Hermericu
Hermerico (circa 380 – 441 (greg.), Braga) foi rei de los suevos ente 409 y 438, primer soberanu del reinu qu'esti pueblu xermánicu creó en Hispania[2] (actual península Ibérica), que duró dende 411 a 585. Asina, pasaría a ser el primer reinu creáu tres la cayida del imperiu romanu y el primeru n'acuñar moneda propia, creándose asina'l precursor del futuru reinu de Galicia.
Hermericu | |||
---|---|---|---|
411 - 438 - Requila (es) → | |||
Vida | |||
Nacimientu | circa 380 | ||
Nacionalidá | Reinu de Galicia | ||
Muerte | Braga, 441 (greg.)[1] (60/61 años) | ||
Familia | |||
Fíos/es |
| ||
Oficiu | monarca | ||
Creencies | |||
Relixón | religión germánica (es) | ||
Biografía
editarDirixó al so pueblu dende'l Rin hasta la Gallaecia, onde, en sometiendo a la población hispanorromana, robló un foedus (411) col Imperiu por aciu el cual el so pueblu establecer na provincia de la Gallaecia, constituyida como regnum («reinu»; primer vegada que se instituye esta institución política n'Europa) federáu de Roma sol gobiernu d'un rex (rei) (el mesmu Hermerico) qu'acepta como cimeru l'autoridá del emperador. La parte occidental de la Gallaecia foi pa los suevos, en cuantes que la oriental correspondió a los vándalos asdingos,[3] empobinaos pol so rei Gunderico. Engarraos dambos, Hermerico foi ganáu polos vándalos y los alanos na batalla de los montes Nervasos, na actual provincia de Lleón.[4] Sicasí, cola ayuda romana consiguió ganar a estos enemigos y arrequexalos na Bética.
Según san Isidoro rixó mientres 32 años el destín del so pueblu (406-439), un pueblu barbárico menor, tantu dende'l puntu de vista demográficu como militar, la so población puede envalorase ente 30 000 y 40 000 persones. El establecimento de los suevos, según escribi Idacio, fíxose sobre una población galaicu-romana que retuvo nel so poder les fortaleces más segures. Nel añu 430, el siguiente a la salida de los vándalos de Hispania, Idacio rexistra enfrentamientos pola Gallaecia media qu'obliguen a Hermérico a faer la paz, paz que se conviete nuna curtia tregua, circunstancia qu'obliga a Idacio a allegar a les Galias en busca de la proteición d'Aecio. Idacio torna a la Gallaecia l'añu 432 acompañáu pol conde Censorio, en calidá de legáu de Aecio cerca de los suevos consiguiendo roblar en 438 un foedus colos suevos. Foi entós cuando acomuñó al so fíu Requila al tronu yá que s'atopaba enfermu.[4] Fina nel añu 441.
Ver tamién
editarBibliografía
editar- José Orladis Rovira, L'Antigüedá tardida, Historia Xeneral d'España y América, Tomu II, Ediciones Rialp, ISBN 84-321-2097-9
- Thompson, E. A. Romans and Barbarians: The Torne of the Western Empire. Madison: University of Wisconsin Press, 1982. ISBN 0-299-08700-X.
Referencies
editar
Predecesor: Nengunu |
Rei de los Suevos 409 - 438 |
Socesor: Requila |