Emberiza cirlus

especie de páxaru

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. La escribana les sebes[2] (Emberiza cirlus) ye una ave passeriforme de la familia Emberizidae, un grupu anguaño dixebráu pola mayoría de los autores modernos de la familia Fringillidae.

Emberiza cirlus
escribana les sebes
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Emberizidae
Xéneru: Emberiza
Especie: E. cirlus
Linnaeus, 1766
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Habita na mayoría de los países del sur d'Europa, nes islles del Mediterraneu y nel norte d'África. Ye un residente de zones templaes y nun emigra pel hibiernu. Ye habitual en toa clase de zones arbolaes con escamplaes, pero tien preferencia polos llugares soleyeros.

Los cambeos na agricultura afectaron negativamente a esta especie al norte del so área de distribución, y n'Inglaterra, onde nel pasáu yera una especie bien frecuente nel sur del país, anguaño alcuéntrase llindáu al sur de Devon. L'escribán soteño ye la mascota nos lletreros del pueblu de Stokeinteignhead.

Nome común

editar

Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés col nome común escribana les sebes[2].

Descripción

editar
 
Escribana les sebes machu.
 
Güevos de Emberiza cirlus
 
Cuculus canorus canorus + Emberiza cirlus

L'escribán soteño ye un pequeñu escribán d'ente 15-16,5 cm de llargor y un valumbu d'ente 22-22,5 cm[3] con un picu gruesu afechu p'alimentase de granes. El machu amuesa una brillosa cabeza mariella, coronada de negru, cola franxa ocular y el gargüelu tamién negres y una banda verdosa nel pechu que crucia'l so banduyu mariellu. L'envés ta xaspiáu con un color castañu pardu. La fema ye similar a la del escribán cerillo, pero la parte inferior del envés ye de color marrón buxu y los sos costazos son de color castañu.

El cantar del machu ye un chiído monótonu, similar al del mosquiteru árticu o'l de la papuda zarcerilla.[3]

Pel branu el so alimentu habitual consiste n'invertebraos como saltapraos y grillos, colos qu'alimenten a los sos pitucos. Pel hibiernu aliméntense de pequeñes granes y pequeñes yerbes. Mientres esta estación suelen alimentase en bandaes.

Suelen añerar nel suelu, dientro d'una cobertoria trupa como la qu'ufierten arbustos y sebes, anque suelen decantase por prunos, retamas y zarzamoras. La estación d'apareyamientu y cría dura dende abril hasta mediaos de setiembre, y les pareyes pueden tener hasta 3 puestes mientres esti periodu. Son páxaros de naturaleza sedentaria y de cutiu namái s'alloñar unos 250 m de los sos niales pa buscar alimentu pel branu y hasta 2 km pel hibiernu.

La puesta suel consistir ente 2-5 güevos qu'amuesen unes marques carauterístiques d'esta especie. La incubación dura alredor de 12 díes. Mientres esti periodu'l machu alimenta a la fema, según mientres 11-14 díes más dempués de la eclosión de los pitucos.

Midíes de caltenimientu n'Inglaterra

editar

Anguaño n'Inglaterra namái queda una pequeña población d'escribanos soteños nel sur de Devon. Al traviés d'un proyeutu de Proteición Rural y Medioambiental, el grupu Natural england desenvolvió delles midíes pa caltener esta especie nel país.

Al traviés de los esfuercios de caltenimientu la población inglesa d'escribanos soteños amontóse de 118 pareyes en 1989 a 700 pareyes nel añu 2003. Sicasí, la so área de distribución nun s'estendió.

Referencies

editar
  1. BirdLife International 2009 Emberiza cirlus. IUCN 2010. Llista Colorada d'Especies Amenaciaes IUCN. Version 2010.2 <www.iucnredlist.org>. Consultáu'l 11 d'agostu de 2010.
  2. 2,0 2,1 URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  3. 3,0 3,1 (1997) The Birds of the Western Palearctic [Abridged]. OUP. ISBN 019854099X.

Enllaces esternos

editar