Wikipedia

Sporting Clube de Portugal

club de fútbol portugués

El Sporting Clube de Portugal (oficialmente en portugués, Sporting Clube de Portugal) ye un club polideportivu de Portugal fundáu'l 1 de xunetu de 1906. El so equipu de fútbol xuega na Primer División de Portugal y visti camiseta verde y blanca a franxes horizontales, con pantalón negru. El lema del Sporting Clube de Portugal ye esfuerciu, dedicación, devoción y gloria.

Sporting Clube de Portugal
Situación
PaísBandera de Portugal Portugal
Distritu portugués[[Distritu de Lisboa|{{{2}}}
Gran ciudá[[Lisboa|{{{2}}}
Estáu Portugal
Datos
Tipu club de fútbol
Fundáu en1r xunetu 1906
Presidente Bandera de Portugal Frederico Varandas
Entrenador Bandera de Portugal Rui Borges
Categoría Primeira Liga
Instalaciones
Estadiu Estadio José Alvalade (es) Traducir
Uniforme
Titular
Alternativu
Tercera
Patrocinador NOS (es) Traducir

Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

A nivel llocal, llogró 18 campeonatos de primer División, amás de 20 ediciones de la Copa de Portugal y 8 Supercopes. Esto asitiar terceru nel historial por detrás de Benfica, con quien apuesta'l Clásicu de Lisboa, y de Porto, l'otru club grande de Portugal.

A nivel internacional, el Sporting de Portugal llogró la Recopa d'Europa 1963/64 y rematáu segundu na Copa de la UEFA 2004/05.

Ye'l primer club con más medayes ganaes polos sos atletes nos Xuegos Olímpicos, y el segundu club con más títulos ganaos en tolos deportes que práutica o que prauticó, por detrás del Futbol Club Barcelona.[1]

L'academia de Sporting clube de Portugal ye reconocida en tol mundu y considerada una de les meyores canteres del Mundu por munchos espertos.[2][3] Esto consiguir cola meyor rede de ojeadores de Portugal y entrenadores cualificaos na formación de futbolistes.[2] Formáronse xugadores como Cristiano Ronaldo, Ricardo Quaresma, Luís Figo, Paulo Futre y Nani.

Historia

editar

Fundación (1902-1930)

editar
 
Fundadores del Sporting.

Sporting Clube de Portugal, tien los sos oríxenes en xunu de 1902, cuando los mozos Francisco da Ponte, Horta Gavazzo y el so hermanu José María decidieron crear el Sport Club de Belas. Esti club, el primer antepasáu del Sporting, xugó namái un partíu y a la fin del branu del añu, eslleióse. Dos años más tarde, la idea de crear un club de fútbol foi restablecíu, y esta vegada, colos hermanos Gavazzo xuníos por José Alvalade y José Stromp, nuevu club, el Campo Grande Football Club, foi fundáu. Xuega los sos partíos na finca del Vizconde de Alvalade, el güelu de José Alvalade, cola sede del club allugáu na casa de Francisco Gavazzo.

Mientres dos años, el club desenvolvió una intensa actividá en dellos deportes, fútbol, tenis y esgrima. El club tamién entamó fiestes y díes de campu. Col tiempu, mientres una comida campestre, el 12 d'abril de 1906, españaron discutinios, una y bones dellos miembros defendieron que'l club namái se centró na organización de picnics y eventos sociales, con otru grupu de defensa de que'l club tien de centrase na práutica de deportes nel so llugar. Dalgún tiempu dempués, José Gavazzo, José Alvalade y otros 17 miembros abandonaron el club, con esta última frase

"Voi tener conmigo al mio güelu y él va dame'l dineru pa faer otru club."[4]

 
El Sporting mientres una visita a Madrid, España, en 1916.

Como tal, un nuevu club, Campo Grande Sporting Clube, foi fundáu. El Vizconde de Alvalade, que'l so dineru ayudó a financiar el club, foi'l primer presidente del Sporting.[5] José Alvalade, como unu de los principales fundadores, pronunció en nome de sigo mesmu y de los sos compañeros de co-fundadores,

"Queremos qu'esti club sía un gran club, tan grande como'l más grande n'Europa."[6]

Tres meses más tarde, el 1 de xunetu de 1906, António Félix da Costa Júnior suxirió'l nome de Sporting Clube de Portugal, y esta fecha considerar el Sporting día oficial de la so fundación.

