provinciarum, ab alteria parte [1]
- ↑ [2]
- ↑ De namen van de Zeventien Provinciën
- ↑ «De uitvinding van de Nederlander». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-10-28.
- ↑ Ruzie met de Raad van State leidde tot de 80-jarige oorlog
- ↑ De munt van Overijssel
- ↑ De munt van Groningen
- ↑ 16,0 16,1 Historia xeneral d'España, Modesto Lafuente (1862)
Datos: Q330533
Multimedia: Seventeen Provinces
