Cuélebre
El cuélebre[1], o a vegaes tamién y raramente dragón[2] ye un animal mitolóxicu qu'apaez de xeitos diversos en delles cultures de tol mundu, con diferentes simbolismos asociaos.
| Cuélebre | ||
|---|---|---|
 | ||
| Información | ||
| Conexones | mitoloxía asturiana | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
Les interpretaciones más conocíes de cuélebres son los cuélebres europeos, derivaos de la tradición popular y de la mitoloxía de Grecia y Próximu Oriente, y tamién los cuélebres orientales.
Denominación
editarLa pallabra cuélebre vien del llatín coluber, "culiebra machu"[3], mientres que'l términu dragón vien del llatín draco ("cuélebre")[4], que deriva del griegu δράκων (drákōn), "dragón, culiebra escomanada, o culiebra d'agua", que probablemente venga del verbu δρακεῖν "ver nidiamente".
El términu más xeneralizáu pa esti animal fantásticu na llingua asturiana ye'l de cuélebre[5], apaeciendo'l términu dragón mui poques veces na documentación medieval llatina; quiciabes nun trunfó esti términu énte l'autóctonu cuélebre al pasar a la forma tragón, con tracamundiu ente los grupos iniciales dr- > tr- y confundise na significación con tragar y tragu[6].
Carauterístiques
editarYe una culiebra xigantesca con ales, que curia y vixila ayalgues o a les xanes[7]. Como son inmortales en pasando los sieglos les escames vuélvense-yos tremendamente grueses ya incaltriables, y sálen-yos ales d'esperteyu, asemeyándose más a un dragón qu'a una culiebra. Nun suel movese muncho del sitiu que curia, cuando lo fai ye pa comer ganáu o a los homes. Nes histories de cuélebres más conocíes suel matase a esti dándo-y de comer una piedra ferviendo, o con una fogaza de boroña enllena d'alfileres. Otru mitu rellacionáu col cuélebre ye'l de la «piedra del cuélebre», dizse que seis culiebres axúntense al cuélebre y les babes de toos ellos al endurecese formen dicha piedra; esta piedra cura ciertes enfermedaes.
Tamién se diz que los cuélebres son xanes embruxaes y qu'al matalos tórnense de nuevo xanes.
El Cuélebre
- El cuélebre; la culiebra con esnales d'esperteyu, escames impenetrables y cola descomanada, que s'agazapa na viesca, na fonte y na espelunca, y enllena los espacios del so silbu y taramica ganaos y persones... La que curia les xanes y protexe les ayalgues; la que namái se rinde a la fatiga na nueche de San Xuan, cuando los paladinos de ventura quiebren los encantexos y alcuentren d'una vez, y en grau sumu, la fortuna, l'amor y la belleza
- El cuélebre avieya colos sieglos, y entós les escames xorrécen-y, y los ríos refúguenlu, y niégase la tierra a soportalu. Nun-y queda más remediu que somorguiase nel so mar, que se denoma "Mar tapada" porque esparrámase baxo'l suelu. Nel fondu d'esti mar hai un viveru enorme de diamantes.... Y los homes, garren los diamantes con un troxu de carne y una cuerda; los diamantes péguense a la carne cuando toca nel abismu y xuben cuando ella xube, si ye quien a salvase de los cuélebres.
– (Constantino Cabal, RIDEA[8], p325, añu ¿?, recoyíu en Cuadonga
El cuélebre na toponimia asturiana
editarLa figura del cuélebre ta espardida per tola xeografía asturiana, na toponimia menos, cásique siempres rellacionao con cueves y fontes; en Mestas de Con (Cangues d'Onís) esisten tres cueves mui próximes conocíes como Cueves del Cuélebre; tamién cerca de Cuerres (Cangues d'Onís) esiste'l Pozu del Cuélebre. Nun son pocos los llugares que lleven el nome como complementu de fonte, o de ramada; asina, en Sobrefoz, esiste la Ramada del cuélebre[9], pues dizse que (pol aspeutu del llugar) per ellí baxó'l cuélebre dexando'l rastru propiu d'un ramu que s'arrastra pa tresportar daqué -como narria-[9]. Más cueves col nome, o que se diga que nelles vive'l cuélebre alcontrámosles en Saliencia (Somiedo), Uviéu, o Brañaseca (Cuideiru)[9].
Más nomes de llugar: prau del Cuélebre en Xienal (Quirós), y braña de Valdecuélabre (Somiedo)[10]:
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: cuélebre
- ↑ El Diccionario General de la Lengua Asturiana tien una definición pa dragón.
- ↑ Diccionariu Etimolóxicu de la Llingua Asturiana, Xosé Lluis García Arias, Academia de la Llingua Asturiana & Universidá d'Uviéu, Uviéu, 2018, tomu II, ISBN 978-84-8168-557-2.
- ↑ Diccionariu Etimolóxicu de la Llingua Asturiana, Xosé Lluis García Arias, Academia de la Llingua Asturiana & Universidá d'Uviéu, Uviéu, 2018, tomu II, ISBN 978-84-8168-557-2.
- ↑ Ramón d'Andrés (2021). Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu (n'asturianu). Uviéu: Ediciones Trabe.
- ↑ Diccionariu Etimolóxicu de la Llingua Asturiana, Xosé Lluis García Arias, Academia de la Llingua Asturiana & Universidá d'Uviéu, Uviéu, 2021, tomu VI, ISBN 978-84-8168-571-8.
- ↑ La cultura asturiana.Introducción a l'antropoloxía d'Asturies; Roberto González-Quevedo, CH Editorial, 2010, ISBN 978-84-937107-2-9.
- ↑ Enciclopedia de la Asturias Popular, Depósitu Llegal AS:330-94, Editáu por "La Voz de Asturias" S.A.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Supersticiones y creencias de Asturias. Ayalga Ediciones, 1976. Luciano Castañón. ISBN 84-400-9864-2
- ↑ Toponimia asturiana. El porqué de los nombres de nuestros pueblos; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana S.A., Uviéu, 2005, ISBN 84-87730-78-7.