L'añu 1907 marcó unos "primeros" pal club, porque Sporting xugó'l primer partíu de fútbol de la so historia'l 3 de febreru, que termina nuna derrota por goliada 5-1 contra'l club de tercer división Cruz Negra; inaugura la so primer sede, conocida como "Sítio das Mouras" (los más avanzaos en Portugal nel momentu, fornida con duches, dos pistes de tenis, una pista d'atletismu y un campu de fútbol), el 4 de xunetu; y xugó el primer clásicu de tolos tiempos contra los rivales locales Sport Lisboa e Benfica (entós conocíu como Grupu Sport Lisboa) el 1 d'avientu.[7]

El club tamién llanzó la so primer tarxeta d'informe'l 31 de marzu de 1922, titulada "Boletim do Sporting" (Informe del Sporting), dando les bases pal posterior llamáu "Jornal do Sporting", el diariu oficial del club, qu'inda esiste anguaño.[8]

Primeros años (1931-1959)

editar
 
La Copa de la UEFA Recopa ganada pol Sporting nel Muséu de Mundo Sporting.

Sporting xugó'l so primer partíu de Primeira Liga (la 1ra división del fútbol portugués) el 20 de xineru de 1935, ganando 0-6 contra'l Académica de Coimbra. Un añu más tarde, en 1936, el club tuvo la so derrota más pesada enxamás consiguida contra'l Fútbol Club Porto, perdiendo 10-1. Sporting, sicasí, tomó la revancha un añu dempués, cuando s'humildaren col mesmu equipu con un resultáu de 9-1. En 1941, so la direición del direutor húngaru József Szabó, el club celebró'l primer títulu de Lliga de la so historia.[9]

L'equipu de fútbol tuvo'l so apoxéu mientres los años 1940 y 1950. Foi encabezada por Fernando Peyroteo, José Travassos, Albano Narciso Pereira, António Jesus Correia y Manuel Vasques, nun quintetu moteyáu "Los Cinco violinos".[10] Cola ayuda de los violinos, el Sporting ganó siete títulos de lliga n'ocho temporaes ente 1947 y 1954, incluyendo una de cuatro precedentes nuna fila a partir de 1950-1951 d'equí p'arriba. Fernando Peyroteo, el más conocíu de los "violinos", ye consideráu unu de los meyores xugadores portugueses de tolos tiempos.[11][12]

Sporting y l'equipu yugoslavu F. K. Partizan Belgráu fixeron historia'l 4 de setiembre de 1955, ente que xugaron el primer partíu de la UEFA Campeón de la Copa de Clubes. El xugador del Sporting João Martins anotó'l primer gol de la competición, a los 14 minutos. El partíu terminó nun empate 3-3.[13]

Sporting tamién inauguró la so nueva sede, el José Alvalade Stadium, el 10 de xunu de 1956. Esti estadiu foi l'estadiu del club hasta 2003.

Los años d'oru (1960-1995)

editar
 
Hector Yazalde, xugador del Sporting Clube de Portugal, y Bota d'Oru en 1974

Na década del 60, el club ganó la Lliga nes temporaes 1961/62, 1965/66 y 1969/70, ente que se fixo de la Copa de Portugal 1962/63. Esti llogru coperu, dexó-y al club verde y blancu apostar la Recopa d'Europa de la temporada siguiente, que ganaría, en ganando al MTK Budapest FC d'Hungría na final. Esta ye la única vegada qu'un equipu portugués ganó un títulu de la Recopa. L'equipu entró nel concursu de ganar a Atalanta Bergamasca Calcio na fase de clasificación, goliando al club chipriota APOEL Nicosia FC no que foi la mayor victoria nun solu xuegu de competiciones de la UEFA hasta la fecha: 16-1, un récor qu'entá sigue de pies. Na siguiente ronda, perdió 4-1 ante'l Manchester United Football Club en Old Trafford na primer parte, pero fixeron una notable recuperación en casa, ganando 5-0. Nes semifinales, el Sporting esanició a Olympique Lyonnais, y na final al MTK Budapest, nuna final de dos rondes pa ganar el so primer títulu européu. El gol de la victoria foi marcáu por João Morais d'un saque d'esquina direutu.[14] Asina, el club de Lisboa llogró'l primer títulu internacional oficial entamáu pola UEFA na so hestoria.

