Heiric d'Auxerre
Heiric d'Auxerre (841 (greg.), Auxerre – 876 (greg.), Auxerre) foi un monxu oblato nel monesteriu benedictín de Saint-Germain d'Auxerre (Auxerre, Borgoña-Francu Condáu, Francia) nel momentu de la edificación de la nueva cripta por Conrad.
Heiric d'Auxerre | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu | Auxerre, 841 (greg.)[1] |
| Nacionalidá |
 Francia |
| Muerte | Auxerre[2], 876 (greg.)[1] (34/35 años) |
| Estudios | |
| Llingües falaes |
llatín medieval[3] llatín[4] |
| Alumnu de |
Lupus Servatus Haymon d'Auxerre (es)  |
| Profesor de |
Hucbald Remi d'Auxerre |
| Oficiu | teólogu, poeta, eruditu, monxu, escritor, filósofu |
| Creencies | |
| Orde relixosa | Orde de San Benitu |
 | |
Heiric empezó la so formación nel mesmu monesteriu, con Servatus Lupus y Haymo d'Auxerre o Haimón d'Auxerre.
Escribió los Miracula santi Germani, sobre los milagros de San Xermanu (tamién conocíu como Germain d'Auxerre o San Germán d'Auxerre, 378-448), santu epónimu del so monesteriu. Nesta obra fala de la construcción de la cripta. Otres obres fueron les sos Collectaeum,[5] un homiliario (escoyeta d'homilíes), y unes gloses a les Categoriae decem (Diez Categoríes, un sumariu llatín del sieglu IV de les Categoríes d'Aristóteles, atribuyíu equivocadamente a San Agustín o tomáu pola obra completa, y que foi una de les fontes principales del pensamientu aristotélicu disponibles n'occidente na Alta Edá Media, influyendo tamién en Juan Escotu Eriúgena, Alcuino y Fredegisus).
Herederu intelectual d'Escotu Eriúgena, que fuera llamáu pol rei Carlos el Calvo a la so escuela palatina en 850, considerar a Heiric l'aniciador de la escuela d'Auxerre, que siguió'l so discípulu Remi d'Auxerre hasta l'añu 935. Les gloses de Heiric y Remi fueron utilizaes nel sieglu XII por Guillermo de Conches. Discípulu de Remi sería Odón de Cluny, reformador del monesteriu d'Aurillac.
El precursor de la notación musical, Hucbaldo, foi monxu d'Auxerre de 860 a 872. Otru monxu d'Auxerre foi Abbon, gran viaxeru que llegó a abá del monesteriu de Fleury-sur-Loire, unu de los primeres cluniacenses.[6]
Ediciones de les sos obres
editar- Migne, Patrologia Llatina, tomu 124, a consultar en Documenta Catholica Omnia.
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 119215888. Data de consulta: 17 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Catálogo de la Biblioteca Pontificia de la Santa Cruz. ID Pontificia Universidad de la Santa Cruz: 140665.
- ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ Identificador CONOR.SI: 49941347. Afirmao en: CONOR.SI.
- ↑ ... a florilegium consisting mainly of extracts from classical authors, particularly Valerius Maximus (un florilegio que consiste principalmente n'estractos d'autores clásicos, particularmente Valerio Máximu), Rosamond McKitterick, The Frankish Kingdoms under the Carolingians (1983), p. 290.
- ↑ Respuesta a una consulta sobre la escuela d'Auxerre.
Enllaces esternos
editar- [1] Archiváu 2006-12-17 en Wayback Machine
- Escuela d'Auxerre (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- BBK page (n'alemán)
- (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Datos: Q1281873