Yá na década del 70, llegaron los campeonatos lligueros de la temporada 1973/74 y 1979/80, amás de los llogros nes Copes de Portugal 1970/71, 1972/73, 1973/74 y 1977/78.

Nel planu internacional, el club llegó a les semifinales de la Copa de Campeones de Copa en 1974, pero perdió ante'l futuru campeón, 1. FC Magdeburg, d'Alemaña del Este. L'entrenador Inglés Malcolm Allison llegó al Sporting en 1981, y so la so direición el club ganó'l doblete (Lliga y la Copa de Portugal), en 1982.[15]

Ente 1983 y 1987 el club nun vivió grandes llogros, pero a pesar d'aquello, hubo dellos puntos destacaos mientres esti tiempu, sobremanera una victoria 7-1 sobre'l Benfica nel Estadiu José Alvalade el 14 d'avientu de 1986.

Tres 5 años ensin títulos, el Sporting ganó de la mano del inglés Keith Burkinshaw la Supercopa de Portugal de 1987, ganando al Benfica na final.

El Sporting llegó a la semifinal de la Copa de la UEFA 1990-91, perdiendo contra'l Inter de Milán.[16]

Depués de dellos años en blancu, na temporada 1994-95 el club leonino volvió llograr la Copa de Portugal, ganando 3 a 1 al Marítimu nel duelu decisivu.

Campeón de Lliga y de Copes depués de dellos años (1999-actualidá)

editar

Na Primeira Liga 1999-2000, depués de 5 años ensin consiguir títulos oficiales, el Sporting -dirixíu pol direutor Augusto Inácio- (un ex xugador de Sporting, que al empiezu de la temporada sustituyó al italianu Giuseppe Materazzi), ganó'l títulu de Lliga na última xornada con una victoria por 4-0 sobre'l Sport Comércio y Salgueiros, terminando una seca de 18 años.[9]

Nel planu internu, el Sporting nun ganó un títulu de lliga dende 2002, pero llogró victories na Copa de Portugal en 2007 y 2008. Amás, dempués de 41 años, Sporting llegó per segunda vegada a una final europea, na final de la Copa de la UEFA de 2005. Xugando nel so propiu terrén, l'equipu, sicasí, perdió 3-1 contra'l club rusu CSKA Moscú. El club casi algamó otra final europea en 2012, pero foi esaniciáu de la competencia pol Athletic Club, nes semifinales de la Lliga Europea de la UEFA 2011-12.[17] Sporting tamién algamó, per primer vegada, la fase d'octavos de final de la Lliga de Campeones de la UEFA, na temporada 2008-09, pero foi cedíu pol FC Bayern München, nuna derrota total de 12-1. Esto ye llargamente consideráu como unu de los puntos más humillantes de la historia del club.[18]

Amás, años de mala xestión financiera casi conducieron a la desapaición del club. En 2011, el club atropara deldes de más de 276 millones de €.[19] Les resultancies nel terrén de xuegu tamién yeren pésimos, col Sporting terminó séptimu - la so posición más baxa na tabla de la lliga - na Primeira Liga 2012-13.[20][21] Dempués d'una inmensa presión dende dientro y fora del club, Luís Godinho Lopes, entós presidente del Sporting, arrenunció.[22][23] Bruno de Carvalho foi'l so socesor.[24][25] Con un discursu ambiciosu, les intenciones de Carvalho taben axustando colos bancos, y tamién volver poner a Sporting na sienda de la gloria, ente que "declaró la guerra" a los que conducieron al abismu a Sporting, y demandalos nos tribunales.[26][27][28]

Con una estructura más estable dientro del club, la Primeira Liga 2013-14 vio meyores nes resultancies, una y bones el Sporting terminó segundu na tabla, ganando asina l'accesu direutu a la Lliga de Campeones de la UEFA 2014-15, la primer vegada en cinco años que club llegó al nivel cimeru de les competiciones europees.[29][30]

Na temporada 2014-15, el Sporting ganó'l so 16ª Copa de Portugal 2014-15 de manera dramática. L'equipu de Lisboa, dirixíu por Marco Silva, xugó la final ante'l Sporting Clube de Braga, y dempués d'un desastrosu empiezu, perdieron 0-2 nel primer tiempu y xugó con diez homes tres la espulsión de Cédric Soares. Cola final aparentemente perdida, Islam Slimani dio daqué d'esperanza a los aficionaos, y anotó el 1-2 nos 83 minutos. Nel tiempu de descuentu, Fredy Montero llogró igualar, forzando la prórroga. Sporting n'última instancia, ganó'l partíu 3-1 nos penaltis.[31] Les celebraciones terminaron nuna invasión de campu de José Alvalade polos fanes, una y bones el club tocó plata per primer vegada en siete años.[32][33]

En xunu de 2015, Jorge Jesus xunir a Sporting, yá que, SL Benfica optó por nun anovar el so contratu como entrenador del club, y robló un contratu de trés años. Presentáu como'l nuevu xerente del club el 1 de xunetu, el cambéu de direición interpunxo la rivalidá de los dos clubes de Lisboa a nuevos altores.[34][35] Dellos medios de comunicación portugueses llamaron al eventu O Verão Quente de 2015 "("El branu caliente de 2015").[36] So la direición de Jesús, Sporting ganó la Supercopa de Portugal contra'l Benfica campeón de la Primeira Liga 2014-15 (1-0).[37]

Estadiu

editar
Artículu principal: Estadiu José Alvalade

El Sporting construyó un nuevu estadiu, Estádio José Alvalade, construyíu pa la Eurocopa 2004. Diseñáu por Tomás Taveira y calificáu pola UEFA de cinco estrelles, calificáu p'apostar finales de los torneos de la UEFA. Orixinalmente taba fechu pa una capacidá de 40,000 aficionaos, pero l'actual ye de 50,095 y l'acústica facer fayadizu pa entamar conciertos. Foi inauguráu'l 6 d'agostu del 2003 nun xuegu ente'l Sporting col Manchester United 3–1. Foi sede de la final de la UEFA Cup nel 2005 ente'l Sporting y el CSKA Moscow, con trunfu del CSKA 3–1.[38]

Foi una de les sedes de la Eurocopa 2004. Xugáronse 5 partíos nel Estádio José Alvalade, unu d'ellos la semi-final ente Portugal 2–1 Holanda.

 
Sporting xugando contra'l club alemán Schalke 04, nun partíu de la Champions.

Uniforme

editar
  • Uniforme titular: Camiseta verde a franxes horizontales blanques, pantalón verde, medies blanques y verdes.
  • Uniforme visitante: Camiseta lila, pantalón lila, medies liles.

Rivalidaes

editar
Artículos principales: Vos Três Grandes y Derby da Capital

Muséu

editar

El Sporting Clube de Portugal tien más de 16 000 trofeos n'esposición nel so Muséu, asitiáu nel Estadiu José Alvalade.

Xugadores

editar

Máximos goliadores

editar
# Nome Goles
1°   Fernando Peyroteo 331
2°   Manuel Fernandes 255
3°   Manuel Vasques 221
4°   Manuel Soeiro 204
5°   Rui Jordão 187
6°   Liédson 173
7°   Adolfo Mourão 170
8°   João Martins 166
9°   Jesus Correia 156
10°   Albano 153

Presidentes

editar

Llista completa:[39]

  • Alfredo Augusto das Nieves Holtreman (Visconde de Alvalade) (1906–10)
  • Luís Caetano Pereira (1910)
  • José Holtreman Roquette (José Alvalade) (1910–12)
  • Luís Caetano Pereira (1912–13)
  • José da Mota Marques (1913–14)
  • Daniel Queirós do Santos (1914–18)
  • Mário de Lemos Pistacchini (1918)
  • António Nunes Soares Júnior (1918)
  • Mário de Lemos Pistacchini (1918–21)
  • António Nunes Soares Júnior (1921)
  • Manoel Garcia Cárabe (1921–22)
  • Júlio Barreiros Cardoso de Araújo (1922–23)
  • Pedro Sanches Navarro (1923–24)
  • Júlio Barreiros Cardoso de Araújo (1924–25)
  • José Salazar Carreira (1925–26)
  • Pedro Sanches Navarro (1926–27)
  • António Nunes Soares Júnior (1927–28)
  • Joaquim Guerreiro de Oliveira Duarte (1928–29)
  • Eduardo Mário Costa (1929)
  • Álvaro José de Sousa (1929–31)
  • Artur Silva (1931)
  • Álvaro Luís Retamoza Dias (1932)
  • Joaquim Guerreiro de Oliveira Duarte (1932–42)
  • Augusto Amado de Aguilar (1942–43)
  • Prof. Dr. Diogo Alves Furtado (1943)

Estadístiques en competiciones Internacionales

editar
Tornéu Temp. PX PG PE PP GF GC Dif. Puntos Meyor posición
Lliga de Campeones de la UEFA 21 92 26 20 46 118 152 -34 98 Cuartos de Final
Recopa d'Europa 8 40 18 9 13 82 49 +33 63 Campeón
Lliga Europa de la UEFA 30 163 77 37 49 255 180 +75 268 Subcampeón
Total 59 295 121 66 108 455 381 +74 429 1 títulu


Actualizáu a la Lliga de Campeones 2017-18.
  • Temp.= Temporaes; PX= Partíos xugaos; PG= Partíos ganaos; PE= Partíos empataos; PP= Partíos perdíos; GF= Goles a favor; GC= Goles en contra; Dif.= Diferencia de goles.

Palmarés resumíu

editar
Artículu principal: Palmarés del Sporting Clube de Portugal

Torneos nacionales oficiales (49)

editar
Ye'l club que más títulos tien d'esta competición.

Torneos internacionales oficiales (1)

editar
Ye'l club portugués que más títulos tien nesta competición.

Torneos amistosos y non oficiales

editar
La Copa del Imperiu ye la competición precusora de l'actual Supercopa de Portugal. La Federación Portuguesa de Fútbol nun reconoz como oficial esti tornéu.

"Trofeo Ciudad de Pontevedra (1):" 2002

Referencies

editar
  1. ↑ «Sporting de Portugal, Lleones a la chisba». fifa.com. Consultáu'l 22 de febreru de 2012.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Academia Sporting Clube de Portugal». Nueva Era Deportiva (16 de xunetu de 2014). Consultáu'l 2 de xunu de 2015.
  3. ↑ El Sporting de Portugal gana la Eurocopa de les canteres. 14/06/12. https://www.marca.com/2012/06/14/futbol/eurocopa_2012/portugal/1339669077.html. Consultáu'l 2 de xunu de 2015. 
  4. ↑ «Featured Areas | Official website of Sporting Clube de Portugal» (inglés). Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
  5. ↑ «Resumo | Site oficial do Sporting Clube de Portugal» (portugués). Consultáu'l 25 de febreru de 2016.
  6. ↑ «Fundadores | Site oficial do Sporting Clube de Portugal» (portugués). Consultáu'l 25 de febreru de 2016.
  7. ↑ (1988) Sporting Clube Portugal – Fotobiografia por Rui Guedes. Publicações Dom Quixote, páx. 7 a 9.
  8. ↑ «aniversariojornal.jpg (596×308)» (31 de marzu de 1922). Consultáu'l 6 de marzu de 2016.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Noticies :: ceroacero.es» (18 de xunu de 2013). Consultáu'l 7 de marzu de 2016.
  10. ↑ Marques, Sara (16 de febreru de 2015). «O dia em que vos cinco violinos marcaram 12 golos | Maisfutebol.iol.pt | Paixão Pura» (portugués). Consultáu'l 8 de marzu de 2016.
  11. ↑ Bearryman, Edward. «Cristiano Ronaldo is NOT Portugal's greatest ever player. This man is... - The Sun Dream Team FC» (inglés). Consultáu'l 8 de marzu de 2016.
  12. ↑ Flanagan, Chris (19 d'ochobre de 2015). «Better than Messi, Pulgue, Muller: How Cristiano Ronaldo's scoring stacks up | FourFourTwo» (inglés). Consultáu'l 8 de marzu de 2016.
  13. ↑ José Nuno Pimentel (4 de setiembre de 2015). «When Sporting and Partizan broke new ground - UEFA Champions League - News - UEFA.com» (inglés). Consultáu'l 11 de marzu de 2016.
  14. ↑ «uefa.com - UEFA Cup Winners' Cup - News» (inglés) (17 d'agostu de 2001). Archiváu dende l'orixinal, el 19 de mayu de 2008. Consultáu'l 21 de marzu de 2016.
  15. ↑ Vaza, Marco (16 d'ochobre de 2010). «do-futebol-1461321 Malcolm Allison (1927-2010), o treinador que gostava de viver pa lá do futebol - PÚBLICU» (portugués). Consultáu'l 21 de marzu de 2016.
  16. ↑ «1990/91: Matthäus makes the difference for Inter - UEFA Europa League - News - UEFA.com» (inglés). Consultáu'l 21 de marzu de 2016.
  17. ↑ «-Y: At. Bilbao-Sporting, 3-1 (crónica) | Maisfutebol.iol.pt | Paixão Pura» (portugués) (26 d'abril de 2012). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  18. ↑ Melo, Rui Miguel (11 de marzu de 2009). «Sporting sofre humilhação histórica - JN» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  19. ↑ Tavares, Isabel (27 de xunu de 2015). «Sporting. Soares Franco pode ser o senhor que se segue na llista das expulsões» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  20. ↑ Santiago, Eduardo (20 de mayu de 2013). «O pior Sporting de sempre - Primeira liga - Futebol - SAPU Desporto» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  21. ↑ Curáu, Paulo (5 de xineru de 2013). «Paços de Ferreira deixa Sporting a um ponto da zona de despromoção - PÚBLICU» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  22. ↑ «Godinho Lopes demite-se na terça-feira - Primeira liga - Futebol - SAPU Desporto» (portugués) (3 de febreru de 2013). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  23. ↑ Gomes, Bruno (26 d'avientu de 2013). «Sporting 2013: Guerra y Paz - VAVEL.com» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  24. ↑ Matias, Jorge Miguel (24 de marzu de 2013). «Bruno de Carvalho é o novo presidente do Sporting - PÚBLICU» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  25. ↑ Roseiro, Bruno (26 de marzu de 2013). «Expresso | Bruno Carvalho confirmáu presidente do Sporting» (portugués). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-06-12. Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  26. ↑ Godinho, João Paulo (26 de marzu de 2013). ««Vamos devolver a paz ao Sporting» - Primeira liga - Futebol - SAPU Desporto» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  27. ↑ Curáu, Paulo (20 de febreru). «Bruno de Carvalho ameaça Godinho Lopes com tribunal - PÚBLICU» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  28. ↑ Curáu, Paulo (22 de marzu de 2013). «"O Sporting merecia outros candidatos y eu merecia outros adversários" - PÚBLICU» (portugués). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  29. ↑ «Sporting vence Belenenses y garante segundu llugar y acesso direto à "Champions" - JN» (portugués) (19 d'abril de 2014). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  30. ↑ «Sporting vence non Restelo y assegura entrada direta na "Champions" (videu)» (portugués) (19 d'abril de 2014). Consultáu'l 27 de marzu de 2016.
  31. ↑ «Sporting win dramatic Taça de Portugal final on penalties» (inglés) (31 de mayu de 2015). Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
  32. ↑ «Sporting vence Braga nos penalties y conquista a Taça de Portugal - UEFA.com» (portugués) (31 de mayu de 2015). Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
  33. ↑ «Festa de Alvalade termina com invasão de campu - O Jogo» (portugués) (31 de mayu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
  34. ↑ Bernstein, Joe (9 de xunu de 2015). «Jorge Jesus' journey from Benfica to Sporting Lisbon is one of the most controversial moves in football | Daily Mail Online» (inglés). Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
  35. ↑ Santos, Nicolau (1 de xunetu de 2015). «Expresso | Vos sete espinhos de Jesus» (portugués). Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
  36. ↑ «Expresso | Votação online: escolha as figures y vos acontecimentos do anu» (portugués) (4 d'avientu de 2015). Consultáu'l 7 d'abril de 2016.
  37. ↑ Silva, Susana (9 d'agostu de 2015). «Sporting vence Benfica (1-0) y conquista oitava Supertaça» (portugués). Consultáu'l 7 d'abril de 2016.
  38. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes sporting2
  39. ↑ «Gallery of Presidents». Sporting.pt. Consultáu'l 16 de payares de 2012.

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Sporting_Clube_de_Portugal&oldid=4278074»